French
DeutschDaniel Waszkiewicz – Wikipedia, wolna encyklopedia
.jpg) | |||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | 7 stycznia 1957 | ||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost | 191 cm | ||||||||||||||||||||||||
| Pozycja | rozgrywający | ||||||||||||||||||||||||
| Informacje klubowe | |||||||||||||||||||||||||
| Klub | Azoty-Puławy (trener) | ||||||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
| Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
| Odznaczenia | |||||||||||||||||||||||||
 | |||||||||||||||||||||||||
Daniel Dymitr Waszkiewicz (ur. 7 stycznia 1957 w Chocianowie) – polski piłkarz ręczny, olimpijczyk, trener, od 2017 szkoleniowiec Azotów-Puławy.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończył I Liceum Ogólnokształcące[1] w Legnicy (1975) oraz Akademię Wychowania Fizycznego w Gdańsku (1991).
Jako piłkarz ręczny grał na pozycji rozgrywającego. W seniorskiej reprezentacji Polski rozegrał 214 oficjalnych spotkań międzypaństwowych, zdobywając w nich 705 bramek[2]. Otrzymał brązowy medal podczas mistrzostw świata w 1982 w RFN, był także 6. na mistrzostwach świata w 1978 w Danii oraz 7. na igrzyskach olimpijskich w 1980 w Moskwie. Podczas zawodów Przyjaźń-84 wraz z reprezentacją został nagrodzony brązowym medalem.
Był sześciokrotnym mistrzem Polski: w 1977 i 1978 ze Śląskiem Wrocław oraz w 1984, 1985, 1986 i 1987 z Wybrzeżem Gdańsk. Trzykrotnie wystąpił w finale Pucharu Europy (1978, 1986, 1987).
W polskiej lidze reprezentował barwy Miedzi Legnica (której jest wychowankiem), Śląska Wrocław i Wybrzeża Gdańsk.
Po zakończeniu gry w Polsce występował w RFN (wicemistrzostwo kraju w 1989), gdzie później został trenerem. Po powrocie do kraju pracował m.in. ze swoim dawnym klubem – Wybrzeżem Gdańsk, z którym zdobył dwa tytuły mistrza Polski (2000, 2001). Do kwietnia 2012 był asystentem trenera reprezentacji Polski Bogdana Wenty z którym prowadził reprezentację w 187 meczach (104 zwycięstwa, 18 remisów, 65 porażek).[3]
5 lutego 2007, za wybitne zasługi dla rozwoju polskiego sportu, za osiągnięcia w pracy szkoleniowej, został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[4].
W kwietniu 2012 otrzymał od zarządu Związku Piłki Ręcznej w Polsce (razem z Damianem Wleklakiem) propozycję prowadzenia reprezentacji Polski mężczyzn w dwumeczu z Litwą w ramach eliminacji do mistrzostw świata[5]. Trenerem reprezentacji Polski był od kwietnia do września 2012.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jesteśmy numer jeden - 60 lat ILO w Legnicy, red. Halina Tamioła, Wydawnictwo Edytor, Legnica 2005, str. 275, ISBN 83-88214-64-0
- ↑ Władysław Zieleśkiewicz: 90 lat polskiej piłki ręcznej, wyd. ZPRP, Warszawa, 2008.
- ↑ Władysław Zieleśkiewicz: 95 lat piłki ręcznej. Związek Piłki Ręcznej w Polsce, 2013, s. 312-313.
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 5 lutego 2007 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2007 r. nr 35, poz. 409).
- ↑ Kamil Kołsut: Waszkiewicz i Wleklak poprowadzą reprezentację Polski!. sportowefakty.wp.pl, 23 kwietnia 2012. [dostęp 2017-07-09].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bogdan Tuszyński: Polscy olimpijczycy XX wieku. T. 2: N-Ż. Wrocław: Wydawnictwo Europa, 2004, s. 336-337. ISBN 83-7407-050-1.
- Bogdan Tuszyński, Henryk Kurzyński: Leksykon olimpijczyków polskich 1924-2006. Warszawa: Fundacja Dobrej Książki, 2007, s. 703. ISBN 978-83-86320-10-3.