French
DeutschCorona Schröter – Wikipedia, wolna encyklopedia
 | |
| Imię i nazwisko | Corona Elisabeth Wilhelmine Schröter |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 14 stycznia 1751 |
| Data i miejsce śmierci | 23 sierpnia 1802 |
| Zawód | aktorka |
Corona (Elisabeth Wilhelmine) Schröter (ur. 14 stycznia 1751 w Guben, zm. 23 sierpnia 1802 w Ilmenau) – niemiecka śpiewaczka i aktorka.
Corona Schröter była najstarszym dzieckiem Johanna Friedricha Schrötera (zm. 1811), oboisty w orkiestrze wojskowej; jej matka Marie Regine była córką szewca i majstra garbarskiego. Miała dwóch braci i o 15 lat młodszą siostrę. Jej brat Johann Samuel był pianistą i kompozytorem.
Gdy rodzina Schröterów przeniosła się do Lipska, Corona kształciła się w śpiewie u Johanna Adama Hillera. Już jako czternastolatka wystąpiła na scenie, odniosła sukces i była ubóstwiana przez miłośników sztuki. Wtedy poznał ją Johann Wolfgang von Goethe, który właśnie studiował w Lipsku. Wywarła na nim silne wrażenie i głęboko zapadła mu w pamięć.
W październiku 1776 na wniosek Goethego została zaangażowana w Weimarze do dworskiego teatru (amatorskiego) jako śpiewaczka i aktorka. Dzięki wrodzonemu wdziękowi stała się główną postacią tego teatru. Goethe wyrażał wobec niej swe uwielbienie, z czego musiał się usprawiedliwiać przed swą przyjaciółką Charlottą von Stein[1]. Przypadła jej rola Ifigenii w prapremierze sztuki Goethego Ifigenia w Taurydzie, w której występował również Goethe. Wszyscy byli zachwyceni oprócz C. von Stein, która pozostała obojętna. Ostatecznie teatr dworski w tej postaci dotrwał tylko do roku 1783. Corona jednak nadal była przy dworze jako śpiewaczka kameralna. Od 1788 r. zaczęła wycofywać się z życia dworskiego, czuła się wyobcowana w towarzystwie, gdzie kiedyś święciła triumfy. Ze względu na zły stan zdrowia wywołany postępującą gruźlicą przeniosła się do Ilmenau, gdzie zmarła w obecności swej wieloletniej przyjaciółki Wilhelminy Probst.
Grób Corony znajduje się w historycznej części cmentarza w Ilmemau. Płyta nagrobkowa została położona w stulecie śmierci artystki.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Paul Pasig: "Ilmenau, Goethe und Corona Schröter", 1911.
- Peter Braun (wydawca): Corona Schröter – Goethes heimliche Liebe. Artemis & Winkler, Düsseldorf 2004, ISBN 3-538-07191-8.