Brytyjski Korpus Ekspedycyjny – Wikipedia, wolna encyklopedia
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | 1914 |
Rozformowanie | 1918 |
Nazwa wyróżniająca | BEF |
Dowódcy | |
Pierwszy | |
Ostatni | |
Działania zbrojne | |
I wojna światowa (front zachodni): | |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | lądowe |
Brytyjski Korpus Ekspedycyjny (British Expeditionary Force − BEF) − wydzielona część British Army, która wzięła udział w walkach we Francji i w Belgii w czasie I wojny światowej. Także jednostki armii brytyjskiej wysłane do Europy do walki z Niemcami na początku II wojny światowej (1939–1940), a później ewakuowane z Francji po ich okrążeniu na plażach pod Dunkierką (operacja Dynamo).
Historia[edytuj | edytuj kod]
BEF został utworzony przez ministra wojny Richarda Haldane’a po zakończeniu II wojny burskiej na wypadek wybuchu konfliktu poza granicami Wielkiej Brytanii.
Dowódcy Brytyjskiego Korpusu Ekspedycyjnego w czasie I wojny światowej:
- 1914–1915 John Denton French
- 1915–1918 Douglas Haig
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bogusław Wołoszański: Tajna wojna Hitlera. ISBN 83-904972-2-0.