Baldwin (imię) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Baldwinimię męskie pochodzenia germańskiego, złożone z członów Bald- – „śmiałość, odwaga” i wini – „przyjaciel, miłośnik”. Mogło ono zatem oznaczać „miłośnika odwagi”, czy też po prostu „śmiałego, odważnego”. Baldwin był jednym z imion rodowych hrabiów z Bouillon i hrabiów flandryjskich. W Polsce spotykane po raz pierwszy na przełomie XI i XII wieku jako imię Baldwina, biskupa krakowskiego[1]. Pojawiało się także w formach Baldewin, Beldwin, Balwin, oraz lat. Baldwinus, Baldewinus, Balduwinus, Balwinus i fr.-lat. Bauduinus. Niektóre możliwe staropolskie zdrobnienia to: Bal, Bala (masc.), Balich[2].

Żeński odpowiednik: Baldwina.

Odpowiedniki w innych językach[edytuj | edytuj kod]

Baldwin imieniny obchodzi[edytuj | edytuj kod]

Znane osoby noszące imię Baldwin[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Henryk Fros, Franciszek Sowa, Księga imion i świętych, t. 1, Kraków: Wydaw. WAM, 1997, ISBN 83-7097-271-3, OCLC 830132402.
  2. M. Malec (red.), Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych t. 2, Kraków 1995, ISBN 83-85579-68-0.