Bonifacy II – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bonifacy II
Bonifacius II
Papież
Biskup Rzymu
Ilustracja
Miejsce urodzenia

Rzym

Data i miejsce śmierci

17 października 532
Rzym

Miejsce pochówku

bazylika św. Piotra

Papież
Okres sprawowania

22 września 530–17 października 532

Wyznanie

chrześcijaństwo

Kościół

rzymskokatolicki

Pontyfikat

22 września 530

Bonifacy II (ur. w Rzymie, zm. 17 października 532 tamże) – 55. papież w okresie od 22 września 530[1] do 17 października 532[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z rodziny germańskiej, był synem Sigibulda i urodził się w Rzymie[2]. Na papieża wyznaczył go poprzednik, Feliks IV[1], wbrew woli cesarza Bizancjum Justyniana I. Senat wydał wówczas edykt zakazujący jakiejkolwiek dyskusji nt. sukcesji papieskiej, za życia papieża[2]. W pierwszych tygodniach pontyfikatu przyszło Bonifacemu rywalizować z antypapieżem wspieranym przez Justyniana, Dioskurosem, jednak rywal zmarł niespełna miesiąc później[1]. Po tym krótkim okresie schizmy, papież nakazał 60 duchownym, którzy poparli Dioskura, do pisemnego przyznania się do winy i przyrzeczenia poprawy[2]. Pomimo obowiązujących praw, on także na synodzie w 531 roku chciał wyznaczyć swojego następcę – Wigiliusza, jednak wkrótce potem się z tego wycofał[2].

Za jego pontyfikatu odbył się drugi synod w Orange (lipiec 529), a także synod w 532, który potwierdził prawa Rzymu do Ilirii[2]. Został pochowany w bazylice św. Piotra[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Rudolf Fischer-Wollpert: Leksykon papieży. Kraków: Znak, 1996, s. 34. ISBN 83-7006-437-X.
  2. a b c d e f g John N. D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 84-85. ISBN 83-06-02633-0.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]