Centralna Szkoła Partyjna PZPR – Wikipedia, wolna encyklopedia
KC PPR/PZPR | |
b. siedziba Szkoły w Łodzi w al. Tadeusza Kościuszki 65 (do 1952) | |
Data założenia | 1944 |
---|---|
Data likwidacji | 1957 |
Typ | szkoła partyjna PPR a później PZPR |
Patron | |
Państwo | |
Adres | Lublin, Łódź |
Dyrektor | |
Położenie na mapie Warszawy | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego | |
52°13′39″N 21°02′00″E/52,227500 21,033333 |
Centralna Szkoła Partyjna PZPR im. Juliana Marchlewskiego (Centralna Szkoła im. J. Marchlewskiego[1] – CSP) – placówka kształcąca kadry partyjne PPR, a od 1948 PZPR. Od 21 marca 1950 im. Juliana Marchlewskiego. Do 14 sierpnia 1952 mieściła się w Łodzi, następnie w Warszawie.
Historia i działalność
[edytuj | edytuj kod]Powstała w 1944 w Lublinie[2] jako Centralna Szkoła Partyjna PPR. Prawdopodobnie w II poł. 1945, a najpóźniej w 1946 przeniesiona do Łodzi. Od 1952 do 1957 funkcjonowała w Warszawie. Po zjednoczeniu PPR i PPS w 1948 nastąpiła zmiana nazwy na: Centralna Szkoła Partyjna PZPR.
Szkoła przygotowywała kadry dla aparatu wojewódzkiego i powiatowego[3].
Drugim dyrektorem szkoły była Celina Budzyńska (1945–1957)[4]. Funkcję zastępcy dyrektora pełniła w tym samym okresie Romana Granas (w latach po przełomie 1956 r. zaliczana do grona „puławian”).
Siedziba
[edytuj | edytuj kod]Szkoła funkcjonowała w centrum Łodzi, przy al. T. Kościuszki 65, w budynku działającego do 1945 Niemieckiego Gimnazjum Reformowanego. W użytkowaniu posiadała też położony w pobliżu budynek przy ul. Wólczańskiej 95 (prawdopodobnie mieszkalny dla wykładowców) oraz trzy internaty – przy Kościuszki 46, Piotrkowskiej 147 i Wólczańskiej 51[5]. Po przeniesieniu do Warszawy mieściła się w budynku wybudowanym na potrzeby Wyższej Szkoły Dziennikarskiej (1936–1939) przy ul. Rozbrat 44a (1954–1955)[6].
Dyrektorzy
[edytuj | edytuj kod]- 1944–1948 – Tadeusz Daniszewski
- 15 grudnia 1948 – 31 sierpnia 1957 – Celina Budzyńska[7]
Centralny Ośrodek Szkolenia KC
[edytuj | edytuj kod]W latach 1949–1955 przy szkole funkcjonował Centralny Ośrodek Szkolenia Partyjnego[3].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- Szkoła Partyjna przy KC PZPR
- Centralna Szkoła Partyjna przy KC PZPR 1968–1971
- Instytut Nauk Społecznych przy KC PZPR
- Instytut Kształcenia Kadr Naukowych
- Wyższa Szkoła Nauk Społecznych przy KC PZPR
- Akademia Nauk Społecznych
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Spis telefonów województwa warszawskiego i m. st. Warszawy 1954.
- ↑ Bartosz Cichocki, Krzysztof Jóźwiak: Najważniejsze są kadry. Centralna Szkoła Partyjna PPR/PZPR.
- ↑ a b Ryszard Czaderna: Organizacja Międzywojewódzkiej Szkoły Partyjnej we Wrocławiu na przykładzie: Projektu organizacji pracy w Międzywojewódzkiej Szkole PZPR w Łodzi wraz z diagramami organizacyjnymi Międzywojewódzkiej Szkoły Partyjnej w Łodzi i we Wrocławiu z roku 1952, Komunizm: system – ludzie – dokumentacja 2, 2013, s. 299.
- ↑ Włodzimierz Janowski, Aleksander Kochański: Informator o strukturze i obsadzie personalnej Centralnego Aparatu PZPR, Warszawa 2000, s. 143.
- ↑ Książka telefoniczna Łodzi na 1946 r., s. 18.
- ↑ Spis telefonów województwa warszawskiego i m. st. Warszawy 1954, 1955.
- ↑ Włodzimierz Janowski, Aleksander Kochański, Informator o strukturze i obsadzie personalnej centralnego aparatu PZPR 1948–1990, red. Krzysztof Persak, Warszawa 2000, s. 143.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Czesław Kozłowski: Namiestnik Stalina, Polska Oficyna Wydawnicza BGW Warszawa 1993, ISBN 83-7066-233-1.
- Włodzimierz Janowski, Aleksander Kochański: Informator o strukturze i obsadzie personalnej centralnego aparatu PZPR, 1948–1990, Instytut Studiów Politycznych PAN Warszawa 2000, s. 166, ISBN 83-88490-03-6.
- Bartosz Cichocki , Krzysztof Jóźwiak , Najważniejsze są kadry. Centralna Szkoła Partyjna PPR/PZPR, Marcin Kula, Romuald Turkowski, Warszawa: Wydawnictwo Trio, 2006, ISBN 83-7436-041-0, OCLC 830835946 .