Chivu Stoica – Wikipedia, wolna encyklopedia

Chivu Stoica
Ilustracja
Chivu Stoica (1957)
Data i miejsce urodzenia

8 sierpnia 1908
Smeeni

Data i miejsce śmierci

18 lutego 1975
Bukareszt

Przewodniczący Rady Państwa Rumunii
Okres

od 22 marca 1965
do 9 grudnia 1967

Przynależność polityczna

Rumuńska Partia Komunistyczna

Poprzednik

Gheorghe Gheorghiu-Dej

Następca

Nicolae Ceaușescu

Premier Rumunii
Okres

od 21 października 1955
do 21 marca 1961

Przynależność polityczna

Rumuńska Partia Komunistyczna

Poprzednik

Gheorghe Gheorghiu-Dej

Następca

Ion Gheorghe Maurer

Wicepremier Rumunii
Okres

od 20 sierpnia 1954
do 4 października 1955

Przynależność polityczna

Rumuńska Partia Robotnicza

Minister przemysłu
Okres

od 15 kwietnia 1948
do 31 maja 1952

Przynależność polityczna

Rumuńska Partia Robotnicza

Następca

Carol Loncear

Chivu Stoica (ur. 8 sierpnia 1908 w Smeeni, zm. 18 lutego 1975 w Bukareszcie) – rumuński polityk komunistyczny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Stoica urodził się w Smeeni w Okręgu Buzău jako szóste dziecko oracza. W wieku 12 lat opuścił rodzinny dom, i rozpoczął praktyki w Căile Ferate Române, rumuńskich kolei państwowych. W 1921, przeprowadził się do Bukaresztu, gdzie pracował jako kotlarz w Nicolae Malaxa. Tam spotkał Gheorghe Vasilichi, który z rekrutował go do Rumuńskiej Partii Komunistycznej.

Wiosną 1931, Stoica rozpoczął pracę w Grivița, gdzie spotkał Gheorghe Gheorghiu-Dej, Vasile Luca, i Constantin Doncea, gdzie razem zaczęli organizować strajk. 20 sierpnia 1934, został skazany na 15 lat pozbawienia wolności za zorganizowanie w 1933 strajku w Grivița.

Od 1945 do 1975 należał do Komitetu Centralnego Rumuńskiej Partii Komunistycznej i Politbiura. Od 21 października 1955 do 21 marca 1961 premier Rumunii. W latach 1965–1967 Przewodniczący Rady Państwa Socjalistycznej Republiki Rumuńskiej. W późniejszych latach popadł w niełaskę u Nicolae Ceaușescu i jego żony Eleny. 18 lutego 1975 popełnił samobójstwo strzelając sobie w głowę ze sztucera, jednak wątpliwości wokół jego śmierci pozostają do dziś dnia[potrzebny przypis].