Billie Jean King – Wikipedia, wolna encyklopedia

Billie Jean King
Ilustracja
Państwo

 Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

22 listopada 1943
Long Beach

Wzrost

164 cm

Gra

praworęczna, jednoręczny backhand

Status profesjonalny

1959

Zakończenie kariery

1984

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

129

Najwyżej w rankingu

1 (1966)

Australian Open

W (1968)

Roland Garros

W (1972)

Wimbledon

W (1966-1968, 1972, 1973, 1975)

US Open

W (1967, 1971, 1972, 1974)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

139

Najwyżej w rankingu

1 (1967)

Australian Open

F (1965, 1969)

Roland Garros

W (1972)

Wimbledon

W (1961, 1962, 1965, 1967, 1968, 1970-1973, 1980)

US Open

W (1964, 1967, 1974, 1978, 1980)

podpis
Strona internetowa

Billie Jean King, z domu Moffitt (ur. 22 listopada 1943 w Long Beach) – amerykańska tenisistka, zwyciężczyni trzydziestu dziewięciu turniejów wielkoszlemowych w grze pojedynczej, podwójnej i mieszanej, zdobywczyni Pucharu Federacji, działaczka na rzecz sportu kobiecego. Na jej cześć w sierpniu 2006 roku nazwano kompleks sportowy, na którym odbywa się wielkoszlemowy US Open[1].

Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]

Od dzieciństwa namawiana do różnych dyscyplin sportowych, mimo pewnych trudności (m.in. kłopotów ze wzrokiem) w wieku ośmiu lat rozpoczęła treningi tenisowe. Wśród jej pierwszych opiekunów była przedwojenna mistrzyni Wimbledonu, Alice Marble. Od początku kariery przejawiała dyspozycję do gry ofensywnej, ale miała trudności z przezwyciężeniem tremy – stąd jako juniorka długo nie mogła przebić się do czołówki i w wieku szesnastu lat była klasyfikowana dopiero na 19. miejscu w rankingu amerykańskim. W 1960 roku znalazła się już jednak w dziesiątce „dorosłego” rankingu amerykańskiego, a rok później odniosła pierwszy wielki sukces – wygrała Wimbledon w deblu w parze z Karen Hantze. Młode Amerykanki (Moffitt – 17 lat, Hantze – 18) nie były w turnieju rozstawione.

Z turniejem wimbledońskim związany jest ważny rekord Amerykanki – odniosła na londyńskiej trawie łącznie dwadzieścia zwycięstw we wszystkich trzech konkurencjach. Poza grą podwójną w 1961 triumfowała w tej samej konkurencji rok później (również z Hantze, ale grającą już pod nazwiskiem małżeńskim Susman), a w 1965 w parze z Marią Bueno. W 1966 Billie Jean (po ślubie już jako King) wygrała grę pojedynczą, pokonując w finale Bueno. W 1967 jako piąta zawodniczka w historii (po Suzanne Lenglen, Alice Marble, Louise Brough i Doris Hart) odniosła zwycięstwa w trzech konkurencjach Wimbledonu. W kolejnych latach wygrywała grę pojedynczą jeszcze w 1968, 1970, 1972, 1973 i 1975, grę podwójną w 1968, 1970, 1971, 1972 i 1973, grę mieszaną w 1971, 1973 i 1974. Ponownie wszystkie trzy tytuły zapisała na swoim koncie w 1973. Zebrała w ten sposób dziewiętnaście triumfów wimbledońskich, czym wyrównała rekord wybitnej deblistki z pierwszej połowy XX wieku, Elizabeth Ryan. Kiedy przez kilka kolejnych lat King bezskutecznie próbowała wynik ten poprawić, ponosząc porażki w finałach debla i miksta, wydawało się, że dwie Amerykanki pozostaną współwłaścicielkami rekordu. Ostatecznie King odniosła jednak dwudzieste zwycięstwo, wygrywając w 1979 w deblu w parze z Martiną Navrátilovą. Niezwykłym zbiegiem okoliczności dzień przed jubileuszowym zwycięstwem wimbledońskim Billie Jean King goszcząca na turnieju sędziwa Elizabeth Ryan zmarła na atak serca. King dzierżyła rekord wimbledońskich triumfów samotnie przez dwadzieścia cztery lata, a jej wynik wyrównała w 2003 Navrátilová, wygrywając w wieku czterdziestu sześciu lat miksta z Hindusem Leanderem Paesem.

Wielkie sukcesy Billie Jean King odnosiła nie tylko na kortach Wimbledonu. Ma na koncie cztery zwycięstwa w grze pojedynczej w Nowym Jorku (w mistrzostwach USA zarówno jako amatorka, jak i w erze „open”). Ten sam turniej wygrywała również pięć razy w deblu i cztery w mikście, a zwycięstwo w 1980 w parze z Navrátilovą było jej ostatnim triumfem w Wielkim Szlemie. Nieco mniej szczęśliwe były dla Amerykanki dwa pozostałe turnieje, ale zarówno mistrzostwa Australii, jak i Francji wygrywała w grze pojedynczej i mieszanej, a turniej paryski także w deblu. Jedyny tytuł, którego w bogatej karierze King brakuje, to gra podwójna Australian Open. Łączna liczba zwycięstw wielkoszlemowych – 39 – plasuje ją na trzecim miejscu wśród kobiet w historii (ex aequo z Sereną Williams), jedynie za Navrátilovą i Margaret Smith Court. Była piątą zawodniczką w historii, której udało się triumfować we wszystkich turniejach wielkoszlemowych w singlu – przed nią uczyniły to Margaret Court, Maureen Connolly, Doris Hart i Shirley Fry; później udało się to osiągnąć także Navrátilovej, Chris Evert, Steffi Graf, Serenie Williams i Marii Szarapowej. W 1967 King przyczyniła się do zdobycia Wielkiego Szlema w grze mieszanej przez Owena Davidsona; wygrali wspólnie Wimbledon, mistrzostwa Francji i USA, a Davidson wcześniej w parze z Lesley Turner mistrzostwa Australii.

Przez siedem sezonów figurowała na czele rankingu tenisistek amerykańskich; w światowej dziesiątce była nieprzerwanie w latach 1963–1980, w tym jako numer 1 w latach 1966–1968, 1971 i 1974.

Billie Jean King kontynuowała karierę do początku lat 80., stanowiąc przykład długowieczności sportowej. Jeszcze w swoim ostatnim starcie na Wimbledonie w 1983 osiągnęła półfinał, pokonując m.in. Wendy Turnbull i Kathy Jordan, a przegrywając z Andreą Jaeger. Udzielała się jeszcze sporadycznie w deblu, gdzie ostatni mecz rozegrała w 1990 w turnieju Virginia Slims w Boca Raton na Florydzie; jej partnerką w tym turnieju była młodsza o ponad trzydzieści lat Jennifer Capriati, którą wprowadzała w świat tenisa zawodowego. Na koncie Billie Jean King jest czterdzieści siedem wygranych turniejów amatorskich i osiemdziesiąt dwa zawodowe, ostatni wygrała w 1983 w Birmingham.

Należy wspomnieć o sukcesach reprezentacyjnych i trenerskich Amerykanki. Występowała w Pucharze Wightman w latach 1961–1967, 1970, 1977 i 1978, w Pucharze Federacji w latach 1963–1967 i 1976-1979, przyczyniając się siedmiokrotnie do zdobycia trofeum. W latach 1995–2002 pełniła funkcję kapitana reprezentacji pucharowej, prowadząc zespół do kolejnego triumfu w 1996. Duże sukcesy odniosła także jako trener ekipy narodowej na igrzyskach olimpijskich w Atlancie (1996) i Sydney (2000). Jej podopieczne sięgały na obu olimpiadach po złote medale zarówno w singlu (1996 Lindsay Davenport, 2000 Venus Williams), jak i deblu (1996 Mary Joe Fernández i Gigi Fernández, 2000 siostry Williams). Zakończyła pracę z zespołem w Pucharze Federacji po odsunięciu z ekipy Jennifer Capriati; osłabione Amerykanki (Monica Seles i Lisa Raymond) przegrały w 2002 z niżej notowanymi Austriaczkami, a funkcję kapitana po rezygnacji King objęła Zina Garrison-Jackson.

Tenis Billie Jean King opierał się przede wszystkim na ataku. Praworęczna zawodniczka (na korcie występująca w okularach) dysponowała mocnym serwisem i precyzyjnym wolejem, szczególnie ze strony bekhendowej. Była perfekcjonistką w przygotowaniu fizycznym i atletycznym, w każdy mecz wkładała dużo ambicji. Ofensywny styl gry zapewniał jej sukcesy na szybkich nawierzchniach (w jej czasach trzy z czterech imprez wielkoszlemowych rozgrywano na trawie), ale potrafiła także triumfować na kortach ziemnych, co udowodniła m.in. na French Open w Paryżu w 1972 czy Italian Open w Rzymie w 1970.

