French
DeutschBohdan Mincer – Wikipedia, wolna encyklopedia
 pułkownik dyplomowany kawalerii | |
| Data i miejsce urodzenia | 20 sierpnia 1904 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 8 stycznia 1984 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | do 1947 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | 1 Pułk Ułanów Krechowieckich |
| Stanowiska | I oficer sztabu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   | |
Bohdan Artur Bernard Mincer (ur. 20 sierpnia 1904 w Warszawie, zm. 8 stycznia 1984 w Londynie) – pułkownik dyplomowany kawalerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, historyk wojskowości.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Uczestnik wojny polsko-radzieckiej 1919–1920. Absolwent Oficerskiej Szkoły Kawalerii w Grudziądzu. 27 lipca 1926 Prezydent RP mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1926 i 4. lokatą w korpusie oficerów kawalerii, a minister spraw wojskowych wcielił do 1 pułku Ułanów Krechowieckich w Augustowie[1]. 15 sierpnia 1928 został awansowany do stopnia porucznika ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1928 i 4. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[2]. Wiosną 1931 roku został przeniesiony do szwadronu zapasowego 1 puł w Białymstoku[3]. W latach 1935–1937 był słuchaczem Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. Na stopień rotmistrza został awansowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1937 i 46. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[4]. W tym samym roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera dyplomowanego, został przydzielony do 10 Brygady Kawalerii w Rzeszowie na stanowisko I oficera sztabu[5].
W czerwcu 1940 roku, czasie kampanii francuskiej, walczył jako kwatermistrz 10 Brygady Kawalerii Pancernej[6]. W czerwcu 1940 roku został szefem sztabu Obozu Wojsk Polskich Nr 4[7]. W lipcu 1941 roku został przeniesiony do Oddziału III Sztabu Naczelnego Wodza w Londynie[8]. W grudniu 1942 roku został przeniesiony do sztabu 1 Dywizji Pancernej[9]. W 1944 roku był I zastępcą dowódcy 2 pułku pancernego[10]. Od 9 listopada do 4 grudnia 1944 roku pełnił obowiązki dowódcy 10 pułku dragonów[11].
Autor licznych prac z dziedziny historii umundurowania ogłaszanych na łamach takich pism jak „Bellona”" i „Broń i Barwa”.
Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]
- Szable używane w Wojsku Polskim w 1918-1939, 1964.
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari[12] nr 10518[13]
- Krzyż Walecznych po raz pierwszy za kampanię wrześniową 1939 roku[14]
- Krzyż Walecznych po raz drugi na kampanię francuską 1940 roku[15]
- Krzyż Walecznych po raz trzeci za kampanię we Francji, Belgii, Holandii i Niemczech 1944-1945[16]
- „Croix de guerre”[15]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 15 sierpnia 1926 roku, s. 260, 265.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 15 sierpnia 1928 roku, s. 276.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 114.
- ↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 395.
- ↑ Skibiński 1989 ↓, s. 261.
- ↑ Skibiński 1979 ↓, s. 215.
- ↑ Tym 2009 ↓, s. 57.
- ↑ Tym 2009 ↓, s. 387.
- ↑ Tym 2009 ↓, s. 153.
- ↑ Tym 2009 ↓, s. 539.
- ↑ Wysocki 1994 ↓, s. 276.
- ↑ Grudziński 1990 ↓, s. 260.
- ↑ Łukomski G., Polak B., Suchcitz A., Kawalerowie Virtuti Militari 1792 - 1945, Koszalin 1997, s. 466.
- ↑ Grudziński 1990 ↓, s. 253.
- ↑ a b Grudziński 1990 ↓, s. 256.
- ↑ Grudziński 1990 ↓, s. 276.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Antoni Grudziński: Lista żołnierzy odznaczonych zestawiona na podstawie Dzienników Personalnych Naczelnego Wodza i Ministra Obrony Narodowej oraz Rozkazów Dziennych 1 Dywizji Pancernej. W: Stanisław Maczek: Od podwody do czołga. Wyd. III (I krajowe). Lublin: Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1990, s. 249-293.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 83-7188-691-8.
- Franciszek Skibiński: Ułańska młodość 1917-1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989. ISBN 83-11-07705-3.
- Franciszek Skibiński: Pierwsza pancerna. Warszawa: Wydawnictwo „Czytelnik”, 1979.
- Juliusz Tym: 1. Dywizja Pancerna. Organizacja i wyszkolenie. Warszawa: ZP Grupa Sp. z o.o., 2009. ISBN 978-83-61529-27-9.
- Zbigniew Wawer, Mincer Bohdan [w:] Słownik historyków polskich, pod red. M. Prosińskiej-Jackl, Warszawa 1994, s. 353.
- Tadeusz Wysocki: 1 Polska Dywizja Pancerna 1939-1947. Geneza i dzieje. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08219-7.