Benjamin Oliver Davis Sr. – Wikipedia, wolna encyklopedia

Benjamin O. Davis, Sr
Ilustracja
Gen. Davis (Francja, 8 sierpnia 1944)
generał-brygadier generał-brygadier
Data i miejsce urodzenia

1 lipca 1877
Waszyngton

Data i miejsce śmierci

26 listopada 1970
Chicago

Przebieg służby
Lata służby

1899–1948

Siły zbrojne

 US Army

Główne wojny i bitwy

wojna filipińsko-amerykańska,
II wojna światowa

Odznaczenia
Medal Sił Lądowych za Wybitną Służbę (Stany Zjednoczone) Brązowa Gwiazda (Stany Zjednoczone) Philippine Campaign Medal Medal Amerykańskiej Służby Obronnej Medal Kampanii Amerykańskiej (USA) Medal Kampanii Europy-Afryki-Bliskiego Wschodu (USA) Medal Zwycięstwa w II Wojnie Światowej (USA)
Krzyż Wojenny 1939–1945 z brązową palmą (Francja)
Komandor Orderu Gwiazdy Afryki (Liberia)

Benjamin Oliver Davis Sr. (ur. 1 lipca 1877 w Waszyngtonie, zm. 26 listopada 1970 w Chicago) – amerykański wojskowy, generał United States Army, pierwszy Afroamerykanin, który osiągnął stopień generalski w amerykańskich siłach zbrojnych.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1898 Benjamin O. Davis porzucił studia na Howard University, by zaciągnąć się w szeregi ochotników podczas wojny amerykańsko-hiszpańskiej. Zdemobilizowany w roku następnym, wstąpił do regularnej armii w stopniu szeregowego. Służył na Filipinach, w 1901 zyskał awans oficerski. Od 1905 roku wykładał taktykę wojskową na Wilberforce University w stanie Ohio. W latach 1909–1912 był attaché wojskowym w ambasadzie Stanów Zjednoczonych w Monrovii.

Po okresie służby garnizonowej w kraju i kolejnych dwóch latach spędzonych w Wilberforce, od 1917 ponownie przebywał na Filipinach. 1 maja 1918 uzyskał tymczasowy awans na podpułkownika (Lieutenant Colonel), formalnie zatwierdzony dopiero 1 lipca 1920. Dziesięć lat później awansował do stopnia pułkownika (Colonel). W tym czasie był wykładowcą taktyki w Wilberforce University oraz Tuskegee Institute w Alabamie. W 1938 otrzymał swoje pierwsze samodzielne dowództwo, nad 369 Regimentem Piechoty Gwardii Narodowej. W październiku 1940, jako pierwszy Afroamerykanin w historii, został tymczasowo promowany do stopnia generalskiego (Brigadier General). Nominacja ta wzbudziła w Stanach Zjednoczonych kontrowersje, była postrzegana jako próba przeciągnięcia Afroamerykanów na stronę Franklina D. Roosevelta w zbliżających się wyborach prezydenckich.

W styczniu 1941 został dowódcą brygady w 2 Dywizji Kawalerii, stacjonującej w Fort Riley. Przeniesiony w stan spoczynku 31 lipca 1941, został następnego dnia przywrócony do aktywnej służby. Od września 1942 przebywał na Europejskim Teatrze Działań Wojennych, jako doradca do spraw problemów rasowych w armii. Po okresie pobytu w Waszyngtonie, powrócił do Europy w 1944. Przeszedł w stan spoczynku 14 lipca 1948. Zmarł w 1970 w Chicago i został pochowany na Cmentarzu Narodowym w Arlington.

W czasie swej służby był odznaczony Brązową Gwiazdą oraz Distinguished Service Medal, a także francuskim Krzyżem Wojennym z Palmą oraz liberyjskim Orderem Gwiazdy Afryki. Otrzymał doktorat honorowy na Atlanta University. Jego syn, Benjamin Oliver Davis Jr., również był wojskowym, pierwszym afroamerykańskim generałem sił powietrznych.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]