Bogdan Gadomski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zobacz też: Bohdan Gadomski – dziennikarz.

Bogdan Gadomski (ur. 6 czerwca 1935 w Warszawie) – polski historyk zajmujący się dziejami polskiego ruchu robotniczego. Laureat Nagrody Historycznej im. Kazimierza Moczarskiego (2010).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1959 ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1977-1987 był kierownikiem Pracowni Historycznej Politechniki Warszawskiej. Następnie pracował w Muzeum Historii Polskiego Ruchu Rewolucyjnego w Warszawie. Był sekretarzem redakcji "Kwartalnika Historii Ruchu Zawodowego". Członek redakcji Słownika biograficznego działaczy polskiego ruchu robotniczego. Autor haseł do Polskiego Słownika Biograficznego. W 2010 został laureatem Nagrody Historycznej im. Kazimierza Moczarskiego za książkę Biografia agenta. Największy agent policji politycznej II RP. Józef-Josek Mützenmacher (1903–1947)^[1].

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

• (redakcja) Budowali i walczyli. Wspomnienia działaczy klasowego ruchu zawodowego robotników budowlanych, oprac. i wstęp Bogdan Gadomski, Warszawa: Wydawnictwo Związkowe CRZZ 1970.
• Stanisław Sławiński, Od Borów Tucholskich do Kampinosu, oprac. Bogdan Gadomski, wy. 2, Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza 1973.
• Tramwajarze warszawscy wczoraj i dziś, pod red. Bogdana Gadomskiego, wstęp i biografie napisał B. Gadomski, wspomnienia i listę strat oprac. Leonard Dubacki, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe 1982.
• Biografia agenta: Józef-Josek Mützenmacher (1903-1947), Warszawa: Wydawnictwo Tedson 2009^[2].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Tomasz Wituch, Bogdan Stolarczyk, Studenci Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego 1945–2000, Wydawnictwo Arkadiusz Wingert i Przedsięwzięcie Galicja, Kraków 2010
• http://wyborcza.pl/1,75248,8638560,O_tym__ktory_podlozyl_bombe_pod_KPP.html

Przypisy[edytuj | edytuj kod]