French
DeutschBitwa pod Montbard – Wikipedia, wolna encyklopedia
| II wojna światowa, front zachodni, kampania francuska | |||
| Czas | 16–17 czerwca 1940 | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Terytorium | |||
| Przyczyna | ofensywa niemiecka we Francji | ||
| Wynik | taktyczny sukces Polaków | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie Francji  | |||
 47°37′N 4°20′E/47,616667 4,333333 | |||
Bitwa pod Montbard – bitwa stoczona w trakcie kampanii francuskiej nocą 16/17 czerwca 1940 przez oddziały 10 Brygady Kawalerii Pancernej generała Stanisława Maczka.
Tło sytuacyjne[edytuj | edytuj kod]
10 Brygada walczyła od 10 czerwca 1940, a od 12 czerwca wykonywała działania osłonowe, umożliwiając wycofywanie się kolejnych oddziałów francuskich, uchodzących pod naporem wojsk niemieckich wzdłuż drogi z Montmort do Sézanne pomiędzy Marną a Kanałem Burgundzkim. W tych dniach oddział stoczył zwycięskie potyczki, m.in. pod Champaubert i Montigivroux[1]. 16 czerwca[2] oddział otrzymał rozkaz zdobycia miejscowości Montbard, aby umożliwić przeprawę 42 Dywizji Piechoty przez Kanał Burgundzki. Brygada znajdowała się wówczas w odległości 60 km[3] od miasta i nie miała już zapasów paliwa, w związku z czym zrezygnowano z wykorzystania części pojazdów, a paliwo zlano do innych maszyn[2].
Walki[edytuj | edytuj kod]
Tym samym 10 Brygada posiadała odtąd jedną kompanię czołgów, dysponującą 17 sztukami Renault R-35[2]. Ponadto w oddziale znajdowały się dwa szwadrony kawalerii, pododdział saperów i artylerii przeciwpancernej[3]. Około godziny 15:00 wyprowadzono natarcie z rejonu Chaource, a Montbard zostało osiągnięte wieczorem. O godzinie 22:00 rozpoczęto uderzenie na miasto[2], zakończone o godzinie 1:30[4], gdy rozbito stacjonujący w mieście niemiecki batalion 66 Pułku 13 Dywizji Zmotoryzowanej[1], a Niemcy wycofali się w panice na drugi brzeg kanału[2]. Około godziny 2 do generała Maczka dotarła informacja, że 42 Dywizja Piechoty zmieniła kierunek marszu, skręciła na południe i nie dotrze do Montbard[3]. Straty polskie wyniosły 17 poległych, 30 rannych żołnierzy i trzy czołgi, Niemcy stracili 60 ludzi, kilkunastu jeńców i kilka samochodów i motocykli[2].
Następstwa[edytuj | edytuj kod]
Pomimo wyparcia Niemców nie osiągnięto założonych celów, gdyż most na kanale został wysadzony przez wycofujących się Niemców około godziny 2. Generał Maczek zdecydował się wycofać z miasta przed świtem i przejść do odwrotu. Rankiem 17 czerwca Brygada dotarła do lasów, w których dokonano zniszczenia kolejnej partii sprzętu pozbawionego paliwa – pozostawiono trzy czołgi. Następnie poruszano się wzdłuż Kanału Burgundzkiego, poszukując przeprawy niebędącej w rękach niemieckich. Po dotarciu po jednym dniu[3] do Is-sur-Tille w rejonie Dijon[1], Polacy znaleźli się w okrążeniu[2]. Oddział zniszczył ciężki sprzęt[5], 18 czerwca Brygada została rozwiązana[4], a grupy żołnierzy zaczęły przebijać się w stronę wybrzeża[2].
Łącznie w trakcie kampanii francuskiej oddział stracił 1200 z 1700 żołnierzy[1], w tym 50 poległych, 120 rannych, 1020 zaginionych lub wziętych do niewoli[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Dawid Kotrys, 2 wojna światowa - Inne Oblicza Historii [online], serwisy.ioh.pl [dostęp 2017-07-15].
- ↑ a b c d e f g h Bitwa pod Montbard [online], www.sww.w.szu.pl [dostęp 2017-07-15] [zarchiwizowane z adresu 2012-10-28].
- ↑ a b c d Kacper Śledziński, Czarna Kawaleria. Bojowy szlak pancernych Maczka, Otwarte, 27 maja 2011, ISBN 978-83-240-1797-3 [dostęp 2017-07-15].
- ↑ a b c Boje Polskie 1939-1945. Przewodnik Encyklopedyczny, Bellona [dostęp 2017-07-15] (pol.).
- ↑ RCZPI, ..:: 10BKPanc :: Nasz patron ::.. [online], 10bkpanc.wp.mil.pl [dostęp 2017-07-15].