Zasługi i dokonania[edytuj | edytuj kod]

Odegrała znaczącą rolę dla rozwoju tenisa zawodowego kobiet. Wraz z początkiem ery „open” w 1968 podpisała zawodowy kontrakt i występowała wspólnie ze swoją wielokrotną partnerką deblową Rosie Casals, Francuzką Françoise Durr oraz Brytyjką Ann Haydon-Jones, niezależnie od męskich rozgrywek zawodowych z udziałem Roda Lavera, Kena Rosewalla, Pancho Gonzáleza, Andrésa Gimeno, Freda Stolle i Roya Emersona (tzw. National Tennis League). Wkrótce przyczyniła się do powstania serii zawodowych imprez kobiecych pod nazwą Virginia Slims Tour. Wspierała ją w tej idei wydawczyni magazynu „World Tennis” Gladys Heldman, a opiekę sponsorską zapewniał Joe Cullman, związany z koncernem tytoniowym Philip Morris. Niezależnie od Virginia Slims w 1973 King była w gronie twórców Women’s Tennis Association (WTA), organizacji tenisistek zawodowych (która później przejęła opiekę nad cyklem rozgrywek, WTA Tour), i pełniła w niej funkcję pierwszej prezeski (do 1975). W 1974 była z kolei pierwszą kobietą-trenerką w rozgrywkach zawodowych World Team Tennis, prowadząc (jako grający szkoleniowiec) zespół Philadelphia Freedoms. Wygrywała te rozgrywki w 1976 i 1976 wraz z drużyną New York Apples.

Billie Jean King i Bobby Riggs w 1973 roku

Znana była z walki o finansowe równouprawnienie kobiet w turniejach tenisowych. W początkach ery „open” różnice między nagrodami w turniejach dla mężczyzn i kobiet były znaczące – np. w turnieju Pacific Southwest Open w 1970 12,5 tysiąca dolarów do 1,5 tysiąca. Wygrywając US Open w 1972 King odczuła tę różnicę osobiście – otrzymała 15 tysięcy dolarów mniej niż triumfator gry pojedynczej panów Rumun Ilie Năstase. Rozpoczęła wówczas zdecydowaną kampanię na rzecz wyrównania wysokości nagród, grożąc nawet organizatorom US Open bojkotem. Akcja ta sprawiła, że edycja 1973 US Open stanowiła pierwszy turniej wielkoszlemowy, na którym nagrody były równe; inne imprezy broniły się przed tymi zmianami znacznie dłużej. W 1971 King stała się z kolei pierwszą kobietą w sporcie zawodowym, której zarobki w ciągu jednego sezonu przekroczyły 100 tysięcy dolarów amerykańskich. Łącznie zarobiła na korcie prawie dwa miliony dolarów.

Jeszcze przed początkiem ery „open” King zasłynęła krytyką Amerykańskiego Stowarzyszenia Tenisowego, kiedy oskarżyła organizatorów turniejów amatorskich o promowanie ukrytego zawodowstwa. Miało to polegać na wręczaniu nieoficjalnych premii najlepszym graczom, czym zapewniano sobie ich udział w imprezie. Jeszcze większe emocje wzbudziła słynna „wojna płci” w 1973. Były mistrz Wimbledonu Bobby Riggs, liczący sobie już 55 lat, rzucił wyzwanie czołowym zawodniczkom, twierdząc, że udowodni wyższość tenisa męskiego. Wyzwanie podjęły King i Margaret Court. O ile Court nie sprostała Riggsowi, to King okazała się zdecydowanie lepsza (6:4, 6:3, 6:3), nie zwracając uwagi na prowokacje rywala, który wyszedł na kort w damskiej spódniczce, usiłował wręczyć bukiet kwiatów i ceremonialnie pocałować tenisistkę w rękę.

Wyróżnienia i nagrody[edytuj | edytuj kod]

Billie Jean King została uhonorowana przez Associated Press tytułem Female Athlete of the Year w 1967 roku[2]. Została uznana przez magazyn Time Człowiekiem Roku 1975. W 1987 roku została dołączona do Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy. Zajmowała poczesne miejsca w klasyfikacjach na tenisistkę XX wieku, znalazła się również w gronie stu najważniejszych Amerykanek XX wieku według magazynu „Life” (1990). Jej imię nadano w 1998 pucharowi wręczanemu zwyciężczyni kobiecego Masters (WTA Tour Championships). Międzynarodowa Federacja Tenisowa (ITF) przyznała jej najwyższe wyróżnienie – nagrodę im. Philippe Chatriera (2003).

12 sierpnia 2009 otrzymała Medal Wolności (Presidential Medal of Freedom) od prezydenta Baracka Obamy za jej działania na rzecz praw kobiet i osób LGBTQ. „To szansa dla mnie – i Stanów Zjednoczonych – aby powiedzieć «dziękuję» niektórym z najlepszych obywateli tego kraju i wszystkich krajów” powiedział prezydent Obama[3].

Decyzją prezydenta Obamy Billie Jean King reprezentowała Stany Zjednoczone na otwarciu Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2014 w Soczi, co zostało przez amerykańskie środowiska LGBT przyjęte jako przesłanie pod adresem prezydenta Putina i przeciwko ustawie, zabraniającej popularyzowania zachowań homoseksualnych wśród dzieci i młodzieży[4].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Córka strażaka i gospodyni domowej; oboje rodzice amatorsko uprawiali sport – ojciec grał w koszykówkę, matka pływała. Młodszy brat Randy Moffitt został zawodowym baseballistą. 17 września 1965 r. wzięła ślub z amerykańskim prawnikiem Lawrence’em Kingiem. W 1987 r. rozwiodła się z mężem. Wcześniej, w 1971 roku poddała się aborcji. Rok później, w programie „60 minut” wyznała, że ani ona, ani jej mąż, nie byli gotowi na dziecko, poza tym obydwoje zajęci byli własnymi karierami. King była pierwszą znaną amerykańską sportsmenką, która przyznała się do orientacji biseksualnej[5], kiedy potwierdziła swój związek ze współpracowniczką Marilyn Barnett. Działa na rzecz praw osób LGBTQ+, występuje w filmach edukacyjnych (m.in. dotyczących AIDS), za co otrzymała wiele wyróżnień[6]. Jest wegetarianką. Obecnie Billie Jean King mieszka w Chicago i Nowym Jorku ze swoją żoną, także byłą tenisistką, Ilaną Kloss[7].

Osiągnięcia sportowe[edytuj | edytuj kod]

Osiągnięcia w turniejach wielkoszlemowych:

  • mistrzostwa Australii
    • gra pojedyncza – wygrana 1968, finał 1969
    • gra podwójna – finały 1965, 1969
    • gra mieszana – wygrana 1968
  • mistrzostwa Francji
    • gra pojedyncza – wygrana 1972
    • gra podwójna – wygrana 1972, finały 1968, 1970
    • gra mieszana – wygrane 1967, 1970, finał 1968
  • Wimbledon
    • gra pojedyncza – wygrane 1966, 1967, 1968, 1972, 1973, 1975, finały 1963, 1969, 1970
    • gra podwójna – wygrane 1961, 1962, 1965, 1967, 1968, 1970, 1971, 1972, 1973, 1979, finały 1964, 1976
    • gra mieszana – wygrane 1967, 1971, 1973, 1974, finały 1966, 1978, 1983
  • mistrzostwa USA
    • gra pojedyncza – wygrane 1967, 1971, 1972, 1974, finały 1965, 1968
    • gra podwójna – wygrane 1964, 1967, 1974, 1978, 1980, finały 1962, 1965, 1966, 1968, 1973, 1975, 1979
    • gra mieszana – wygrane 1967, 1971, 1973, 1976, finały 1975, 1977, 1978

Finały turniejów wielkoszlemowych w grze pojedynczej:

  • Wimbledon 1963 – 3:6, 4:6 z Margaret Court
  • mistrzostwa USA 1965 – 6:8, 5:7 z Margaret Court
  • Wimbledon 1966 – 6:3, 3:6, 6:1 z Marią Bueno
  • Wimbledon 1967 – 6:3, 6:4 z Ann Haydon-Jones
  • mistrzostwa USA 1967 – 11:9, 6:4 z Ann Haydon Jones
  • mistrzostwa Australii 1968 – 6:1, 6:2 z Margaret Court
  • Wimbledon 1968 – 9:7, 7:5 z Judy Tegart-Dalton
  • US Open 1968 – 4:6, 2:6 z Virginią Wade
  • Australian Open 1969 – 4:6, 1:6 z Margaret Court
  • Wimbledon 1969 – 6:3, 3:6, 2:6 z Ann Haydon-Jones
  • Wimbledon 1970 – 12:14, 9:11 z Margaret Court
  • US Open 1971 – 6:4, 7:6 z Rosie Casals
  • French Open 1972 – 6:3, 6:3 z Evonne Goolagong
  • Wimbledon 1972 – 6:3, 6:3 z Evonne Goolagong
  • US Open 1972 – 6:3, 7:5 z Kerry Melville-Reid
  • Wimbledon 1973 – 6:0, 7:5 z Chris Evert
  • US Open 1974 – 3:6, 6:3, 7:5 z Evonne Goolagong
  • Wimbledon 1975 – 6:0, 6:1 z Evonne Goolagong

