Barbara Potter – Wikipedia, wolna encyklopedia

Barbara Potter
Państwo

 Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

22 października 1961
Woodbury

Wzrost

175 cm

Gra

leworęczna

Status profesjonalny

1979

Zakończenie kariery

1989

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

6

Najwyżej w rankingu

7 (6 grudnia 1982)

Australian Open

QF (1984)

Roland Garros

1R (1985)

Wimbledon

QF (1982, 1983, 1985)

US Open

SF (1981)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

19

Najwyżej w rankingu

3

Australian Open

SF (1982–1985, 1988)

Wimbledon

SF (1983, 1984)

US Open

F (1982)

Barbara Potter (ur. 22 października 1961 w Waterbury) – amerykańska tenisistka, reprezentantka kraju ww Fed Cup.

Zawodniczka leworęczna, występująca na kortach w latach 1979–1989.

Wygrała w karierze sześć turniejów zawodowych w grze pojedynczej oraz dziewiętnaście w grze podwójnej. Jej największym osiągnięciem wielkoszlemowym w singlu jest półfinał US Open 1981. W deblu osiągnęła finał US Open 1982 wspólnie z Sharon Walsh. Na tym samym turnieju została finalistką razem z Ferdim Tayganem w konkurencji gry mieszanej. Podczas US Open 1983 para Potter–Taygan ponownie osiągnęła finał miksta.

W 1988 Potter zagrała w Fed Cup, w meczu pierwszej rundy grupy światowej przeciwko Szwajcarce Evie Krapl, pokonując rywalkę w dwóch setach i przyczyniając się do awansu Stanów Zjednoczonych do dalszej części zawodów.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]