Congrès international d’architecture moderne – Wikipedia, wolna encyklopedia

Congrès international d’architecture moderne (CIAM), Międzynarodowy Kongres Architektury Nowoczesnej – międzynarodowa organizacja architektów modernistycznych powstała dla wzajemnej konsultacji i konsolidacji rozwoju współczesnej architektury i jej propagowania.

CIAM powstał w 1928^[1] wskutek ogólnoeuropejskiego protestu architektów nowoczesnych po unieważnieniu wygranej Le Corbusiera w konkursie na Pałac Ligi Narodów w Genewie w 1927. Pierwszym prezesem został Szwajcar Karl Moser. W 1933 architekci czwartego kongresu CIAM utworzyli Kartę Ateńską, zbiór postulatów dotyczących urbanistyki i architektury mieszkaniowej, stanowiących później ogólnie uznawany wzorzec w wielu krajach europejskich. Zarówno komuniści jak i naziści potępili architekturę modernizmu oraz CIAM^[2]. Po przerwie spowodowanej II wojną światową CIAM został reaktywowany i działał do 1956. Został rozwiązany w 1959 w Otterlo.

Kongresy CIAM[edytuj | edytuj kod]

Lista kongresów^[3]:

• 1928, CIAM I, La Sarraz, Szwajcaria, założenie CIAM
• 1929, CIAM II, Frankfurt nad Menem, Niemcy, Mieszkanie dla Minimum Egzystencji
• 1930, CIAM III, Bruksela, Belgia
• 1933, CIAM IV, Ateny, Grecja, Karta Ateńska, Functional City
• 1937, CIAM V, Paryż, Francja, kontynuacja prac nad Kartą Ateńską
• 1947, CIAM VI, Bridgwater, Wielka Brytania, Dekada Nowoczesnej Architektury
• 1949, CIAM VII, Bergamo, Włochy, podsumowanie osiągnięć
• 1951, CIAM VIII, Hoddesdon, Wielka Brytania, The Urban Core
• 1953, CIAM IX, Aix-en-Provence, Francja, Habitat
• 1956, CIAM X, Dubrownik, Jugosławia, Habitat

Przypisy[edytuj | edytuj kod]