Zwycięstwa turniejowe w erze „open”:

  • 1968 Wimbledon
  • 1969 Pacific Southwest, South African Open, Natal, Dublin, Sztokholm
  • 1970 Rzym, Sydney, Durban, Londyn (hala), Richmond
  • 1971 US Open, San Francisco, Long Beach, Milwaukee, Oklahoma City, Chattanooga, Detroit (US Indoors), Boston, San Diego, Hamburg (German Open), Hoylake, Kitzbuehel, Houston, US Clay Courts, Louisville, Phoenix, Londyn (hala)
  • 1972 French Open, US Open, Wimbledon, Phoenix, Richmond, Indianapolis, San Francisco, Tucson, Charlotte, Bristol
  • 1973 Wimbledon, Phoenix, Indianapolis, Denver, Nottingham, Hawaje, Tokio (Toray)
  • 1974 US Open, San Francisco, Waszyngton, Detroit, Akron, Nowy Jork (US Indoors)
  • 1975 Wimbledon, Sarasota
  • 1977 Lionel, San Antonio, Phoenix, San Paulo, San Juan, Japan Invitational, Londyn (hala)
  • 1979 Tokio (Sillook), Sztokholm
  • 1980 Detroit, Houston, Tokio (Sillook)
  • 1982 Birmingham
  • 1983 Birmingham

Historia występów wielkoszlemowych[edytuj | edytuj kod]

Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

      A, brak startu

     NH, turniej się nie odbył

Turniej Australian Open odbył się dwukrotnie w 1977 roku (styczeń i grudzień), za to nie został rozegrany w 1986.

     Początek Ery Open

Występy w grze pojedynczej[edytuj | edytuj kod]

Turniej 1959 1960 1961 1962 1963 1964 1965 1966 1967 1968 1969 1970 1971 1972 1973 1974 1975 1976 1977 1978 1979 1980 1981 1982 1983 1984 Tytuły (w EO) Z–P (w EO)
Australian Open A A A A A A SF A A W F A A A A A A A A A A A A A QF 2R A 1 / 5 (0 / 3) 16 – 4 (8 – 3)
French Open A A A A A A A A QF SF QF QF A W A A A A A A A QF A 3R A A 1 / 7 (1 / 6) 21 – 6 (18 – 5)
Wimbledon A A 2R QF F SF SF W W W F F SF W W QF W A QF QF QF QF A SF SF A 6 / 21 (4 / 14) 95 – 15 (65 – 10)
US Open 1R 3R 2R 1R 4R QF F 2R W F QF A W W 3R W A A QF A SF A A 1R A A 4 / 18 (3 / 9) 58 – 14 (36 – 6)
Ranking na koniec roku[a] nie był publikowany 7 4 1 1 1 3 2 1 1 2 1 4 2 5 5 6 14 12 12 / 51 (8 / 32) 190 – 39 (127 – 24)

Występy w grze podwójnej[edytuj | edytuj kod]

Turniej 1959 1960 1961 1962 1963 1964 1965 1966 1967 1968 1969 1970 1971 1972 1973 1974 1975 1976 1977 1978 1979 1980 1981 1982 1983 1984 1985 1987 1989 1990 Tytuły (w EO) Z–P (w EO)
Australian Open A A A A A A F A A SF F A A A A A A A A A A A A A SF SF A A A A A 0 / 5 (0 / 3) 13 – 5 (8 – 3)
French Open A A A A A A A A QF F QF F A W A A A A A A A 1R QF A A A A A A A 1 / 7 (1 / 6) 13 – 6 (12 – 5)
Wimbledon A A W W 2R F W QF W W 3R W W W W QF SF F 2R QF W SF A 2R 3R A A A A A 10 / 22 (6 / 15) 74 – 12 (47 – 9)
US Open A A A F QF W F F W F SF A A SF F W F QF QF W F W A 3R SF QF A A A A 5 / 20 (3 / 14) 73 – 14 (50 – 10)
Ranking na koniec roku 25 [b] [b] [b] [b] 16 / 54 (10 / 38) 173 – 37 (117 – 27)

Występy w grze mieszanej[edytuj | edytuj kod]

Turniej 1959 1960 1961 1962 1963 1964 1965 1966 1967 1968 1969 1970 1971 1972 1973 1974 1975 1976 1977 1978 1979 1980 1981 1982 1983 1984 Tytuły (w EO) Z–P (w EO)
Australian Open A A A A A A QF A A W SF Turniej nie był rozgrywany 1 / 3 (0 / 1) 3 – 3 (1 – 1)
French Open A A A A A A A A W F SF W A QF A A A A A A A A 2R A A A 2 / 6 (1 / 5) 10 – 6 (9 – 5)
Wimbledon A A 1R A A 2R A F W SF QF 3R W SF W W 3R 2R SF F 3R QF A 3R F A 4 / 19 (3 / 15) 40 – 15 (36 – 13)
US Open A A A 2R SF QF A A W A 3R A W SF W SF F W F F 2R A A 2R 2R 3R 4 / 17 (3 / 13) 28 – 16 (23 – 12)
11 / 45 (7 / 34) 81 – 40 (69 – 31)

Finały turniejów WTA[edytuj | edytuj kod]

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
WTA Doubles Championships
Toyota Series Championships
1971

1987
Virginia Slims Circuit
Grand Prix Series
Colgate Series

Gra pojedyncza 183 (129–54)[edytuj | edytuj kod]

