Daniel Castellani – Wikipedia, wolna encyklopedia

Daniel Castellani
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Daniel Jorge Castellani

Data i miejsce urodzenia

21 marca 1961
Buenos Aires

Wzrost

195 cm

Pozycja

trener

Kariera seniorska
Lata Klub Wyst.
1976–1982 Obras Sanitarias
1982–1983 Minas
1983–1984 Pallavolo Chieti
1984–1985 Bradesco San Pablo
1985–1986 Pallavolo Falconara
1986–1987 San Nicolas
1987–1988 Zinella Volley Bologna
1988–1991 Pallavolo Padwa
1991–1993 Volley Prato
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst.
1976–1988 Argentyna Argentyna
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1993–1999 Argentyna
2001–2002 Gioia del Volley
2002–2006 Orígenes Bolívar
2006–2009 Skra Bełchatów
2009–2010 Polska
2011–2012 Finlandia
2011–2012 Fenerbahçe Stambuł
2012–2013 ZAKSA Kędzierzyn-Koźle
2013–2015 Fenerbahçe Stambuł
2015–11.12.2015 Sir Safety Perugia
2016–2017 Noliko Maaseik
2017–2019 Funvic/Taubate
27.01.2020–2021 Indykpol AZS Olsztyn
2021–29.01.2023 Fenerbahçe Stambuł[1]
2023– Argentyna (kobiety)[2]
2023– Olympiakos Pireus[3]

Daniel Jorge Castellani (ur. 21 marca 1961 w Buenos Aires) – argentyński siatkarz i trener, od 17 stycznia 2009 do 25 października 2010 trener polskiej reprezentacji mężczyzn w piłce siatkowej. Wcześniej m.in. szkoleniowiec Skry Bełchatów (od sierpnia 2006 do maja 2009). Dnia 2 lutego 2011 podpisał kontrakt z tureckim zespołem Fenerbahçe SK, tego dnia został również selekcjonerem reprezentacji Finlandii. Castellani prowadził fińską reprezentację do igrzysk olimpijskich w Londynie.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

13 września 2009, po niespełna 9 miesiącach pełnienia funkcji trenera reprezentacji Polski, zdobył z nią pierwszy w historii polskiej siatkówki złoty medal mistrzostw Europy, mimo że nie miał do swojej dyspozycji kilku kluczowych graczy (Świderskiego, Wlazłego i Winiarskiego), zmagających się w tym czasie z kontuzjami. Na Mistrzostwach Świata we Włoszech doszedł z Polską do 2 rundy. Tam jego drużyna przegrała z Brazylią oraz z Bułgarią i odpadła z turnieju. 1 października 2010 roku, po porażce Polaków z Bułgarami na Mistrzostwach Świata i po tym jak Polska odpadła już w drugiej rundzie, podał się do dymisji[4].

14 września 2009 „za wybitne zasługi dla rozwoju polskiego sportu, za osiągnięcia w pracy szkoleniowej” prezydent RP Lech Kaczyński nadał mu Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski[5]. Dekoracji w imieniu prezydenta dokonał dzień później premier RP Donald Tusk.

25 października 2010 po głosowaniu członków Prezydium PZPS-u Daniel Castellani został zwolniony z funkcji trenera reprezentacji Polski[6].

Żonaty z Silviną, mają dwójkę dzieci: córkę Arianę i syna siatkarza Ivana.

Dnia 24 września 2009 roku decyzją Rady Miejskiej w Bełchatowie otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Miasta Bełchatowa[7].

Kariera zawodnicza[edytuj | edytuj kod]

Osiągnięcia klubowe[edytuj | edytuj kod]

  • Obras Sanitarias
  • Minas
  • Pallavolo Chieti
    • 1983/1984: Serie A1 (10. miejsce, półfinał play-off)
  • Bradesco San Pablo
  • Pallavolo Falconara
    • 1985/1986: Zdobywca Pucharu CEV złoto
    • 1985/1986: Serie A1 (5. miejsce, półfinał play-off)
  • San Nicolas
  • Zinella Volley Bologna
  • Pallavolo Padwa
    • 1988/1989: Finalista Pucharu CEV srebro
    • 1988/1989: Serie A1 (6. miejsce, ćwierćfinał play-off)
    • 1989/1990: Serie A1 (4. miejsce, półfinał play-off)
    • 1990/1991: Serie A1 (4. miejsce, ćwierćfinał play-off)
  • Volley Prato
    • 1991/1992: Serie A2 (2. miejsce, 1/8 play-off, awans do serie A1)
    • 1992/1993: Serie A1 (9. miejsce, 1/8 play-off)

Osiągnięcia w reprezentacji[edytuj | edytuj kod]

Reprezentant Argentyny (1976–1988):

  • 1977: Mistrzostwa Świata Juniorów, Brazylia (16. miejsce)
  • 1978: Mistrzostwa Świata, Włochy (22. miejsce)
  • 1979: Mistrzostwa Ameryki Płd., Argentyna brąz
  • 1980: Mistrzostwa Ameryki Płd. Juniorów, Chile złoto
  • 1981: Mistrzostwa Ameryki Płd., Chile srebro
  • 1982: Mistrzostwa Świata, Argentyna brąz
  • 1983: Mistrzostwa Ameryki Płd., Brazylia srebro
  • 1984: Igrzyska Olimpijskie, Los Angeles(6. miejsce)
  • 1985: Puchar Świata, Japonia (6. miejsce)
  • 1986: Mistrzostwa Świata, Francja (8. miejsce)
  • 1987: Turniej Kwalifikacji Olimpijskich, Brazylia złoto
  • 1987: Mistrzostwa Ameryki Płd., Urugwaj srebro
  • 1988: Igrzyska Olimpijskie, Seul brąz

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Reprezentacja Argentyny[edytuj | edytuj kod]

  • 1993: Mistrzostwa Ameryki Płd., Argentyna srebro
  • 1994: Mistrzostwa Świata, Grecja (11. miejsce)
  • 1995:
  • 1996:
    • Igrzyska Olimpijskie, Atlanta (5. miejsce)
    • Turniej Kwalifikacji Olimpijskich, Buenos Aires
  • 1997: Mistrzostwa Ameryki Płd., Venezuela brąz
  • 1998: Mistrzostwa Świata, Japonia (11. miejsce)
  • 1996–1999: Liga Światowa

Gioia del Volley[edytuj | edytuj kod]

  • 2001–2002: Serie A2 (4. miejsce)

Club Ciudad de Bolívar[edytuj | edytuj kod]

  • 2002–2003: Mistrzostwo ligi argentyńskiej złoto
  • 2003–2004: Mistrzostwo ligi argentyńskiej złoto
  • 2004–2005: Finał ligi argentyńskiej srebro

Skra Bełchatów[edytuj | edytuj kod]

  • 2006–2007:
    • Mistrzostwo Polski złoto
    • Puchar Polski złoto
  • 2007–2008:
  • 2008–2009:
    • Mistrzostwo Polski złoto
    • Puchar Polski złoto

Reprezentacja Polski[edytuj | edytuj kod]

Fenerbahçe SK[edytuj | edytuj kod]

  • 2011: Mistrzostwo Turcji złoto

Reprezentacja Finlandii[edytuj | edytuj kod]

  • 2011: Mistrzostwa Europy, Austria/Czechy (8. miejsce)

ZAKSA Kędzierzyn-Koźle[edytuj | edytuj kod]

  • 2012–2013:
    • wicemistrzostwo Polski srebro
    • Puchar Polski złoto
    • Liga Mistrzów (4. miejsce)

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]