Bartolomeo Cristofori – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bartolomeo di Francesco Cristofori

Data i miejsce urodzenia	4 maja 1655 Padwa, Republika Wenecka
Data i miejsce śmierci	27 stycznia 1731 Florencja, Wielkie Księstwo Toskanii
Multimedia w Wikimedia Commons

Bartolomeo di Francesco Cristofori (ur. 4 maja 1655 w Padwie, zm. 27 stycznia 1731 we Florencji) – włoski muzyk i twórca instrumentów muzycznych, uważany za wynalazcę^[1] fortepianu.

Od około 1688 r. pracował jako budowniczy klawesynów na dworze Ferdynanda i Kosmy Medicich we Florencji. Chciał on zbudować instrument będący w opozycji do klawesynu, na którym będzie można grać ze zmienną dynamiką (natężeniem) dźwięku.

Skonstruował on ok. 1700 r. mechanizm młoteczkowy^[2], w który wyposażył jeden ze swoich klawesynów. Na początku jego wynalazek nie został dobrze przyjęty. Pierwsze egzemplarze nie znalazły uznania Jana Sebastiana Bacha ze względu na twardość klawiatury i słabość wysokich tonów. W późniejszych latach Bach zmienił jednak zdanie.

Poeta i krytyk muzyczny, Scipione Maffei, w swoim entuzjastycznym opisie w 1711 r. nazwał instrument Cristoforiego "gravicembalo col piano, e forte". Do naszych czasów zachowały się trzy jego instrumenty^[3] zwane pianoforte. Znajdują się one obecnie w:

• Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku (egz. z 1720 r.);
• Museo Nazionale degli Strumenti Musicali w Rzymie (egz. z 1722 r.);
• Museum für Musikinstrumente der Universität Leipzig w Lipsku (egz. z 1726 r.).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Strona oficjalna muzeum instrumentów w Lipsku. [dostęp 2016-01-27].
• Strona muzeum w Nowym Jorku z listą instrumentów. [dostęp 2016-01-27].