Bonifacy V – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bonifacy V
Bonifacius Quintus
Papież
Biskup Rzymu
Ilustracja
Miejsce urodzenia

Neapol

Data i miejsce śmierci

25 października 625
Rzym

Papież
Okres sprawowania

23 grudnia 619–25 października 625

Wyznanie

chrześcijaństwo

Kościół

rzymskokatolicki

Pontyfikat

23 grudnia 619

Bonifacy V (ur. w Neapolu, zm. 25 października 625 w Rzymie) – 69. papież w okresie od 23 grudnia 619 do 25 października 625[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Z pochodzenia neapolitańczyk, syn Jana[2]. Swój pontyfikat rozpoczął dopiero po trzynastu miesiącach od wyboru, ponieważ wtedy dopiero uzyskał zgodę cesarza Herakliusza (610–641) na konsekrację[2]. Wszystko to ze względu na toczące się wyprawy przeciwko Persom[2].

Bonifacy V zajął się przede wszystkim zmianami w organizacji Kościoła. Dążył do potwierdzenia kościelnych zwyczajów w prawie cywilnym (kwestia spadków)[2]. Ponadto ustanowił tzw. „nietykalność schronienia” dla prześladowanych, szukających schronienia w Kościele (prawo azylu)[2]. Określił także zakres liturgicznej posługi duchowieństwa i zreorganizował Kościół w Anglii (w 624 r. ustanowił metropolię w Canterbury; pierwszym metropolitą był Justus z Canterbury)[2].

Za jego pontyfikatu kończono budowę cmentarza św. Nikodema przy Via Nomentana[2].

W jego czasach swoje nauki rozpoczął Mahomet (w 622 r.)[1].

Bonifacy V zmarł 25 października w Rzymie i został pochowany w bazylice św. Piotra.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Rudolf Fischer-Wollpert: Leksykon papieży. Kraków: Znak, 1996, s. 39. ISBN 83-7006-437-X.
  2. a b c d e f g John N. D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 102. ISBN 83-06-02633-0.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]