Carl Busse – Wikipedia, wolna encyklopedia

Carl Busse
Fritz Döring
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

12 listopada 1872
Lipowiec

Data i miejsce śmierci

3 grudnia 1918
Berlin

Narodowość

niemiecka

Język

niemiecki

Dziedzina sztuki

literatura

Carl Hermann Busse (ps: Fritz Döring, ur. 12 listopada 1872 w Lipowcu, zm. 3 grudnia 1918 w Berlinie[1]) – niemiecki pisarz, publicysta i wydawca.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Do gimnazjum uczęszczał w Wągrowcu, studiował na Uniwersytecie Berlińskim, w roku 1898 uzyskał doktorat na Uniwersytecie w Rostocku[2]. Następnie przeniósł się do Berlina gdzie trudnił się dziennikarstwem, a także był krytykiem. Od 1899, wraz z Heinrichem Ripplerem wydawał Deutsches Wochenblatt (pismo o profilu narodowo-liberalnym, a także literackim i artystycznym). Tworzył m.in. w nurcie Ostmarkenliteratur, a część akcji jego utworów rozgrywała się na ziemiach polskich (głównie Prowincja Poznańska). Georg Minde-Pouet nazywał go pisarzem niemiecko-polskiej walki, z kolei Tadeusz Pietrykowski w artykule „Pisarz niemiecki Carl Busse jako regionalista Wielkopolski” określa go bardzo przychylnie[3]. Był m.in. wydawcą następujących dzieł: Neue deutsche Lyrik (1895), Neue deutsche Lyriker (1902-1908), Heiliges Brausen (1915), Deutsche Kriegslider (1914-1915), Tröst-Einsamkeit (1915)[1].

Dzieła[edytuj | edytuj kod]

Wybrane utwory:

  • Gedichte, 1892,
  • Ich weiß es nicht, 1892,
  • In junger Sonne, 1892, nowela, szkice,
  • Symphonie, 1892, wiersze, współautorstwo,
  • Jugendstürme, 1896, powieść,
  • Höhenfrost, 1897, powieść,
  • Jadwiga, 1899, powieść dwutomowa,
  • Geschichte der deutschen Dichtung im neunzehnten Jahrhundert, 1901,
  • In der Grenzschenke - Lena Sieg, 1901, opowiadanie,
  • Röschen Rhode, 1901, opowiadanie,
  • Nowele szkolne, 1901 (oryg. Die Schüler von Polajewo; tłum. Maria Buyno-Arctowa; wyd. Michał Arct, 1905[4]),
  • Vagabunden, 1901, pieśni, wiersze,
  • Deutsche und polnische Liebe, 1903,
  • Federspiel, 1904, opowiadanie,
  • Die Hexe, 1905, powieść,
  • Königsträume, 1905, powieść,
  • Die Wette, 1906, powieść,
  • Conrad Ferdinand Meyer als Lyriker, 1906,
  • Im polnischen Wind, 1906, opowiadanie,
  • Das Gymnasium zu Lengowo, 1907, powieść dwutomowa,
  • Die Stenographin - zwei Küsse, 1908, nowela,
  • Die Hoermanns, 1909,
  • Lachtauben, 1910, opowiadanie,
  • Heilige Not, 1910, wiersze,
  • Geschichte der Weltliteratur, 1910-1913,
  • Die rote Julka – Das Opfer, 1911, opowiadanie,
  • Schuld, 1911, nowele,
  • Der dankbare Heilige, 1913,
  • Flugbeute, 1914, opowiadanie,
  • Aus verklungenen Stunden, 1920, pośmiertnie[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Maria Wojtczak, Ostmarkenliteratur. Prowincja Poznańska w literaturze niemieckiej lat 1890–1918, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2001, s. 165, ISBN 83-7177-084-7, OCLC 297527234.
  2. Carl Hermann Busse – niemiecki patriota Wielkopolski.
  3. Carl Hermann Busse „Jestem poznańskim dzieckiem”. Część pierwsza: Dekada światła, dekada mroku.
  4. Edyta Połczyńska, Cecylia Załubska, Bibliografia przekładów z literatury niemieckiej na język polski 1800–1990, t. 1. 1800–1918, Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 1995, s. 28, ISBN 83-232-0694-5.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]