Boris Ignatjew – Wikipedia, wolna encyklopedia

Boris Ignatjew

Pełne imię i nazwisko	Boris Pietrowicz Ignatjew
Data i miejsce urodzenia	5 grudnia 1940 Moskwa
Informacje klubowe
Klub	Dynamo Kijów (asystent trenera)
Kariera juniorska
Lata Klub 1956–1959 Spartak Moskwa
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1960 Dinamo Moskwa 1960–1961 Zenit Iżewsk 1962 Rakieta Gorki 1963–1967 Wołga Gorki 1968–1969 Dinamo Machaczkała 53 (3) 1970 Mietieor Żukowski 1971 Dinamo Celinograd 1972 Stroitiel Ufa
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1973–1975 Torpedo Włodzimierz 1976–1989 ZSRR U-18 1989–1990 klub z ZEA 1990 Irak Olimpijska 1990–1991 ZSRR Olimpijska 1992–1993 Rosja U-21 1992–1998 Rosja 1998–2000 Torpedo-ZiL Moskwa 2001–2002 Shandong Luneng 2002 Ałanija Władykaukaz (konsultant) 2003 Lokomotiw Moskwa (dyrektor sportowy) 2004 Saturn Ramienskoje 2006 Dinamo Moskwa (dyrektor sportowy) 2007–2008 Saturn Ramienskoje (asystent) 2009–2010 Lokomotiw Moskwa (asystent) 2010–2012 Dynamo Kijów (asystent) 2012–2013 Torpedo Moskwa 2013–2018 Torpedo Moskwa (wiceprezes)
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons

Boris Pietrowicz Ignatjew (ros. Борис Петрович Игнатьев, ur. 5 grudnia 1940 w Moskwie) – rosyjski piłkarz, grający na pozycji pomocnika, trener piłkarski. Wieloletni szkoleniowiec juniorskich i młodzieżowych reprezentacji Związku Radzieckiego oraz Rosji. W latach 1996-1998 prowadził pierwszą reprezentację Rosji, z którą nie udało mu się awansować do Mistrzostw Świata 1998.

Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]

W 1956 rozpoczął występy w drużynie juniorów moskiewskiego Spartaka. W dorosłym futbolu bronił barw zespołów z niższych lig z różnych regionów ZSRR. Karierę zakończył w 1972.

Kariera szkoleniowa[edytuj | edytuj kod]

Pracę trenera rozpoczął w 1973 we Włodzimierzu nad Klaźmą jako asystent pierwszego trenera w miejscowym Torpedzie. W 1976 został zatrudniony przez radziecką federacją piłkarską. Przez kilkanaście kolejnych lat pracował z juniorskimi reprezentacjami Związku Radzieckiego jako asystent i pierwszy trener. Jego największym sukcesem było wywalczenie Mistrzostwa Europy w kategorii U-19 w 1988.

Na przełomie lat 80. i 90. przez pewien czas pracował w Zjednoczonych Emiratach Arabskich i Iraku, po czym wrócił do Związku Radzieckiego, gdzie objął funkcję selekcjonera reprezentacji olimpijskiej. Po rozpadzie ZSRR w 1991 rozpoczął pracę z rosyjską drużyną narodową. Początkowo prowadził ekipę młodzieżową, a następnie został członkiem sztabu szkoleniowego pierwszej reprezentacji. Współpracował z kolejnymi selekcjonerami, Pawłem Sadyrinem i Olegiem Romancewem. Tego ostatniego zastąpił w 1996 na stanowisku selekcjonera reprezentacji po nieudanych Mistrzostwach Europy 1996. W grupie eliminacyjnej do Mundialu 1998 prowadzona przez niego drużyna Rosji zajęła drugie miejsce, przegrywając zmagania o bezpośredni awans z Bułgarią. W barażu lepsi od Rosjan okazali się Włosi (remis 1:1 w Moskwie i wygrana Włoch 1:0 w Neapolu). Mimo porażki w eliminacjach Ignatiew pozostał na stanowisku selekcjonera do lipca 1998, kiedy to został zastąpiony przez Anatolija Byszowca.

W następnych latach Ignatiew pracował jako trener w Torpedzie-ZIŁ Moskwa, z którym awansował do rosyjskiej ekstraklasy w 2000 oraz Saturnie Ramienskoje. Szkolił również piłkarzy chińskiego Shandong Luneng. Był także konsultantem w Ałanii Władykaukaz oraz dyrektorem sportowym dwóch moskiewskich klubów: Lokomotiwu i Dynama.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Boris Ignatjew w bazie RusTeam (ros.)