Czesław Borowczyk – Wikipedia, wolna encyklopedia

Czesław Borowczyk
Data i miejsce urodzenia	9 lipca 1912 ; Grodzisk Wielkopolski
Data i miejsce śmierci	18 marca 1995 ; Warszawa
Narodowość	polska
Alma Mater	Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie
Dziedzina sztuki	grafika
	Multimedia w Wikimedia Commons

Czesław Borowczyk (ur. 9 lipca 1912 w Grodzisku Wielkopolskim, zm. 18 marca 1995 w Warszawie)^[1] – grafik, rysownik, ilustrator, projektant znaczków pocztowych (m.in. pierwszych polskich znaczków trójkątnych) i pocztówek, twórca drzeworytów i litografii oraz ekslibrisów.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1935 ukończył Wydział Grafiki w Państwowej Szkole Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego w Poznaniu otrzymując absolutorium u profesorów Jana Woronieckiego i Karola Mondrala. Podjął pracę w „Dzienniku Poznańskim” jako ilustrator dodatku „Nasz Dzienniczek”. W 1936 został ilustratorem i reporterem w „Kurierze Poznańskim” a także współpracował z redakcjami „Przewodnika Katolickiego" i „Tęczy”. Po roku opuścił Poznań i rozpoczął studia w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Od 1 marca 1939 był asystentem Stanisława Ostoi-Chrostowskiego, który wykładał w Katedrze Grafiki Artystycznej. We wrześniu 1939 powrócił do rodzinnego Grodziska Wielkopolskiego, ale wkrótce przeprowadził się do Poznania Podczas okupacji Polski pracował jako malarz-dekorator w firmie niemieckiej Heinecke.

W 1944 ożenił się z Heleną Lemańską, z którą miał troje dzieci: Włodzimierza (ur. 1945), Ewę (ur. 1948) i Adama (ur. 1956)^[1]. Jesienią 1947 ponownie przeniósł się do Warszawy, gdzie mieszkał do końca życia. Zmarł w 1995 i został pochowany na cmentarzu Bródnowskim (kw. 15E-6-2).