French
DeutschCzesław Łagoda – Wikipedia, wolna encyklopedia
 | |
 podporucznik pilot | |
| Data i miejsce urodzenia | 30 czerwca 1897 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 8 października 1963 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja |
|
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
   | |
.svg){kind=small}
Czesław Łagoda (ur. 30 czerwca 1897 w Poznaniu, zm. 8 października 1963 w Gorzowie Wielkopolskim) – podporucznik pilot Wojska Polskiego, żołnierz armii cesarstwa niemieckiego, powstaniec wielkopolski, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Jana i Małgorzaty z Jeżewskich. Ukończył szkołę handlową w Poznaniu a następnie został 2 czerwca 1916 roku powołany do odbycia służył w armii cesarstwa niemieckiego, otrzymał przydział do artylerii polowej. Już wkrótce, 3 października 1916 roku, został przeniesiony do Luftstreitkräfte. Został przydzielony do 14 eskadry lotniczej (Fliegerkompanie), gdzie przeszedł przeszkolenie lotnicze w zakresie pilotażu. Następnie walczył w formacjach lotniczych na froncie zachodnim. 12 lutego 1918 roku został skierowany na specjalny kurs w Brzegu, który ukończył 10 listopada[1].
Po zwolnieniu ze służby w armii niemieckiej zgłosił się do służby w wojska wielkopolskiego i wziął udział w powstaniu wielkopolskim. Jako doświadczony lotnik otrzymał w marcu 1919 roku przydział do 3. wielkopolskiej eskadry lotniczej. 14 października 1919 roku wyruszył na Front Litewsko-Białoruski i walczył podczas wojny polsko-bolszewickiej. 28 października, w załodze z kpr. obs. Kazimierzem Szczepańskim, przeprowadził bombardowanie pozycji Armii Czerwonej. W tym samym locie przeprowadzili również rozpoznanie i wykonali fotografie pozycji nieprzyjaciela[2].
17 kwietnia, w załodze z ppor. obs. Konstantym Koziełło, wziął udział w grupowym nalocie na nieprzyjacielskie lotnisko w Sławnoje, skąd starowały samoloty myśliwskie Armii Czerwonej[3]. 1 maja wykonywał, w załodze z pchor. obs. Kazimierzem Giełdą, lot rozpoznawczy na trasie Borysów — Pryjamino podczas którego bombardowali również stację kolejową Pryjamino. Nad stacją zostali zaatakowani przez cztery nieprzyjacielskie myśliwce. W trakcie walki polskim lotnikom udało obronić przed zestrzeleniem i powrócić na własne lotnisko, pomimo uszkodzenia samolotu[4]. Samolot DFW C.V nie nadawał się do dalszych lotów, wymagał remontu.
Wyróżnił się odwagą i walecznością podczas obrony Mińska w maju 1920 roku. Wykonał wtedy ponad 10 lotów bojowych, jeden z nich zakończył się przymusowym lądowaniem w płonącym samolocie na ziemi niczyjej. 14 maja 1920 roku został szefem pilotów i oficerem technicznym w 14 eskadry wywiadowczej. Łącznie odbył 60 lotów bojowych, podczas których stoczył 6 walk powietrznych[5].
Po zakończeniu działań wojennych służył w 3. pułku Lotniczym, z którego został 22 czerwca 1921 roku bezterminowo urlopowany[1][6]. 7 lipca 1926 został mianowany na stopień podporucznika ze starszeństwem z 1 lipca 1925 i 4. lokatą w korpusie oficerów rezerwy aeronautycznych[7]. Zmarł 8 października 1963. Został pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Gorzowie Wielkopolskim.
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
Za swą służbę otrzymał odznaczenia[8]:
- Srebrny Krzyż Virtuti Militari nr 8082 – 27 lipca 1922[9],
- Krzyż Walecznych,
- Polowa Odznaka Pilota nr 95 – 11 listopada 1928 „za loty bojowe nad nieprzyjacielem w czasie wojny 1918-1920”[10]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Zieliński, Wójcik 2005 ↓, s. 114.
- ↑ Niestrawski t. II 2017 ↓, s. 99.
- ↑ Romeyko 1933 ↓, s. 189.
- ↑ Niestrawski t. II 2017 ↓, s. 198.
- ↑ Łagoda Czesław por. rez. pil.. bequickorbedead.com. [dostęp 2020-03-22]. (pol.).
- ↑ Niestrawski t. II 2017 ↓, s. 293.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 19 lipca 1926 roku, s. 219.
- ↑ Niestrawski t. I 2017 ↓, s. 244,249,256.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 41 z 27 października 1922 roku, s. 808.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928 roku, s. 436.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-09-07].
- Mariusz Niestrawski: Polskie wojska lotnicze w okresie walk o granice państwa polskiego (1918–1921). T. I: Początki, organizacja, personel i sprzęt. Oświęcim: Napoleon V, 2017. ISBN 978-83-65746-74-0. OCLC 995372299.
- Mariusz Niestrawski: Polskie wojska lotnicze w okresie walk o granice państwa polskiego (1918–1921). T. II: Walka i demobilizacja. Oświęcim: Napoleon V, 2017. ISBN 978-83-65746-74-0. OCLC 995372299.
- Marian Romeyko: Ku czci poległych lotników: księga pamiątkowa. Marian Romeyko (red.). Warszawa: Wydawnictwo Komitetu Budowy Pomnika ku czci Poległych Lotników, 1933. OCLC 830230270.
- Józef Zieliński, Waldemar Wójcik: Lotnicy Kawalerowie Orderu Wojennego Virtuti Militari: 1919–1920. T. 1: Wojna polsko-bolszewicka 1919–1920. Warszawa: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2005. ISBN 83-7441-243-7. OCLC 749442378.