Charakterystyka zewnętrzna silnika – Wikipedia, wolna encyklopedia

Charakterystyka zewnętrzna silnika – wykres przebiegu momentu obrotowego i mocy efektywnej silnika spalinowego przy pełnym otwarciu przepustnicy (w funkcji prędkości obrotowej), który opisują maksymalne możliwości silnika, stanowiąc ograniczenie pola podaży (obwiednia osiągów).
Obrazuje on maksymalne wartości momentu i mocy jakimi dany silnik dysponuje i przy jakich obrotach ma to miejsce. Na wykres składają się krzywe momentu obrotowego M i mocy N oraz jednostkowego ge i godzinowego Ge zużycia paliwa, przy pełnym obciążeniu w funkcji prędkości kątowej wału korbowego silnika. Taki wykres można uzyskać na m.in. z wykorzystaniem hamowni stacjonarnej czy podwoziowej - silnik zamontowany w pojeździe.

Wykres przebiegu momentu obrotowego i mocy daje informacje o:

  • zakresie tzw. obrotów użytecznych (tzn. pomiędzy obrotami maksymalnego momentu i maksymalnej mocy).
  • elastyczności silnika.
  • wysileniu silnika (pośrednio)
  • a ge na oszacowanie sprawności cieplnej silnika.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Charakterystyka_zewnętrzna_silnika&oldid=45563497”