Azja Południowo-Wschodnia – Wikipedia, wolna encyklopedia

Azja Południowo-Wschodnia
Azja Południowo-Wschodnia

Azja Południowo-Wschodnia – region Azji obejmujący Półwysep Indochiński i Archipelag Malajski wraz z Filipinami. Należą do niego następujące państwa:

Zajmują one powierzchnię około 4,495 mln km², z liczbą ludności przekraczającą 550 mln mieszkańców (szacunek na rok 2004).

Mapa Azji Południowo-Wschodniej (podpisy w języku angielskim)

Niekiedy do Azji Południowo-Wschodniej zalicza się też należące do Indii archipelagi Andamany i Nikobary, oraz stanowiące przedmiot sporu między Chinami a Wietnamem, Malezją i Filipinami archipelagi Paracelski i Spratly. Natomiast wschodnie obszary Indonezji, a dokładniej prowincje papuaskie położone na Nowej Gwinei, zaliczane są przeważnie do Oceanii, a nie do Azji (przynajmniej pod względem kulturowym)[1]. Niekiedy także Timor Wschodni zaliczany jest do Oceanii.

W latach 1954–1977 istniała międzynarodowa organizacja o nazwie Organizacja Paktu Azji Południowo-Wschodniej (SEATO), której celem było zapewnienie pokoju w tym regionie świata. Pakt ten utworzyły dwa państwa tego regionu: Tajlandia i Filipiny oraz kilka mocarstw światowych i regionalnych, które miały swoje interesy w tym regionie, tj. Stany Zjednoczone, Australia, Francja, Nowa Zelandia, Pakistan oraz Wielka Brytania[2].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. R.G. Crocombe, Asia in the Pacific Islands: Replacing the West, Suva: IPS Publications, University of the South Pacific, 2007, xiii, ISBN 978-982-02-0388-4, OCLC 213886360 [dostęp 2023-01-07] (ang.).
  2. American foreign policy. 1950-1955; basic documents [online], avalon.law.yale.edu [dostęp 2021-02-22].