French
DeutschBenedykt Gugała – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data śmierci | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost | 178 cm | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Informacje klubowe | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Klub | Kolejarz Kraków (1949–1955) | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Benedykt Jerzy Gugała (ur. 15 kwietnia 1925 w Warszawie[1], zm. 18 kwietnia 2018[2][3]) – polski lekkoatleta, długodystansowiec.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W chwili wybuchu II wojny światowej był uczniem Gimnazjum im. Władysława IV w Warszawie. W 1941 zaczął działać w konspiracji pod pseudonimem „Benek”. Wstąpił do Związku Jaszczurczego przekształconego następnie w Narodowe Siły Zbrojne. W chwili wybuchu powstania warszawskiego znajdował się na Pradze i w walkach nie wziął udziału[1].
Po wojnie zamieszkał w Krakowie. Uprawiał wyczynowo lekkoatletykę. Specjalizował się w biegach długodystansowych. Zajął 13. miejsce w biegu maratońskim podczas Międzynarodowych Igrzysk Sportowej Młodzieży w 1955 w Warszawie[3].
Dziewięciokrotnie ustanawiał rekordy Polski: dwukrotnie w maratonie czasem 2:36:41,1 (23 października 1955 w Łodzi) i 2:35:48,0 (15 sierpnia 1956 w Warszawie)[4], w biegu na 20 000 metrów wynikiem 1:05:24,2 (22 listopada 1955 w Krakowie), dwukrotnie w biegu na 25 000 metrów wynikiem 1:28:14,4 (17 października 1954 w Krakowie) i 1:26:17,8 (14 września 1959 w Krakowie), dwukrotnie w biegu na 30 000 metrów czasem 1:47:56,0 (17 października 1954 w Krakowie) i 1:46:12,0 (28 października 1962 w Krakowie) oraz dwukrotnie w biegu godzinnym wynikiem 18 332,13 m (12 czerwca 1955 w Toruniu) i 18 400,20 m (12 listopada 1955 w Krakowie)[3].
Był dwukrotnym mistrzem Polski w maratonie (1955 i 1956) oraz raz w biegu godzinnym (1955). Dwukrotnie zdobywał srebrne medale w maratonie (1959 i (1964) dwukrotnie brązowe medal w maratonie (1957 i (1960) i raz w biegu przełajowym na 12 kilometrów (1955). pięciokrotnym brązowym medalistą (1955, 1958, 1959, 1961 i 1962) w maratonie[3][5]. Zdobył również brązowy medal halowych mistrzostw Polski w 1954 w chodzie na 10 kilometrów[6].
Został pochowany na cmentarzu Batowickim w Krakowie (kw. CCXXV-płd.-9)[2].
Rekordy życiowe[edytuj | edytuj kod]
Źródło:[3]
| Konkurencja | Data i miejsce | Wynik |
|---|---|---|
| bieg na 3000 metrów | 6 maja 1956, Kraków | 8:51,0 |
| bieg na 5000 metrów | 2 lipca 1960, Gdańsk | 15:08,4 |
| bieg na 10 000 metrów | 26 września 1959, Poznań | 31:25,6 |
| bieg na 20 000 metrów | 27 maja 1956, Wrocław | 1:05:24,4 |
| bieg maratoński | 15 lipca 1956, Warszawa | 2:35:48,0 |
| bieg godzinny | 20 listopada 1955, Kraków | 18 400,20 m |
| bieg na 3000 metrów z przeszkodami | 1960 | 9:49,6 |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Benedykt Gugała „Benek” [online], Archiwum Historii Mówionej [dostęp 2016-12-31] (pol.).
- ↑ a b Benedykt Gugała : Nekrologi. nekrologi.net. [dostęp 2018-08-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-03)]. (pol.).
- ↑ a b c d e Henryk Kurzyński: Polska lekkoatletyka w latach 1945-1960. T. 1. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, październik 2014, s. 250-251. ISBN 978-83-64544-06-4.
- ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 65.
- ↑ Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Tadeusz Wołejko: Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1920-2007. Konkurencje męskie. Szczecin – Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008, s. 85-87 i 94. ISBN 978-83-61233-20-6.
- ↑ Daniel Grinberg, Zbigniew Jonik, Henryk Kurzyński, Leszek Luftman, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Maciej Rychwalski, Andrzej Socha, Włodzimierz Szymański: Historia polskiej lekkoatletyki halowej 1924-2014. Warszawa, Sopot: Komisja Statystyczna PZLA, 2014, s. 85. ISBN 978-83-64544-00-2.