Przed Erą Open 60 (47–13)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 7 sierpnia 1960 Filadelfia Trawiasta Stany Zjednoczone Carole Caldwell 6:1, 6:0
Finalistka 1. 12 maja 1961 Ojai Valley Twarda Stany Zjednoczone Karen Hantze 4:6, 1:6
Zwyciężczyni 2. 30 lipca 1961 Haverford Trawiasta Stany Zjednoczone Justina Bricka 6:3, 6:4
Zwyciężczyni 3. 6 sierpnia 1961 Filadelfia Trawiasta Edda Buding 6:3, 6:4
Zwyciężczyni 4. 9 kwietnia 1962 Pasadena Twarda Stany Zjednoczone Carole Caldwell 6:3, 3:6, 9:7
Finalistka 2. 11 maja 1962 Los Angeles Twarda Stany Zjednoczone Karen Susman 3:6, 4:6
Zwyciężczyni 5. 9 kwietnia 1963 Pasadena Twarda Stany Zjednoczone Patricia Cody 6:2, 6:2
Zwyciężczyni 6. 12 maja 1963 Los Angeles Twarda Stany Zjednoczone Darlene Hard 6:4, 6:3
Finalistka 3. 6 lipca 1963 Wimbledon Trawiasta Australia Margaret Smith 3:6, 4:6
Zwyciężczyni 7. 14 lipca 1963 Dublin Trawiasta Stany Zjednoczone Carole Caldwell 6:4, 6:3
Finalistka 4. 21 września 1963 Los Angeles Twarda Stany Zjednoczone Darlene Hard 3:6, 3:6
Finalistka 5. 17 stycznia 1964 Dallas Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Nancy Richey 2:6, 5:7
Zwyciężczyni 8. 23 lutego 1964 Tucson Twarda Stany Zjednoczone Vicky Palmer 2:6, 6:1, 6:0
Zwyciężczyni 9. 22 kwietnia 1964 Ojai Valley Twarda Stany Zjednoczone Julie Heldman 3:6, 6:1, 6:4
Finalistka 6. 8 maja 1964 Los Angeles Twarda Stany Zjednoczone Carole Caldwell 5:7, 6:3, 1:6
Zwyciężczyni 10. 2 sierpnia 1964 South Orange Trawiasta Stany Zjednoczone Nancy Richey 7:5, 3:6, 8:6
Finalistka 7. 9 sierpnia 1964 Locust Valley Trawiasta Stany Zjednoczone Nancy Richey 3:6, 6:1, 4:6
Zwyciężczyni 11. 16 sierpnia 1964 Manchester-by-the-Sea Trawiasta Stany Zjednoczone Karen Susman 6:4, 4:6, 11:9
Finalistka 8. 5 października 1964 Los Angeles Twarda Brazylia Maria Bueno 6:3, 3:6, 2:6
Finalistka 9. 29 listopada 1964 Sydney Trawiasta Australia Margaret Smith 4:6, 3:6
Finalistka 10. 2 stycznia 1965 Adelaide Trawiasta Australia Gail Sherriff 6:2, 4:6, 1:6
Zwyciężczyni 12. 25 kwietnia 1965 Ojai Valley Twarda Stany Zjednoczone Kathleen Harter 6:4, 6:2
Zwyciężczyni 13. 7 maja 1965 Los Angeles Twarda Stany Zjednoczone Kathleen Harter 6:3, 6:1
Zwyciężczyni 14. 22 maja 1965 Portola Valley Twada Stany Zjednoczone Rosie Casals 6:2, 8:6
Zwyciężczyni 15. 25 lipca 1965 Haverford Trawiasta Stany Zjednoczone Carole Caldwell Graebner 6:1, 6:2
Zwyciężczyni 16. 1 sierpnia 1965 South Orange Trawiasta Stany Zjednoczone Jane Albert 7:5, 6:3
Zwyciężczyni 17. 22 sierpnia 1965 Manchester-by-the-Sea Trawiasta Stany Zjednoczone Carol Hanks 6:2, 10:8
Finalistka 11. 12 września 1965 U.S. National Trawiasta Australia Margaret Smith 6:8, 5:7
Zwyciężczyni 18. 21 lutego 1966 Chestnut Hill Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Mary-Ann Eisel 6:0, 6:2
Zwyciężczyni 19. 20 marca 1966 Phoenix Twarda Stany Zjednoczone Mary-Ann Eisel 6:3, 6:2
Zwyciężczyni 20. 10 kwietnia 1966 Johannesburg Twarda Australia Margaret Smith 6:3, 6:2
Zwyciężczyni 21. 27 kwietnia 1966 Ojai Valley Twada Stany Zjednoczone Rosie Casals 6:2, 6:4
Zwyciężczyni 22. 7 maja 1966 Los Angeles Twarda Stany Zjednoczone Tory Ann Fretz 6:3, 10:8
Zwyciężczyni 23. 22 maja 1966 La Jolla Twarda Stany Zjednoczone Patti Hogan 7:5, 6:0
Zwyciężczyni 24. 30 maja 1966 Tulsa Ceglana Stany Zjednoczone Carol Hanks 6:0, 6:1
Zwyciężczyni 25. 3 czerwca 1966 Manchester Trawiasta Wielka Brytania Winnie Shaw 6:2, 6:1
Zwyciężczyni 26. 9 lipca 1966 Wimbledon Trawiasta Brazylia Maria Bueno 6:3, 3:6, 6:1
Zwyciężczyni 27. 13 sierpnia 1966 Locust Valley Trawiasta Australia Karen Krantzcke 6:2, 6:0
Finalistka 12. 13 lutego 1967 Salem Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Mary-Ann Eisel 4:6, 7:5, 9:11
Zwyciężczyni 28. 19 lutego 1967 Winchester Dywanowa (hala) Holandia Trudy Groenman 6:1, 6:0
Zwyciężczyni 29. 28 lutego 1967 San Rafael Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Patti Hogan 6:3, 8:6
Zwyciężczyni 30. 20 marca 1967 Johannesburg Twarda Brazylia Maria Bueno 7:5, 5:7, 6:2
Zwyciężczyni 31. 7 maja 1967 Portola Valley Twarda Stany Zjednoczone Rosie Casals 6:1, 6:3
Zwyciężczyni 32. 15 maja 1967 Charlotte Ceglana Stany Zjednoczone Jane Bartkowicz 6:1, 6:2
Zwyciężczyni 33. 8 lipca 1967 Wimbledon Trawiasta Wielka Brytania Ann Haydon-Jones 6:3, 6:4
Zwyciężczyni 34. 4 sierpnia 1967 South Orange Trawiasta Stany Zjednoczone Kathleen Harter 4:6, 6:2, 6:3
Zwyciężczyni 35. 21 sierpnia 1967 Manchester-by-the-Sea Trawiasta Australia Kerry Melville 8:6, 6:1
Zwyciężczyni 36. 10 września 1967 U.S. National Trawiasta Wielka Brytania Ann Haydon-Jones 11:9, 6:4
Zwyciężczyni 37. 24 września 1967 Los Angeles Twarda Stany Zjednoczone Rosie Casals 6:0, 6:4
Zwyciężczyni 38. 5 listopada 1967 Buenos Aires Ceglana Stany Zjednoczone Rosie Casals 6:3, 3:6, 6:2
Zwyciężczyni 39. 3 grudnia 1967 Melbourne Trawiasta Australia Lesley Turner 6:3, 3:6, 7:5
Finalistka 13. 17 grudnia 1967 Adelaide Trawiasta Australia Judy Tegart 6:4, 1:6, 4:6
Zwyciężczyni 40. 7 stycznia 1968 Perth Trawiasta Australia Margaret Smith Court 6:2, 6:4
Zwyciężczyni 41. 14 stycznia 1968 Hobart Trawiasta Australia Judy Tegart 6:2, 6:4
Zwyciężczyni 42. 27 stycznia 1968 Australian Open Trawiasta Australia Margaret Smith Court 6:1, 6:2
Zwyciężczyni 43. 19 lutego 1968 Salem Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Mary-Ann Eisel 6:3, 6:4
Zwyciężczyni 44. 25 lutego 1968 Winchester Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Rosie Casals 6:3, 9:7
Zwyciężczyni 45. 3 marca 1968 Brookville Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Rosie Casals 31:20[8]
Zwyciężczyni 46. 15 kwietnia 1968 Cannes Ceglana Stany Zjednoczone Rosie Casals 10:6
Zwyciężczyni 47. 19 kwietnia 1968 Paryż Ceglana Wielka Brytania Ann Haydon-Jones 9:7, 6:4

