Biedka – Wikipedia, wolna encyklopedia

Biedka – dwukołowy środek przewozowy pod ręczne, lekkie i ciężkie karabiny maszynowe, lekkie moździerze piechoty, amunicję, sprzęt łączności, saperski, o jednokonnym zaprzęgu. Dzięki swej lekkości i małym rozmiarom była zdolna do posuwania się za piechotą w każdym terenie.

Biedki były powszechnie stosowane w Siłach Zbrojnych II RP.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Encyklopedia Wojskowa. Otton Laskowski (red.). T. I: A.a. - Custoza. Warszawa: Towarzystwo Wiedzy Wojskowej i Wojskowy Instytut Naukowo-Oświatowy, 1931, s. 318.