Cech Krawców i Rzemiosł Włókienniczych – Wikipedia, wolna encyklopedia

Cech Krawców i Rzemiosł Włókienniczych – cech krawców w Warszawie.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Cech istnieje w Warszawie od co najmniej 1380, skąd pochodzi przywilej nadany cechowi przez księcia mazowieckiego Janusza I. Z 1339 pochodzą wzmianki o krawcach. W tym roku odbyła się rozprawa sądowa między królem Kazimierzem a Zakonem Krzyżackim. Wśród powołanych świadków było dwóch krawców z Warszawy – Gunter i Jan.

W końcówce XV wieku burmistrzami Warszawy byli krawcy cechowi Mikołaj Bąk i Mikołaj Klara. Od 1500 krawiec Wawrzyniec Kosseń siedmiokrotnie sprawował urząd burmistrza miasta.

Patronem cechu jest św. Michał Archanioł. Kościołem cechowym jest jeden z najstarszych kościołów stolicy znajdujący się na Nowym Mieście przy ul. Przyrynek 2 pod wezwaniem Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny.

Siedzibą cechu jest budynek na Krakowskim Przedmieściu 41, który został w 1738 kupiony na siedzibę cechu.

Wśród członków cechu był Władysław Reymont, który naukę rzemiosła pobierał w zakładzie Konstantego Jakimowicza w latach 1880–1884. W 1894 otrzymał Reymont dyplom mistrza krawieckiego po realizacji pracy u mistrza Józefa Juszczyka, który został odznaczony Krzyżem Świętego Grzegorza przez papieża Leona XIII.

Od 1971 cech sprawuje patronat i opiekę nad zabytkowym miejscem straceń uczestników powstania styczniowego z Romualdem Trauguttem na czele. Cech jest fundatorem tablicy pamiątkowej poświęconej Piotrowi Wysockiemu, która umieszczona została w Olszynce Grochowskiej w Alei Chwały.

Po 1989 zniesiono obligatoryjną przynależność do cechu. W 2014 cech Krawców i Rzemiosł Włókienniczych otrzymał Nagrodę Miasta Stołecznego Warszawy.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Cech_Krawców_i_Rzemiosł_Włókienniczych&oldid=70574659”