W Erze Open 123 (82–41)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 6 maja 1968 Londyn Dywanowa (hala) Wielka Brytania Ann Haydon-Jones 4:6, 9:7, 7:5
Finalistka 1. 19 maja 1968 Nowy Jork Dywanowa (hala) Wielka Brytania Ann Haydon-Jones 4:6, 4:6
Zwyciężczyni 2. 6 lipca 1968 Wimbledon Trawiasta Australia Judy Tegart 9:7, 7:5
Zwyciężczyni 3. 21 lipca 1968 Los Angeles Dywanowa (hala) Wielka Brytania Ann Haydon-Jones 12:10, 6:3
Zwyciężczyni 4. 11 sierpnia 1968 Binghamton Stany Zjednoczone Rosie Casals 10:8, 6:4
Finalistka 2. 19 sierpnia 1968 Fort Worth Ceglana Wielka Brytania Ann Haydon-Jones 1:6, 2:6
Finalistka 3. 8 września 1968 US Open Trawiasta Wielka Brytania Virginia Wade 4:6, 2:6
Finalistka 4. 27 stycznia 1969 Australian Open Trawiasta Australia Margaret Smith Court 4:6, 1:6
Zwyciężczyni 5. 28 lutego 1969 Portland Dywanowa (hala) Wielka Brytania Ann Haydon-Jones 6:3, 6:3
Zwyciężczyni 6. 2 marca 1969 Hayward Dywanowa (hala) Wielka Brytania Ann Haydon-Jones 6:3, 6:2
Zwyciężczyni 7. 13 marca 1969 Los Angeles Twarda Wielka Brytania Ann Haydon-Jones 17:15, 6:3
Zwyciężczyni 8. 14 kwietnia 1969 Johannesburg Twarda Stany Zjednoczone Nancy Richey 6:3, 6:4
Zwyciężczyni 9. 20 kwietnia 1969 Durban Twarda Południowa Afryka Annette Du Plooy 6:4, 6:1
Finalistka 5. 14 czerwca 1969 Bristol Trawiasta Australia Margaret Smith Court 3:6, 3:6
Finalistka 6. 5 lipca 1969 Wimbledon Trawiasta Wielka Brytania Ann Haydon-Jones 6:3, 3:6, 2:6
Zwyciężczyni 10. 11 lipca 1969 Dublin Trawiasta Wielka Brytania Virginia Wade 6:2, 6:2
Zwyciężczyni 11. 11 sierpnia 1969 St. Louis Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Rosie Casals 6:4, 6:2
Zwyciężczyni 12. 14 sierpnia 1969 Binghamton Wielka Brytania Ann Haydon-Jones 10:8, 3:6, 6:4
Zwyciężczyni 13. 14 września 1969 Incline Village Stany Zjednoczone Rosie Casals 6:0, 6:4
Zwyciężczyni 14. 28 września 1969 Los Angeles Twarda (hala) Wielka Brytania Ann Haydon-Jones 6:2, 6:3
Zwyciężczyni 15. 10 października 1969 Midland Stany Zjednoczone Rosie Casals 6:3, 6:3
Finalistka 7. 12 października 1969 Las Vegas Twarda Stany Zjednoczone Nancy Richey 6:2, 4:6, 1:6
Finalistka 8. 19 października 1969 Walla Walla Stany Zjednoczone Rosie Casals 6:8
Finalistka 9. 22 listopada 1969 Londyn Twarda (hala) Wielka Brytania Ann Haydon-Jones 11:9, 2:6, 7:9
Zwyciężczyni 16. 29 listopada 1969 Sztokholm Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Julie Heldman 9:7, 6:2
Finalistka 10. 8 lutego 1970 Filadelfia Dywanowa (hala) Australia Margaret Smith Court 3:6, 6:7(12)
Finalistka 11. 19 lutego 1970 Dallas Dywanowa (hala) Australia Margaret Smith Court 6:1, 3:6, 9:11
Zwyciężczyni 17. 22 marca 1970 Sydney Trawiasta Australia Margaret Smith Court 6:2, 4:6, 6:3
Finalistka 12. 3 kwietnia 1970 Johannesburg Twarda Australia Margaret Smith Court 4:6, 6:1, 3:6
Zwyciężczyni 18. 8 kwietnia 1970 Kapsztad Twarda Stany Zjednoczone Rosie Casals 6:1, 6:0
Zwyciężczyni 19. 12 kwietnia 1970 Durban Twarda Australia Margaret Smith Court 6:4, 2:6, 6:2
Zwyciężczyni 20. 27 kwietnia 1970 Rzym Ceglana Stany Zjednoczone Julie Heldman 6:1, 6:3
Finalistka 13. 7 lipca 1970 Wimbledon Trawiasta Australia Margaret Smith Court 12:14, 9:11
Zwyciężczyni 21. 8 listopada 1970 Richmond Ceglana (hala) Stany Zjednoczone Nancy Richey 6:3, 6:3
Zwyciężczyni 22. 21 listopada 1970 Londyn Twarda (hala) Wielka Brytania Ann Haydon-Jones 8:6, 3:6, 6:1
Zwyciężczyni 23. 12 stycznia 1971 San Francisco Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Rosie Casals 6:3, 6:4
Zwyciężczyni 24. 20 stycznia 1971 Long Beach Twarda (hala) Stany Zjednoczone Rosie Casals 6:3, 6:4
Zwyciężczyni 25. 24 stycznia 1971 Milwaukee Twarda (hala) Stany Zjednoczone Rosie Casals 6:3, 6:2
Zwyciężczyni 26. 31 stycznia 1971 Oklahoma Twarda (hala) Stany Zjednoczone Rosie Casals 1:6, 7:6, 6:4
Zwyciężczyni 27. 7 lutego 1971 Chattanooga Twarda (hala) Wielka Brytania Ann Haydon-Jones 6:4, 6:1
Finalistka 14. 21 lutego 1971 Fort Lauderdale Ceglana Francja Françoise Durr 3:6, 6:3, 3:6
Zwyciężczyni 28. 1 marca 1971 Winchester Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Rosie Casals 4:6, 6:2, 6:3
Zwyciężczyni 29. 24 marca 1971 Detroit Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Rosie Casals 3:6, 6:1, 6:2
Finalistka 15. 30 marca 1971 Nowy Jork Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Rosie Casals 4:6, 4:6
Finalistka 16. 18 kwietnia 1971 Las Vegas Twarda Wielka Brytania Ann Haydon-Jones 5:7, 4:6
Zwyciężczyni 30. 28 kwietnia 1971 San Diego Twarda Stany Zjednoczone Rosie Casals 3:6, 7:5, 6:1
Zwyciężczyni 31. 23 maja 1971 Hamburg Ceglana Helga Niessen Masthoff 6:3, 6:4
Finalistka 17. 19 czerwca 1971 Londyn Trawiasta Australia Margaret Smith Court 3:6, 6:3, 3:6
Zwyciężczyni 32. 18 lipca 1971 Hoylake Trawiasta Stany Zjednoczone Rosie Casals 6:3, 6:3
Zwyciężczyni 33. 25 lipca 1971 Kitzbühel Ceglana Południowa Afryka Laura Rossouw 6:2, 4:6, 7:5
Zwyciężczyni 34. 8 sierpnia 1971 Houston Dywanowa (hala) Australia Kerry Melville 6:4, 4:6, 6:1
Zwyciężczyni 35. 15 sierpnia 1971 Indianapolis Ceglana Stany Zjednoczone Linda Tuero 6:4, 7:5
Finalistka 18. 22 sierpnia 1971 Chicago Dywanowa (hala) Francja Françoise Durr 4:6, 2:6
Zwyciężczyni 36. 12 września 1971 US Open Trawiasta Stany Zjednoczone Rosie Casals 6:4, 7:6(2)
Zwyciężczyni 37. 19 września 1971 Louisville Ceglana Stany Zjednoczone Rosie Casals 6:1, 4:6, 6:3
Finalistka 19. 26 września 1971 Los Angeles Twarda Stany Zjednoczone Rosie Casals 6:6 niedokończony
Zwyciężczyni 38. 3 października 1971 Phoenix Twarda Stany Zjednoczone Rosie Casals 7:5, 6:1
Zwyciężczyni 39. 29 października 1971 Londyn Twarda (hala) Francja Françoise Durr 6:1, 5:7, 7:5
Finalistka 20. 5 grudnia 1971 Christchurch Trawiasta Francja Françoise Durr 0:6, 3:6
Zwyciężczyni 40. 15 stycznia 1972 San Francisco Dywanowa (hala) Australia Kerry Melville 7:6(0), 7:6(2)
Finalistka 21. 6 lutego 1972 Fort Lauderdale Ceglana Stany Zjednoczone Chris Evert 1:6, 0:6
Finalistka 22. 12 marca 1972 Dallas Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Nancy Richey-Gunter 6:7(2), 1:6
