Czasiw Jar – Wikipedia, wolna encyklopedia

Czasiw Jar
Часів Яр
ilustracja
Herb Flaga
Herb flaga Czasiw Jaru
Państwo

 Ukraina

Obwód

 doniecki

Powierzchnia

17,9 km²

Populacja (2021)
• liczba ludności


12 557[1]

Położenie na mapie obwodu donieckiego
Mapa konturowa obwodu donieckiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Czasiw Jar”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po prawej znajduje się punkt z opisem „Czasiw Jar”
Ziemia48°34′32″N 37°49′24″E/48,575556 37,823333
Strona internetowa
Zniszczony budynek mieszkalny po rosyjskim ostrzale 9 lipca 2022

Czasiw Jar (ukr. Часів Яр) – miasto na Ukrainie w obwodzie donieckim.

Bogate złoże wysokiej jakości iłów ogniotrwałych. Największa fabryka wyrobów ogniotrwałych na Ukrainie. Stacja kolejowa[2][3][4].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Osada powstała pod koniec XIX wieku[5] w związku z rozwojem złoża gliny ogniotrwałej.

Osada ucierpiała w wyniku Hołodomoru z lat 1932–1933: liczba ustalonych ofiar wyniosła 387 osób[6].

W 1938 r. osada typu miejskiego stała się miastem[4][2][3].

Podczas II wojny światowej od 21 października 1941 r. do 5 września 1943 r. miasto było okupowane przez wojska niemieckie.

W 1957 r. działało tu największe przedsiębiorstwo w ZSRR do produkcji gliny ogniotrwałej, Czasiwska fabryka wyrobów ogniotrwałych(inne języki), sześć szkół, jedna szkoła fabryczna, dwa pałace kultury, 14 bibliotek, cztery kluby i dwa stadiony[7].

Później zbudowano tu fabryka konstrukcji żelbetowych „Gidrożelbeton” i otwarto lokalne muzeum historii[4].

Inwazja Rosji na Ukrainę[edytuj | edytuj kod]

W czasie inwazji Rosji na Ukrainę, 9 lipca 2022 r. stacja kolejowa została zniszczona przez rosyjski ostrzał miasta[8]. Częściowo zniszczone zostały dwa pięciopiętrowe budynki[9]. W jednym z domów dotkniętych przez ostrzał znajduje się internat, w którym przebywali cywile. Całkowicie zniszczone zostały dwa wejścia. Spod gruzów wydobyto 48 ciał, w tym jedno dziecko. Udało się uratować 9 ofiar[10].

Demografia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Чисельність наявного населення України на 1 січня 2021 року [online], ukrcensus.gov.ua [dostęp 2021-08-18] (ukr.).
  2. a b Часов Яр // Советский энциклопедический словарь. редколл., гл. ред. А. М. Прохоров. 4-е изд. М., «Советская энциклопедия», 1986. стр.1486.
  3. a b c Часов Яр // Большой энциклопедический словарь (в 2-х тт.). / редколл., гл. ред. А. М. Прохоров. том 2. М., „Советская энциклопедия”, 1991. стр.626.
  4. a b c Часов Яр // Большая Советская Энциклопедия. / под ред. А. М. Прохорова. 3-е изд. том 29. М., «Советская энциклопедия», 1978. стр.29.
  5. Часов Яр // Большая советская энциклопедия. / под ред. А. М. Прохорова. 3-е изд. том 29. М., «Советская энциклопедия», 1978. стр.29
  6. Національна книга памʼяті жертв голодомору в Україні.
  7. Часов Яр // Большая Советская Энциклопедия. / редколл., гл. ред. Б. А. Введенский. 2-е изд. том 47. М., Государственное научное издательство «Большая Советская энциклопедия», 1957. стр.57.
  8. Російські удари по Донеччині: з-під завалів дістали чоловіка, згорів вокзал.
  9. Десятки людей під завалами. Росіяни обстріляли будинки на Донеччині.
  10. У Часовому Яру завершили рятувально-пошукові роботи.
  11. Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу.
  12. Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України, 2013. [dostęp 2023-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-21)]. (ukr.).
  13. Чисельність наявного населення України на 1 січня 2019 року. Державна служба статистики України. Київ, 2019. стор.25.