Barbara Falkowska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Barbara Falkowska
Data i miejsce urodzenia

27 października 1931
Grodno

Data i miejsce śmierci

27 stycznia 2022
Warszawa

Alma Mater

Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie

Dziedzina sztuki

tkanina artystyczna

Barbara Falkowska (ur. 27 października 1931 w Grodnie[1][2], zm. 27 stycznia 2022 w Warszawie[3]) – polska artystka plastyk, twórczyni tkaniny artystycznej.

Życiorys i twórczość[edytuj | edytuj kod]

W latach 1950–1956 studiowała na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, na Wydziale Tkaniny u prof. Eleonory Plutyńskiej oraz malarstwo u prof. Marka Włodarskiego[1]. Po uzyskaniu dyplomu w 1956 dodatkowo ukończyła na ASP studium pedagogiczne (1957)[1][2]. W okresie 1962–1963 pełniła funkcję asystentki na Wydziale Architektury Wnętrz macierzystej uczelni[1][2], następnie poświęciła się pracy twórczej[1]. Od 1979 prowadziła warsztaty i wykłady, tak w Polsce, jak i za granicą (USA, Kanada, Australia)[1][2].

W swojej twórczości Falkowska reprezentuje nurt w polskiej tkaninie artystycznej XX w. czerpiący z tradycji dziedziny[4]. Wykorzystuje technikę tkaniny dwuosnowowej, splot kilimowy, gobelinowy i sumakowy[4]. Przędzę barwi samodzielnie barwnikami roślinnymi[4][5].

Zwieńczeniem pierwszego etapu twórczości była Elegia, zaprezentowana na 1965 na II Biennale Tkaniny Artystycznej w Lozannie[4]. Na tej tkaninie, złożonej z siedmiu brytów kojarzących się z pasami kontuszowymi, artystka przedstawiła tekst Trenów Jana Kochanowskiego, uzupełniony portretem artysty oraz drobnymi przedstawieniami roślin i zwierząt[6]. Falkowska jako pierwsza w polskiej tkaninie artystycznej wykorzystała litery jako element dekoracyjny[4][6]. Następnie motyw ten podejmowały inne artystki: m.in. Barbara Latocha, Alicja Francman, Krystyna Wojtyna-Drouet[6].

Na dalszym etapie swojej twórczości w warstwie tematycznej artystka prezentowała głównie rodzimą roślinność[4][5]. Na Festiwalu Sztuk Plastycznych w 1966 zaprezentowała Fasolę z gruntu[4]. Podobna tematyka była popularna u ówczesnego młodego pokolenia artystów zajmujących się tkaniną artystyczną[7]. Falkowska przedstawiała – jak sama twierdziła – wszystko, co ją interesuje, bo wszystko może być tematem[7]. Stąd w jej pracach warzywa, powszechnie spotykane na łąkach rośliny, zjawiska pogodowe[7]. Na wystawie Wall Hangings w Nowym Jorku zaprezentowała Amonity[8].

Prace Barbary Falkowskiej znajdują się w zbiorach m.in. Muzeum Narodowego w Warszawie oraz Centralnego Muzeum Włókiennictwa w Łodzi[5]. Do 2007 artystka miała 16 wystaw indywidualnych; jej twórczość prezentowano na ponad 200 wystawach w kraju i za granicą[9].

Nagrody i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

  • 1956 – wyróżnienie w konkursie olimpijskim na wystawie Sport w sztuce, Warszawa[1][10]
  • 1963 – wyróżnienie Ministerstwa Kultury i Sztuki na wystawie Polskie dzieło plastyczne w XV-lecie PRL, Warszawa[1][10]
  • 1964 – I nagroda na wystawie pokonkursowej Siedem wieków Warszawy, Warszawa[1][10]
  • 1966 – brązowy medal na Festiwalu Sztuk Pięknych, Warszawa[1][10]
  • 1968 – złoty medal na II Festiwalu Sztuk Pięknych, Warszawa[1][10]
  • 1968 – I i II nagroda na wystawie pokonkursowej Jeździec i koń, Warszawa[1][10]
  • 1969 – nagroda Okręgu Łódzkiego ZPAP oraz nagroda Ministerstwa Kultury i Sztuki na ogólnopolskiej wystawie tkaniny z cyklu Polska sztuka użykowa w XXV-lecie PRL, Łódź[1][10]
  • 1969 – nagroda na IV Międzynarodowej wystawie rzemiosła artystycznego, Stuttgart[1][10]
  • 1972 – srebrny medal na IV Festiwalu Sztuk Pięknych, Warszawa[1][10]
  • 1973 – złoty medal na wystawie Artyści plastycy z kręgu Cepelii, Warszawa[1][10]
  • 1974 – I nagroda na wystawie pokonkursowej tkanin cepeliowskich Panorama XXX-lecia, Warszawa[1][10]
  • 1978 – nagroda specjalna ZPAP na II Quadriennale rzemiosła artystycznego krajów socjalistycznych, Erfurt[1][10]
  • 1981 – nagroda na VIII Festiwalu Sztuk Pięknych, Warszawa[1][10]
  • 1988 − medal na wystawie Tkanina wobec Sacrum, Warszawa[10]
  • 1995 – wyróżnienie honorowe na Międzynarodowym Triennale Tkaniny, Łódź[10]
  • 2002 – I nagroda w konkursie i wystawie Tkanina inspirowana twórczością Stanisława Moniuszki, Warszawa[10]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s Huml 1989 ↓, s. 232.
  2. a b c d Falkowska 2008 ↓, s. 73.
  3. [1]
  4. a b c d e f g Tkaniny Barbary Falkowskiej. W: Irena Huml: Sztuka przedmiotu – przedmiot sztuki. Warszawa: Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk, 2003, s. 204. ISBN 83-85938-08-7.
  5. a b c Barbara Falkowska. Tkaniny. Warszawa: 1969.
  6. a b c Huml 1989 ↓, s. 35.
  7. a b c Huml 1989 ↓, s. 42.
  8. Huml 1989 ↓, s. 41.
  9. Falkowska 2008 ↓, s. 75.
  10. a b c d e f g h i j k l m n o p Falkowska 2008 ↓, s. 74.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]