Zwyciężczyni 41. 26 marca 1972 Richmond Ceglana (hala) Stany Zjednoczone Nancy Richey-Gunter 6:3, 6:4
Finalistka 23. 9 kwietnia 1972 Jacksonville Ceglana Czechosłowacja Marie Neumanová 4:6, 3:6
Zwyciężczyni 42. 23 kwietnia 1972 Tucson Twarda Francja Françoise Durr 6:0, 6:3
Zwyciężczyni 43. 6 maja 1972 Indianapolis Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Nancy Richey-Gunter 6:3, 6:3
Zwyciężczyni 44. 3 czerwca 1972 French Open Ceglana Australia Evonne Goolagong 6:3, 6:3
Zwyciężczyni 45. 10 czerwca 1972 Nottingham Trawiasta Australia Evonne Goolagong opady deszczu, King nagrodzona
po wynikach z fazy grupowej
Zwyciężczyni 46. 18 czerwca 1972 Bristol Trawiasta Australia Kerry Melville 6:3, 6:2
Zwyciężczyni 47. 9 lipca 1972 Wimbledon Trawiasta Australia Evonne Goolagong 6:3, 6:3
Finalistka 24. 20 sierpnia 1972 Denver Twarda Stany Zjednoczone Nancy Richey-Gunter 6:1, 4:6, 4:6
Finalistka 25. 27 sierpnia 1972 Newport Trawiasta Australia Margaret Smith Court 4:6, 1:6
Zwyciężczyni 48. 10 września 1972 US Open Trawiasta Australia Kerry Melville 6:3, 7:5
Zwyciężczyni 49. 17 września 1972 Charlotte Ceglana Australia Margaret Smith Court 6:2, 6:2
Finalistka 26. 24 września 1972 Albany Twarda Australia Margaret Smith Court 4:6, 1:6
Zwyciężczyni 50. 3 października 1972 Phoenix Twarda Australia Margaret Smith Court 7:6(3), 6:3
Zwyciężczyni 51. 25 lutego 1973 Indianapolis Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Rosie Casals 5:7, 6:2, 6:4
Finalistka 27. 11 marca 1973 Chicago Dywanowa (hala) Australia Margaret Smith Court 2:6, 6:4, 4:6
Finalistka 28. 15 kwietnia 1973 Winchester Twarda (hala) Australia Margaret Smith Court 2:6, 4:6
Zwyciężczyni 52. 13 maja 1973 Tokio Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Nancy Richey-Gunter 7:6, 5:7, 6:3
Zwyciężczyni 53. 9 czerwca 1973 Mobile Twarda Francja Françoise Durr 6:3, 7:5
Zwyciężczyni 54. 17 czerwca 1973 Nottingham Trawiasta Wielka Brytania Virginia Wade 8:6, 6:4
Zwyciężczyni 55. 8 lipca 1973 Wimbledon Trawiasta Stany Zjednoczone Chris Evert 6:0, 7:5
Zwyciężczyni 56. 5 sierpnia 1973 Denver Dywanowa (hala) Holandia Betty Stöve 6:4, 6:2
Finalistka 29. 12 sierpnia 1973 Nashville Ceglana Australia Margaret Smith Court 3:6, 6:4, 2:6
Zwyciężczyni 57. 7 października 1973 Phoenix Twarda Stany Zjednoczone Nancy Richey-Gunter 6:1, 6:3
Zwyciężczyni 58. 27 października 1973 Honolulu Twarda Australia Helen Gourlay 6:1, 6:1
Zwyciężczyni 59. 22 listopada 1973 Tokio Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Nancy Richey-Gunter 6:4, 6:4
Finalistka 30. 29 listopada 1973 Baltimore Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Rosie Casals 6:3, 6:7(3), 4:6
Zwyciężczyni 60. 20 stycznia 1974 San Francisco Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Chris Evert 7:6(2), 6:2
Zwyciężczyni 61. 3 lutego 1974 Waszyngton Dywanowa (hala) Australia Kerry Melville 6:0, 6:2
Finalistka 31. 27 stycznia 1974 Mission Viejo,
Palm Springs
Twarda Stany Zjednoczone Chris Evert 3:6, 1:6
Zwyciężczyni 62. 24 lutego 1974 Detroit Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Rosie Casals 6:1, 6:1
Zwyciężczyni 63. 24 marca 1974 Akron Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Nancy Richey-Gunter 6:3, 7:5
Zwyciężczyni 64. 31 marca 1974 Nowy Jork Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Chris Evert 6:3, 3:6, 6:2
Finalistka 32. 28 kwietnia 1974 Filadelfia Dywanowa (hala) Olga Morozowa 6:7, 1:6
Zwyciężczyni 65. 8 września 1974 US Open Trawiasta Australia Evonne Goolagong 3:6, 6:3, 7:5
Finalistka 33. 12 stycznia 1975 San Francisco Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Chris Evert 1:6, 1:6
Zwyciężczyni 66. 19 stycznia 1975 Sarasota Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Chris Evert 6:2, 6:3
Finalistka 34. 20 kwietnia 1975 Austin Twarda Stany Zjednoczone Chris Evert 6:4, 3:6, 6:7(2)
Finalistka 35. 21 czerwca 1975 Eastbourne Trawiasta Wielka Brytania Virginia Wade 5:7, 6:4, 4:6
Zwyciężczyni 67. 5 lipca 1975 Wimbledon Trawiasta Australia Evonne Goolagong 6:0, 6:1
Zwyciężczyni 68. 26 marca 1977 San Antonio Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Mary Hamm 6:3, 3:6, 6:3
Finalistka 36. 3 kwietnia 1977 Hilton Head Ceglana Stany Zjednoczone Chris Evert 0:6, 1:6
Zwyciężczyni 69. 17 kwietnia 1977 Port Washington Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Caroline Stoll 6:1, 6:1
Zwyciężczyni 70. 16 października 1977 Phoenix Twarda Australia Wendy Turnbull 1:6, 6:1, 6:0
Zwyciężczyni 71. 23 października 1977 São Paulo Twarda Holandia Betty Stöve 6:1, 6:4
Zwyciężczyni 72. 30 października 1977 San Juan Twarda Stany Zjednoczone Janet Newberry 6:1, 6:3
Finalistka 37. 6 listopada 1977 Palm Springs Twarda Stany Zjednoczone Chris Evert 2:6, 2:6
Zwyciężczyni 73. 27 listopada 1977 Tokio Dywanowa (hala) Czechosłowacja Martina Navrátilová 7:5, 5:7, 6:1
Zwyciężczyni 74. 11 grudnia 1977 Londyn Twarda (hala) Wielka Brytania Virginia Wade 6:3, 6:1
Finalistka 38. 22 stycznia 1978 Houston Dywanowa (hala) Czechosłowacja Martina Navrátilová 6:1, 2:6, 2:6
Finalistka 39. 5 marca 1978 Kansas City Dywanowa (hala) Czechosłowacja Martina Navrátilová 5:7, 6:2, 3:6
Finalistka 40. 26 marca 1978 Filadelfia Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Chris Evert 0:6, 4:6
Finalistka 41. 28 lipca 1979 Buenos Aires Ceglana Czechosłowacja Martina Navrátilová 4:6, 4:6
Zwyciężczyni 75. 16 września 1979 Tokio Dywanowa (hala) Australia Evonne Goolagong Cawley 6:4, 7:5
Zwyciężczyni 76. 4 listopada 1979 Sztokholm Dywanowa (hala) Holandia Betty Stöve 6:3, 6:7, 7:5
Zwyciężczyni 77. 24 lutego 1980 Detroit Dywanowa (hala) Australia Evonne Goolagong Cawley 6:3, 6:0
Zwyciężczyni 78. 2 marca 1980 Houston Dywanowa (hala) Czechosłowacja Martina Navrátilová 6:1, 6:3
Zwyciężczyni 79. 14 września 1980 Tokio Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Terry Holladay 7:5, 6:4
Zwyciężczyni 80. 12 czerwca 1982 Birmingham Trawiasta Południowa Afryka Rosalyn Fairbank 6:2, 6:1
Zwyciężczyni 81. 5 czerwca 1983 Beckenham Trawiasta Stany Zjednoczone Barbara Potter 6:4, 6:3
Zwyciężczyni 82. 12 czerwca 1983 Birmingham Trawiasta Stany Zjednoczone Alycia Moulton 6:0, 7:5

