Biogeografia – Wikipedia, wolna encyklopedia

Biogeografia (gr. bíos ‘życie’, ‘ziemia’, gráphein ‘pisać’)[1]nauka przyrodnicza z pogranicza biologii i geografii, badająca rozmieszczenie przestrzenne osobników oraz:

  • przyczyny prawidłowości tego rozmieszczenia[1][2][3],
  • jego geologicznej przeszłości;
  • prognozy na jego na przyszłość.

Biogeografia zajmuje się zarówno pojedynczymi gatunkami oraz biocenozami, jak również ich zespołami, biomami, a także całą biosferą[1].

Rozmieszczenie zwierząt bada zoogeografia, a roślinfitogeografia. W tej pierwszej Ziemia jest podzielona na krainy zoogeograficzne, a w tej drugiej – na państwa florystyczne[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Grażyna Łabno: Ekologia – Słownik encyklopedyczny. Warszawa: Wydawnictwo Europa, 2006, s. 37. ISBN 83-7407-017-X.
  2. a b Encyklopedia Biologia. Agnieszka Nawrot (red.). Kraków: Wydawnictwo GREG, s. 62. ISBN 978-83-7327-756-4.
  3. Słownik tematyczny. Biologia, cz. 2, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011, s. 18–19, ISBN 978-83-01-16530-7.