French
DeutschChris Lewis – Wikipedia, wolna encyklopedia
_(24874283479).jpg) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 9 marca 1957 |
| Wzrost | 180 cm |
| Gra | praworęczny, jednoręczny bekhend |
| Status profesjonalny | 1975 |
| Zakończenie kariery | 1986 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje | 3 |
| Najwyżej w rankingu | 19 (16 kwietnia 1984) |
| Australian Open | 4R (1981) |
| Roland Garros | 3R (1977) |
| Wimbledon | F (1983) |
| US Open | 3R (1982) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje | 8 |
| Najwyżej w rankingu | 46 (14 stycznia 1985) |
| Australian Open | QF (1980) |
| Roland Garros | QF (1982) |
| Wimbledon | QF (1981) |
| US Open | 2R (1981) |
Chris Lewis (ur. 9 marca 1957 w Auckland) – nowozelandzki tenisista, reprezentant kraju w Pucharze Davisa.
Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]
W 1975 roku Lewis wygrał juniorską edycję Wimbledonu w grze pojedynczej oraz awansował do finału US Open. W tym samym roku klasyfikowany był na pozycji lidera w zestawieniu juniorów.
Jako zawodowy tenisista występował w latach 1975–1986.
W grze pojedynczej zwyciężył w 3 turniejach rangi ATP World Tour oraz awansował do 7 finałów, w tym do finału Wimbledonu w 1983 roku. Był drugim w historii zawodnikiem z Nowej Zelandii, który doszedł do finału w londyńskiej imprezie. W finale przegrał z Johnem McEnroe[1].
W grze podwójnej Lewis triumfował w 8 zawodach z cyklu ATP World Tour, a także był uczestnikiem 8 finałów.
W latach 1977–1986 reprezentował Nową Zelandię w Pucharze Davisa, rozgrywając łącznie 42 spotkania, z których w 24 zwyciężył.
W rankingu gry pojedynczej Lewis najwyżej był na 19. miejscu (16 kwietnia 1984), a w klasyfikacji gry podwójnej na 46. pozycji (14 stycznia 1985).
Po zakończeniu kariery pełnił funkcję trenera m.in. Ivana Lendla i Carla-Uwe Steeba, a w 1996 został wpisany do galerii sław sportu nowozelandzkiego[2].
Finały w turniejach wielkoszlemowych[edytuj | edytuj kod]
Gra pojedyncza (0–1)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 3 lipca 1983 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta |  John McEnroe | 2:6, 2:6, 2:6 |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Neil Amdur and Special To the New York Times, MCENROE CAPTURES WIMBLEDON FINAL BY 6-2, 6-2, 6-2 [online] [dostęp 2018-04-17] (ang.).
- ↑ Chris Lewis, „New Zealand Sports Hall of Fame” [dostęp 2018-04-17].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2014-02-06] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2014-02-06] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2014-02-06] (ang.).