Benedykt – Wikipedia, wolna encyklopedia

Benedyktimię męskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od słowa benedictus, oznaczającego „tego, o którym się dobrze mówi”; „tego, któremu się dobrze życzy”. Znanym imiennikiem był Benedykt z Nursji, założyciel opactwa benedyktyńskiego na Monte Cassino[1], i Spinoza.

Benedykt imieniny obchodzi: 12 stycznia, 12 lutego, 11 marca, 23 marca, 27 marca, 3 kwietnia, 16 kwietnia, 30 kwietnia, 7 maja, 11 maja, 7 lipca, 11 lipca, 16 lipca, 21 lipca i 13 listopada.[potrzebny przypis]

Żeńskim odpowiednikiem jest Benedykta.

W innych językach[edytuj | edytuj kod]

Znane osoby o imieniu Benedykt[edytuj | edytuj kod]

Święci i błogosławieni[edytuj | edytuj kod]

Papieże[edytuj | edytuj kod]

Inne osoby[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Benedykt. DEON.pl z inicjatywy SJ i Wydawnictwa WAM. [dostęp 2012-07-03].
  2. Kazimierz Tymiński: Mały słownik POLSKO-ESPERANCKI. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1986, s. 429. ISBN 83-214-0326-3.