Gra podwójna 195 (139–56)[edytuj | edytuj kod]

Przed Erą Open 51 (34–17)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 1. 1 maja 1961 Ojai Valley Twarda Stany Zjednoczone Carole Caldwell Stany Zjednoczone Katherine D. Chabot
Stany Zjednoczone Sally Moore
6:4, 5:7, 6:4
Finalistka 2. 12 maja 1961 Los Angeles Twarda Stany Zjednoczone Karen Hantze Stany Zjednoczone Katherine D. Chabot
Stany Zjednoczone Sally Moore
4:6, 1:6
Zwyciężczyni 1. 20 czerwca 1961 Londyn Trawiasta Stany Zjednoczone Karen Hantze Południowa Afryka Margaret Hunt
Południowa Afryka Lynne Hutchings
6:2, 13:15, 6:2
Zwyciężczyni 2. 8 lipca 1961 Wimbledon Trawiasta Stany Zjednoczone Karen Susman Australia Jan Lehane
Australia Margaret Smith
6:3, 6:4
Finalistka 3. 30 lipca 1961 Haverford Trawiasta Stany Zjednoczone Carole Caldwell Stany Zjednoczone Margaret Osborne DuPont
Stany Zjednoczone Margaret Varner
2:6, 2:6
Zwyciężczyni 3. 6 sierpnia 1961 Filadelfia Trawiasta Stany Zjednoczone Carole Caldwell Edda Buding
Stany Zjednoczone Belmar Gunderson
6:2, 6:3
Finalistka 4. 13 sierpnia 1961 South Orange Trawiasta Stany Zjednoczone Karen Hantze Stany Zjednoczone Margaret Osborne DuPont
Stany Zjednoczone Margaret Varner
4:6, 6:2, 2:6
Zwyciężczyni 4. 11 maja 1962 Los Angeles Twarda Stany Zjednoczone Karen Susman Stany Zjednoczone Carole Caldwell
Stany Zjednoczone Dorothy Cheney
4:6, 6:1, 6:3
Finalistka 5. 9 czerwca 1962 Manchester Trawiasta Stany Zjednoczone Karen Susman Stany Zjednoczone Justina Bricka
Australia Margaret Smith
6:4, 1:6, 2:6
Zwyciężczyni 5. 7 lipca 1962 Wimbledon Trawiasta Stany Zjednoczone Karen Susman Południowa Afryka Sandra Reynolds Price
Południowa Afryka Renée Schuurman
5:7, 6:3, 7:5
Finalistka 6. 29 lipca 1962 Haverford Trawiasta Stany Zjednoczone Karen Susman Stany Zjednoczone Justina Bricka
Australia Margaret Smith
5:7, 6:3, 6:8
Finalistka 7. 6 sierpnia 1962 South Orange Trawiasta Stany Zjednoczone Karen Susman Stany Zjednoczone Justina Bricka
Australia Margaret Smith
5:7, 4:6
Finalistka 8. 9 września 1962 US Open Trawiasta Stany Zjednoczone Karen Susman Brazylia Maria Bueno
Stany Zjednoczone Darlene Hard
6:4, 3:6, 2:6
Zwyciężczyni 6. 12 maja 1963 Los Angeles Twarda Stany Zjednoczone Susan Behlmar Stany Zjednoczone Carole Caldwell
Stany Zjednoczone Darlene Hard
8:6, 7:9, 6:4
Zwyciężczyni 7. 14 lipca 1963 Dublin Trawiasta Stany Zjednoczone Carole Caldwell Irlandia Geraldine Barniville
Australia Eleanor O’Neill
6:3, 6:4
Finalistka 9. 21 września 1963 Los Angeles Twarda (hala) Stany Zjednoczone Carole Caldwell Brazylia Maria Bueno
Stany Zjednoczone Darlene Hard
6:1, 6:4
Zwyciężczyni 8. 23 lutego 1964 Tucson Twarda Stany Zjednoczone Susan Behlmar Stany Zjednoczone Laurie Callaway
Stany Zjednoczone Vicky Palmer
11:9, 6:3
Finalistka 10. 8 maja 1964 Los Angeles Twarda Stany Zjednoczone Susan Behlmar Stany Zjednoczone Kathy Blake
Stany Zjednoczone Kathleen Harter
9:7, 2:6, 6:8
Finalistka 11. 3 lipca 1964 Wimbledon Trawiasta Stany Zjednoczone Karen Susman Australia Margaret Smith
Australia Lesley Turner
5:7, 2:6
Zwyciężczyni 9. 2 sierpnia 1964 South Orange Trawiasta Stany Zjednoczone Karen Susman Stany Zjednoczone Carole Caldwell Graebner
Stany Zjednoczone Nancy Richey
3:6, 6:3, 6:4
Zwyciężczyni 10. 9 sierpnia 1964 Locust Valley Trawiasta Stany Zjednoczone Karen Susman Stany Zjednoczone Carole Caldwell Graebner
Stany Zjednoczone Nancy Richey
6:2, 12:10
Zwyciężczyni 11. 16 sierpnia 1964 Manchester-by-the-Sea Trawiasta Stany Zjednoczone Karen Susman Stany Zjednoczone Justina Bricka
Stany Zjednoczone Carol Hanks
6:3, 6:2
Zwyciężczyni 12. 13 września 1964 U.S. National Trawiasta Stany Zjednoczone Karen Susman Australia Margaret Smith
Australia Lesley Turner
3:6, 6:2, 6:4
Finalistka 12. 15 listopada 1964 Brisbane Trawiasta Australia Robyn Ebbern Australia Margaret Smith
Australia Lesley Turner
7:5, 4:6, 1:6
Zwyciężczyni 13. 29 listopada 1964 Sydney Trawiasta Australia Robyn Ebbern Australia Margaret Smith
Australia Lesley Turner
6:4, 3:6, 7:5
Zwyciężczyni 14. 12 grudnia 1964 Melbourne Trawiasta Australia Robyn Ebbern Australia Margaret Smith
Australia Judy Tegart
9:7, 1:6, 6:4
Zwyciężczyni 15. 2 stycznia 1965 Adelaide Trawiasta Australia Robyn Ebbern Australia Gail Sherriff
Australia Carol Sherriff
6:1, 6:2
Finalistka 13. 1 lutego 1965 Australian Open Trawiasta Australia Robyn Ebbern Australia Margaret Smith
Australia Lesley Turner
6:1, 2:6, 3:6
Zwyciężczyni 16. 25 kwietnia 1965 Ojai Valley Twada Stany Zjednoczone Tory Ann Fretz Stany Zjednoczone Kathy Blake
Stany Zjednoczone Kathleen Harter
6:1, 4:6, 6:2
Zwyciężczyni 17. 12 czerwca 1965 Beckenham Trawiasta Brazylia Maria Bueno Australia Margaret Smith
Australia Lesley Turner
7:9, 7:5, 9:7
Finalistka 14. 20 czerwca 1965 Londyn Trawiasta Brazylia Maria Bueno Australia Margaret Smith
Australia Lesley Turner
8:10, 2:6
Zwyciężczyni 18. 3 lipca 1965 Wimbledon Trawiasta Brazylia Maria Bueno Francja Françoise Durr
Francja Jeanine Lieffrig
6:2, 7:5
Zwyciężczyni 19. 25 lipca 1965 Haverford Trawiasta Stany Zjednoczone Karen Susman Stany Zjednoczone Margaret Osborne DuPont
Stany Zjednoczone Margaret Varner
6:4, 6:1
Zwyciężczyni 20. 22 sierpnia 1965 Manchester-by-the-Sea Trawiasta Brazylia Maria Bueno Stany Zjednoczone Kathy Blake
Stany Zjednoczone Kathleen Harter
6:4, 6:2
Finalistka 15. 12 września 1965 U.S. National Trawiasta Stany Zjednoczone Karen Susman Stany Zjednoczone Carole Caldwell Graebner
Stany Zjednoczone Nancy Richey
4:6, 4:6
Zwyciężczyni 21. 21 lutego 1966 Chestnut Hill Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Rosie Casals Stany Zjednoczone Justina Bricka
Stany Zjednoczone Carol Hanks
3:6, 6:4, 6:2
Zwyciężczyni 22. 20 marca 1966 Phoenix Twarda Stany Zjednoczone Mary-Ann Eisel Stany Zjednoczone Kathleen Harter
Stany Zjednoczone Vicky Palmer
6:1, 6:4
Finalistka 16. 10 kwietnia 1966 Johannesburg Twarda Stany Zjednoczone Carole Caldwell Graebner Australia Margaret Smith
Południowa Afryka Annette Van Zyl
4:6, 4:6
Zwyciężczyni 23. 27 kwietnia 1966 Ojai Valley Twada Stany Zjednoczone Rosie Casals Stany Zjednoczone Lynn Abbes
Stany Zjednoczone Carole Loop
6:3, 6:1
Zwyciężczyni 24. 22 maja 1966 La Jolla Twarda Stany Zjednoczone Rosie Casals Stany Zjednoczone Dorothy Cheney
Stany Zjednoczone Nancy Richey
6:2, 6:4
Zwyciężczyni 25. 30 maja 1966 Tulsa Ceglana Stany Zjednoczone Rosie Casals Stany Zjednoczone Justina Bricka
Stany Zjednoczone Carol Hanks
4:6, 6:3, 8:6
Zwyciężczyni 26. 31 lipca 1966 South Orange Trawiasta Stany Zjednoczone Rosie Casals Wielka Brytania Winnie Shaw
Wielka Brytania Virginia Wade
15:13, 7:9, 7:5
Zwyciężczyni 27. 13 sierpnia 1966 Locust Valley Trawiasta Stany Zjednoczone Mary-Ann Eisel Wielka Brytania Winnie Shaw
Wielka Brytania Virginia Wade
14:16, 6:2, 6:4
Finalistka 17. 12 września 1966 U.S. National Trawiasta Stany Zjednoczone Rosie Casals Brazylia Maria Bueno
Stany Zjednoczone Nancy Richey
3:6, 4:6
Zwyciężczyni 28. 4 lipca 1967 Wimbledon Trawiasta Stany Zjednoczone Rosie Casals Brazylia Maria Bueno
Stany Zjednoczone Nancy Richey
9:11, 6:4, 6:2
Zwyciężczyni 29. 4 sierpnia 1967 South Orange Trawiasta Stany Zjednoczone Rosie Casals Stany Zjednoczone Mary-Ann Eisel
Stany Zjednoczone Donna Floyd
6:3, 13:15, 6:4
Zwyciężczyni 30. 9 września 1967 U.S. National Trawiasta Stany Zjednoczone Rosie Casals Stany Zjednoczone Mary Ann Eisel
Stany Zjednoczone Donna Floyd
4:6, 6:3, 6:4
Zwyciężczyni 31. 1 października 1967 Berkeley Trawiasta Stany Zjednoczone Rosie Casals Francja Françoise Durr
Australia Judy Tegart
6:1, 6:4
Zwyciężczyni 32. 7 stycznia 1968 Perth Trawiasta Stany Zjednoczone Rosie Casals Francja Gail Chanfreau
Australia Margaret Smith Court
8:6, 4:6, 6:2
Zwyciężczyni 33. 19 lutego 1968 Salem Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Rosie Casals Stany Zjednoczone Mary-Ann Eisel
Stany Zjednoczone Kathleen Harter
16:14, 6:3
Zwyciężczyni 34. 26 lutego 1968 Winchester Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Rosie Casals Stany Zjednoczone Mary-Ann Eisel
Stany Zjednoczone Kathleen Harter
6:2, 6:2

