Burnout Revenge – Wikipedia, wolna encyklopedia

Burnout Revenge
Producent

Criterion Games

Wydawca

Electronic Arts

Dystrybutor

Electronic Arts Polska

Seria gier

Burnout

Silnik

RenderWare

Data wydania

Am.Płn.: 13 września 2005[1]
EU: 23 września 2005

Gatunek

komputerowa gra wyścigowa

Tryby gry

gra jednoosobowa, gra wieloosobowa

Język

angielski, francuski, niemiecki

Wymagania sprzętowe
Platforma

PlayStation 2, Xbox, Xbox 360

Nośniki

DVD, DVD-DL

Poprzednik

Burnout 3: Takedown (2004)

Kontynuacja

Burnout Dominator (2007)

Burnout Revenge – czwarta część serii komputerowych gier wyścigowych wyprodukowana przez studio Criterion Games i wydana 23 września 2005 przez Electronic Arts. Gra pojawiła się na konsolach PlayStation 2 oraz Xbox. W marcu 2006 roku wydana została również na konsolę Xbox 360. Burnout wpisuje się w gatunek gier arcade, jako że charakter gry jest typowo zręcznościowy i wymaga od gracza refleksu oraz opanowania tras.

Rozgrywka[edytuj | edytuj kod]

Gra podzielona została na trzy tryby rozgrywki: World Tour – kampania dla pojedynczego gracza, Multiplayer – możliwość gry na podzielonym ekranie z innym graczem, Online – umożliwiający grę przez sieć.

Ponadto rozgrywka w trybie World Tour podzielona została na 10 sekcji o rosnącym stopniu trudności. W każdej z nich znajdują się zawody w zróżnicowanych miejscach wzorowanych zazwyczaj na rzeczywistych np. Rzym czy Tokio. Odblokowywanie poszczególnych sekcji możliwe jest po uzbieraniu określonej liczby gwiazdek zdobywanych za wygrane wyścigi. Silnik, który zastosowano, używany był wcześniej w grach z serii GTA (od części III do Liberty City Stories). W grze istnieje realistyczny model uszkodzeń pojazdów.

Tryby gry[edytuj | edytuj kod]

  • Race – typowy wyścig wymagający dojechania do mety na pierwszym miejscu.
  • Traffic Attack – tryb ten wymaga zdobycia określonej liczby punktów poprzez niszczenie uczestników ruchu drogowego, aby samochód nie wybuchł i aby zdobyć złoty medal.
  • Burning Lap – zadaniem gracza jest przejechanie okrążenia w określonym limicie czasowym.
  • Road Rage – gracz, aby wygrać, musi zniszczyć określoną liczbę przeciwników. W tym trybie miejsce nie ma znaczenia.
  • Eliminator – zadaniem gracza jest trzymanie się z przodu. Co 30 sekund eliminowany jest ostatni kierowca.
  • Preview – ten tryb pozwala przetestować najszybsze samochody w grze w wyścigu z czasem.
  • Grand Prix – cykl kilku wyścigów, za które każdy z uczestników otrzymuje punkty. Wygrywa uczestnik z największą liczbą punktów.
  • Crashbreaker – odmiana wyścigu umożliwiająca po kraksie zdetonowanie własnego auta w celu zniszczenia przeciwników znajdujących się w pobliżu. Pierwszy taki wyścig znajduje się w rankingu 2 na White Mountain.
  • Crash – wizytówka serii. W tym trybie gracz ma za zadanie zniszczyć jak najwięcej pojazdów znajdujących się na skrzyżowaniu.

Wersja na konsole Xbox 360[edytuj | edytuj kod]

Wersja gry na kolejną konsole Microsoftu zawiera kilka nowych elementów względem starszych konsol. Zmiana dotyczy głównie grafiki, która wyświetlana jest w wyższej rozdzielczości. Gra doczekała się również dedykowanego trybu on-line umożliwiającego wspólną rozgrywkę ludziom z całego świata. Twórcy umożliwili pobranie DLC wzbogacającego tytuł o kilka nowych pojazdów. Gra obsługuje również osiągnięcia. Gra ma też bardziej realistyczny model uszkodzeń pojazdów.

Odbiór gry[edytuj | edytuj kod]

Gra zdobyła uznanie recenzentów, zdobywając wiele nagród i wyróżnień.

Ścieżka dźwiękowa[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Burnout Revenge (PS2). Gry-Online. [dostęp 2020-02-19]. (pol.).
  2. Brendan Sinclair: Yellowcard headlines Burnout Revenge soundtrack. GameSpot, 2005-08-23. [dostęp 2020-02-19]. (ang.).