Christopher Ferguson – Wikipedia, wolna encyklopedia

Christopher John Ferguson
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1 września 1961
Filadelfia

Narodowość

amerykańska

Funkcja

pilot wahadłowca, dowódca misji

Łączny czas misji kosmicznych

40 dni 10 godzin 4 minuty
i 52 sekundy

Misje

STS-115, STS-126, STS-135

Stopień wojskowy

komandor United States Navy

Wyuczony zawód

pilot wojskowy

Odznaczenia
Flight Astronaut Badge
Legionista Legii Zasługi (USA) Zaszczytny Krzyż Lotniczy (Stany Zjednoczone) Medal Departamentu Obrony za Chwalebną Służbę (USA) Medal Lotniczy (Stany Zjednoczone)
Medal Pochwalny Marynarki Wojennej - trzykrotnie (Stany Zjednoczone)
Medal za Osiągnięcie Marynarki Wojennej (Stany Zjednoczone)
Medal Za Lot Kosmiczny (trzykrotnie)
Medal Służby Obrony Narodowej
Załoga misji STS-135 na tle promu Atlantis. Od lewej: Chris Ferguson, Sandra Magnus, Rex Walheim i Doug Hurley
Grupa Max Q podczas występu w Johnson Space Center, 2011. Od lewej: Tracy Dyson, Chris Ferguson i Andrew Feustel

Christopher John Ferguson (ur. 1 września 1961 w Filadelfii) – amerykański astronauta, pilot wojskowy, inżynier, komandor United States Navy pochodzenia szkockopolskiego[1]. Był dowódcą misji STS-135, ostatniej w historii programu Space Shuttle.

Wykształcenie i służba wojskowa[edytuj | edytuj kod]

  • 1979 – ukończył szkołę średnią (Archbishop Ryan High School) w Filadelfii.
  • 1984–1989 – w czerwcu 1984 uzyskał na Drexel University licencjat w dziedzinie inżynierii mechanicznej. Następnie rozpoczął służbę w marynarce wojennej z tymczasowym przydziałem do Szkoły Pilotów Doświadczalnych Marynarki (Naval Test Pilot School) w bazie Patuxent River w stanie Maryland. W listopadzie 1984 podjął naukę w szkole lotniczej w bazie Pensacola na Florydzie. Później odbył szkolenie Teksasie. Po uzyskaniu kwalifikacji pilota lotnictwa morskiego (Naval Aviator) został skierowany do bazy w Virginia Beach na dziewięciomiesięczne przeszkolenie w zakresie pilotażu samolotu F-14 Tomcat. Następnie otrzymał przydział do 11. eskadry myśliwców szturmowych „Red Rippers” (Strike Fighter Squadron 11 – VF-11). W jej składzie uczestniczył m.in. w rejsach ćwiczebnych lotniskowca USS „Forrestal” na wodach północnego Atlantyku, Morza Śródziemnego i Oceanu Indyjskiego. W czasie służby w VF-11 odbył kurs instruktorski TOPGUN (United States Navy Strike Fighter Tactics Instructor program) w lotniczej bazie marynarki Miramar, zlokalizowanej na przedmieściach San Diego. Jednocześnie studiował w Podyplomowej Szkole Marynarki Wojennej (Naval Postgraduate School), uzyskując w 1991 magisterium w dziedzinie inżynierii lotniczej.
  • 1992 – ukończył kurs uzupełniający w Szkole Pilotów Doświadczalnych w bazie Patuxent River, po którym został skierowany do wydziału uzbrojenia w tamtejszej Dyrekcji ds. Testów Samolotów Szturmowych (Strike Aircraft Test Directorate). Do 1994 pełnił funkcję oficera koncepcyjnego w programie separacji uzbrojenia samolotu F-14D. Był też pierwszym pilotem, który wykonał strzelania różnymi typami pocisków rakietowych „powietrze-ziemia” z pokładu F-14 (w wersjach A i D).
  • 1994–1995 – pełnił funkcję pilota-instruktora w Szkole Pilotów Doświadczalnych Marynarki Wojennej.
  • 1995–1998 – po krótkim przeszkoleniu specjalistycznym otrzymał przydział do 211. eskadry myśliwców szturmowych „Fighting Checkmates” (Strike Fighter Squadron 211 – VF-211). Wraz ze swoją jednostką, zaokrętowaną wówczas na lotniskowcu USS „Nimitz”, brał udział m.in. w operacji „Southern Watch” w Zatoce Perskiej. Ponadto bezpośrednio przed wstąpieniem do korpusu astronautów NASA przez niedługi okres pełnił funkcję oficera ds. zaopatrzenia samolotów F-14 przy dowódcy sił powietrznych marynarki wojennej Floty Atlantyku.
  • Czerwiec 2010 – zakończył czynną służbę wojskową, przechodząc w stan spoczynku.

Jako pilot wylatał ponad 5700 godzin za sterami przeszło trzydziestu typów samolotów.

Praca w NASA i kariera astronauty[edytuj | edytuj kod]

  • 4 czerwca 1998 – został przyjęty do korpusu astronautów NASA (NASA-17) jako kandydat na pilota wahadłowca.
  • 2000 – zakończył szkolenie podstawowe, po którym otrzymał uprawnienia pilota promu i przydział do Biura Astronautów. Pracował w działach: systemów statku kosmicznego (Spacecraft Systems Branch) i operacyjnym (Operations Branch).
  • 27 lutego 2002 – został mianowany pilotem promu Atlantis w załodze misji STS-115. Start wahadłowca został zaplanowany na wiosnę 2003. Jednakże po katastrofie wahadłowca Columbia plan lotów został gruntownie zmieniony i misję wielokrotnie przesuwano.
  • 9–21 września 2006 – uczestniczył w misji STS-115 wahadłowca Atlantis.
  • Listopad 2007 – został wyznaczony przez NASA do drugiego lotu kosmicznego. Tym razem powierzono mu funkcję dowódcy misji STS-126[2].
  • 15–30 listopada 2008 – uczestniczył w misji STS-126 wahadłowca Endeavour.
  • 14 września 2010 – został wyznaczony na dowódcę misji STS-135[3].
  • 2011 – w dniach 8–21 lipca uczestniczył w misji STS-135 wahadłowca Atlantis – lotem tym NASA zakończyła program Space Shuttle. W grudniu zakończył pracę w agencji.

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

Ojcem Christophera był Szkot Ian Ferguson, zmarły w 1981. Matką zaś jest pochodząca z polskiej rodziny Mary Ann z d. Florkowski, która po śmierci pierwszego męża poślubiła Normana Pietrasa. Sam Chris zaś ożenił się z Sandrą z d. Cabot, z którą ma troje dzieci.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Wykaz lotów[edytuj | edytuj kod]

Loty kosmiczne, w których uczestniczył Christopher J. Ferguson
Nr Data startu Data lądowania Statek kosmiczny Funkcja Czas trwania
1 9 września 2006 21 września 2006 STS-115
Atlantis F-27
Pilot wahadłowca 11 dni 19 godzin 6 minut i 35 sekund[4]
2 15 listopada 2008 30 listopada 2008 STS-126
Endeavour F-22
Dowódca misji 15 dni 20 godzin 29 minut i 27 sekund
3 8 lipca 2011 21 lipca 2011 STS-135
Atlantis F-33
Dowódca misji 12 dni 18 godzin 28 minut i 50 sekund
Łączny czas spędzony w kosmosie — 40 dni 10 godzin 4 minuty i 52 sekundy


Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]