Bohdan Kosiński – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bohdan Kosiński
Data i miejsce urodzenia

14 października 1922
Kościeniewicze

Data i miejsce śmierci

12 kwietnia 2003
Warszawa

Zawód

reżyser
scenarzysta

Lata aktywności

1956–2001

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Partyzancki Srebrny Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi

Bohdan Kosiński (ur. 14 października 1922 w Kościeniewiczach, zm. 12 kwietnia 2003 w Warszawie) – polski reżyser filmów dokumentalnych, scenarzysta, członek Stowarzyszenia Filmowców Polskich i Komitetu Kultury Niezależnej, pedagog.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Henryka. Po wybuchu II wojny światowej związany był z podziemnym PPS-Lewicą oraz spółdzielczością spożywców „Społem”. Od końca wojny do 1950 był zawodowym wojskowym, służył w marynarce wojennej. W 1955 ukończył studia na Wydziale Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej w Łodzi. Po studiach trafił na rok do Polskiej Kroniki Filmowej. Od 1956 do 1987 związany z warszawską Wytwórnią Filmów Dokumentalnych. Współpracował także z Wytwórnią Filmową „Czołówka”, Telewizją Polską. Wykładał w latach 1975–1978 w PWSFTviT w Łodzi, w latach 1982–1988 na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Od powstania w 1990 Studia Filmowego „Kronika” realizował tutaj większość filmów. Od 1966 działał w Stowarzyszeniu Filmowców Polskich, pełnił w nim m.in. funkcje wiceprzewodniczącego ZG oraz przewodniczącego zarządu sekcji filmu dokumentalnego. W latach 1948–1976 należał do PZPR[1]. Uczestnik opozycji przedsierpniowej, współpracownik KOR, a potem „Solidarności”. 23 sierpnia 1980 roku dołączył do apelu 64 uczonych, pisarzy i publicystów do władz komunistycznych o podjęcie dialogu ze strajkującymi robotnikami[2]. Był głównym inicjatorem powstania filmu dokumentalnego Robotnicy ’80 (1980), lecz decyzją władz został wykluczony z kręcącej go ekipy[3].

W 1998 otrzymał Smoka Smoków na Festiwalu Filmów Krótkometrażowych w Krakowie.

Był mężem Ireny Stanisławy z Maziejuków (1921–2014).

Zmarł w Warszawie, pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera B38-6-28)[4].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

Bohdan Kosiński jest bohaterem dokumentu Dlatego zrobiłem ten film, nakręconego przez Antoniego Krauzego w 2001 roku.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 431. ISBN 83-223-2073-6.
  2. Apel (dokument KSS KOR, Archiwum Opozycji IV/04.05.43 [b.n.s])
  3. Jadwiga Hučková: Opowieści naocznego świadka. Kino pomiędzy wiosnami Solidarności. W: Historia polskiego filmu dokumentalnego (1945–2014). Małgorzata Hendrykowska (red. nauk.). Poznań: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, 2015, s. 372. ISBN 978-83-232-2806-6. [dostęp 2024-02-29].
  4. Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online], cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2023-09-11].
  5. M.P. z 1947 r. nr 80, poz. 534 „za wybitne zasługi położone w obronie ładu i bezpieczeństwa kraju”.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]