W Erze Open 144 (105–39)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 1. 5 czerwca 1968 French Open Ceglana Stany Zjednoczone Rosie Casals Francja Françoise Durr
Wielka Brytania Ann Haydon-Jones
5:7, 6:4, 4:6
Zwyciężczyni 1. 4 lipca 1968 Wimbledon Trawiasta Stany Zjednoczone Rosie Casals Francja Françoise Durr
Wielka Brytania Ann Haydon-Jones
3:6, 6:4, 7:5
Finalistka 2. 12 września 1968 US Open Trawiasta Stany Zjednoczone Rosie Casals Brazylia Maria Bueno
Australia Margaret Smith Court
6:4, 7:9, 6:8
Finalistka 3. 19 stycznia 1969 Sydney Trawiasta Stany Zjednoczone Rosie Casals Australia Margaret Smith Court
Australia Judy Tegart
13:15, 6:4, 3:6
Finalistka 4. 27 stycznia 1969 Australian Open Trawiasta Stany Zjednoczone Rosie Casals Australia Margaret Smith Court
Australia Judy Tegart
4:6, 4:6
Zwyciężczyni 2. 2 lutego 1969 Auckland Trawiasta Wielka Brytania Ann Haydon-Jones Australia Helen Gourlay
Australia Karen Krantzcke
6:2, 10:8
Zwyciężczyni 3. 20 kwietnia 1969 Durban Twarda Stany Zjednoczone Rosie Casals Południowa Afryka Annette Du Plooy
Południowa Afryka Pat Walkden
6:3, 1:6, 6:2
Finalistka 5. 27 kwietnia 1969 Rzym Ceglana Stany Zjednoczone Rosie Casals Francja Françoise Durr
Wielka Brytania Ann Haydon-Jones
3:6, 6:3, 2:6
Finalistka 6. 15 czerwca 1969 Bristol Trawiasta Stany Zjednoczone Rosie Casals Australia Margaret Smith Court
Australia Judy Tegart
4:6, 2:6
Finalistka 7. 13 lipca 1969 Dublin Trawiasta Stany Zjednoczone Rosie Casals Australia Karen Krantzcke
Australia Kerry Melville
7:5, 2:6, 4:6
Zwyciężczyni 4. 28 lipca 1969 Gstaad Ceglana Stany Zjednoczone Rosie Casals Francja Françoise Durr
Wielka Brytania Ann Haydon-Jones
8:6, 6:3
Zwyciężczyni 5. 28 września 1969 Los Angeles Twarda (hala) Stany Zjednoczone Rosie Casals Francja Françoise Durr
Wielka Brytania Ann Haydon-Jones
6:8, 8:6, 11:9
Finalistka 8. 23 listopada 1969 Londyn Twarda (hala) Stany Zjednoczone Rosie Casals Wielka Brytania Ann Haydon-Jones
Wielka Brytania Virginia Wade
2:6, 4:6
Zwyciężczyni 6. 29 listopada 1969 Sztokholm Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Rosie Casals Francja Françoise Durr
Stany Zjednoczone Julie Heldman
6:4, 6:4
Zwyciężczyni 7. 15 lutego 1970 Dallas Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Rosie Casals Stany Zjednoczone Mary-Ann Eisel
Stany Zjednoczone Patti Hogan
10:8, 6:3
Zwyciężczyni 8. 3 kwietnia 1970 Johannesburg Twarda Stany Zjednoczone Rosie Casals Australia Karen Krantzcke
Australia Kerry Melville
6:2, 6:2
Zwyciężczyni 9. 12 kwietnia 1970 Durban Twarda Stany Zjednoczone Rosie Casals Australia Margaret Smith Court
Australia Judy Tegart Dalton
7:5, 6:3
Zwyciężczyni 10. 27 kwietnia 1970 Rzym Ceglana Stany Zjednoczone Rosie Casals Francja Françoise Durr
Wielka Brytania Virginia Wade
6:2, 3:6, 9:7
Finalistka 9. 2 maja 1970 Bournemouth Ceglana Stany Zjednoczone Rosie Casals Australia Margaret Smith Court
Australia Judy Tegart Dalton
2:6, 8:6, 5:7
Finalistka 10. 7 czerwca 1970 French Open Ceglana Stany Zjednoczone Rosie Casals Francja Gail Chanfreau
Francja Françoise Durr
1:6, 6:3, 3:6
Zwyciężczyni 11. 20 czerwca 1970 Londyn Trawiasta Stany Zjednoczone Rosie Casals Australia Karen Krantzcke
Australia Kerry Melville
6:4, 6:3
Zwyciężczyni 12. 4 lipca 1970 Wimbledon Trawiasta Stany Zjednoczone Rosie Casals Francja Françoise Durr
Wielka Brytania Virginia Wade
6:2, 6:3
Zwyciężczyni 13. 8 listopada 1970 Richmond Ceglana (hala) Stany Zjednoczone Rosie Casals Stany Zjednoczone Mary-Ann Eisel
Stany Zjednoczone Valerie Ziegenfuss
6:4, 6:4
Zwyciężczyni 14. 22 listopada 1970 Londyn Twarda (hala) Stany Zjednoczone Rosie Casals Wielka Brytania Ann Haydon-Jones
Wielka Brytania Virginia Wade
6:3, 7:5
Zwyciężczyni 15. 10 stycznia 1971 San Francisco Twarda (hala) Stany Zjednoczone Rosie Casals Francja Françoise Durr
Wielka Brytania Ann Haydon-Jones
6:4, 6:7, 6:1
Zwyciężczyni 16. 17 stycznia 1971 Long Beach Twarda (hala) Stany Zjednoczone Rosie Casals Francja Françoise Durr
Wielka Brytania Ann Haydon-Jones
7:5, 6:3
Zwyciężczyni 17. 24 stycznia 1971 Milwaukee Twarda (hala) Stany Zjednoczone Rosie Casals Francja Françoise Durr
Wielka Brytania Ann Haydon-Jones
6:3, 1:6, 6:2
Zwyciężczyni 18. 31 stycznia 1971 Oklahoma City Twarda (hala) Stany Zjednoczone Rosie Casals Stany Zjednoczone Mary-Ann Eisel
Stany Zjednoczone Valerie Ziegenfuss
6:7, 6:0, 7:5
Zwyciężczyni 19. 7 lutego 1971 Chattanooga Twarda (hala) Stany Zjednoczone Rosie Casals Francja Françoise Durr
Wielka Brytania Ann Haydon-Jones
6:4, 7:5
Zwyciężczyni 20. 14 lutego 1971 Filadelfia Twarda (hala) Stany Zjednoczone Rosie Casals
Zwyciężczyni 21. 1 marca 1971 Boston Twarda (hala) Stany Zjednoczone Rosie Casals Francja Françoise Durr
Wielka Brytania Ann Haydon-Jones
6:4, 7:5
Finalistka 11. 18 kwietnia 1971 Las Vegas Twarda Stany Zjednoczone Rosie Casals Francja Françoise Durr
Wielka Brytania Ann Haydon-Jones
6:0, 2:6, 4:6
Zwyciężczyni 22. 25 kwietnia 1971 San Diego Twarda Stany Zjednoczone Rosie Casals Francja Françoise Durr
Australia Judy Tegart Dalton
6:7, 6:2, 6:3
Zwyciężczyni 23. 15 maja 1971 Hurlingham Ceglana Stany Zjednoczone Rosie Casals Australia Evonne Goolagong
Australia Margaret Smith Court
6:1, 6:4
Zwyciężczyni 24. 23 maja 1971 Hamburg Ceglana Stany Zjednoczone Rosie Casals Helga Niessen Masthoff
Heide Orth
6:2, 6:1
Zwyciężczyni 25. 19 czerwca 1971 Londyn Trawiasta Stany Zjednoczone Rosie Casals Stany Zjednoczone Mary-Ann Eisel
Stany Zjednoczone Valerie Ziegenfuss
6:2, 8:6
Zwyciężczyni 26. 4 lipca 1971 Wimbledon Trawiasta Stany Zjednoczone Rosie Casals Australia Evonne Goolagong
Australia Margaret Smith Court
6:3, 6:2
Zwyciężczyni 27. 18 lipca 1971 Hoylake Trawiasta Stany Zjednoczone Rosie Casals Australia Evonne Goolagong
Australia Margaret Smith Court
walkower
Zwyciężczyni 28. 25 lipca 1971 Kitzbühel Ceglana Stany Zjednoczone Rosie Casals Helga Niessen Masthoff
Heide Orth
6:2, 6:4
Zwyciężczyni 29. 2 sierpnia 1971 Wenecja Ceglana Australia Judy Tegart Dalton Francja Gail Chanfreau
Francja Françoise Durr
3:6, 6:4, 6:4
Zwyciężczyni 30. 8 sierpnia 1971 Houston Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Rosie Casals Francja Françoise Durr
Australia Judy Tegart Dalton
6:3, 1:6, 6:2
Zwyciężczyni 31. 15 sierpnia 1971 Indianapolis Ceglana Australia Judy Tegart Dalton Stany Zjednoczone Julie Heldman
Stany Zjednoczone Linda Tuero
6:1, 6:2
Finalistka 12. 22 sierpnia 1971 Chicago Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Rosie Casals Francja Françoise Durr
Australia Judy Tegart Dalton
4:6, 6:7
Zwyciężczyni 32. 26 września 1971 Los Angeles Twarda Stany Zjednoczone Rosie Casals Francja Françoise Durr
Australia Judy Tegart Dalton
6:3, 6:2
Zwyciężczyni 33. 3 października 1971 Phoenix Twarda Stany Zjednoczone Rosie Casals Francja Françoise Durr
Australia Judy Tegart Dalton
6:3, 6:2
Zwyciężczyni 34. 5 grudnia 1971 Christchurch Trawiasta Stany Zjednoczone Rosie Casals Francja Françoise Durr
Australia Judy Tegart Dalton
6:3, 9:8(6)
Zwyciężczyni 35. 20 lutego 1972 Oklahoma City Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Rosie Casals Francja Françoise Durr
Australia Judy Tegart Dalton
6:7(4), 7:6(2), 6:2
Zwyciężczyni 36. 13 marca 1972 Dallas Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Rosie Casals Francja Françoise Durr
Australia Judy Tegart Dalton
6:3, 4:6, 7:5
Zwyciężczyni 37. 26 marca 1972 Richmond Ceglana (hala) Stany Zjednoczone Rosie Casals Australia Karen Krantzcke
Australia Judy Tegart Dalton
7:5, 7:6
Zwyciężczyni 38. 2 kwietnia 1972 San Juan Twarda Stany Zjednoczone Rosie Casals Australia Karen Krantzcke
Australia Judy Tegart Dalton
6:2, 6:3
Finalistka 13. 9 kwietnia 1972 Jacksonville Ceglana Kanada Vicky Berner Australia Karen Krantzcke
Australia Judy Tegart Dalton
5:7, 1:6
Zwyciężczyni 39. 3 czerwca 1972 French Open Ceglana Holandia Betty Stöve Wielka Brytania Winnie Shaw
Wielka Brytania Christine Truman Janes
6:1, 6:2
Finalistka 14. 18 czerwca 1972 Bristol Trawiasta Stany Zjednoczone Rosie Casals Australia Helen Gourlay Cawley
Australia Karen Krantzcke
4:6, 2:6
Zwyciężczyni 40. 24 czerwca 1972 Londyn Trawiasta Stany Zjednoczone Rosie Casals Południowa Afryka Brenda Kirk
Południowa Afryka Pat Walkden-Pretorius
5:7, 6:0, 6:2
Zwyciężczyni 41. 8 lipca 1972 Wimbledon Trawiasta Holandia Betty Stöve