Dany Szamun – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dany Szamun
‏داني شمعون‎
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

26 sierpnia 1934
Dajr al-Kamar

Data i miejsce śmierci

21 października 1990
Bejrut

Dowódca Tygrysów
Okres

od 1976
do 1980

Poprzednik

Naim Berdkan

Przewodniczący Narodowej Partii Liberalnej
Okres

od 1985
do 1990

Poprzednik

Kamil Szamun

Następca

Dory Szamun

Przewodniczący Frontu Libańskiego
Okres

od 1988
do 1990

Dany Kamil Szamun (arab. داني شمعون; ur. 26 sierpnia 1934 w Dajr al-Kamar, zm. 21 października 1990 w Bejrucie) – prawicowy libański polityk, maronita, młodszy syn byłego prezydenta Kamila Szamuna.

Był dowódcą Tygrysów, zbrojnego skrzydła Narodowej Partii Liberalnej, wchodzącej w skład Frontu Libańskiego. W wyniku konfliktu z Baszirem Dżemajelem i eliminacji kierownictwa tej milicji w 1980 roku, musiał uciekać z terenów opanowanych przez Siły Libańskie. Pełnił funkcję sekretarza generalnego Narodowej Partii Liberalnej w latach 1983-1985 i ostatecznie zajął miejsce ojca jako jej lider. W 1988 roku bezskutecznie ubiegał się o stanowisko prezydenta Libanu. Szamun wyraził zdecydowane poparcie dla antysyryjskich działań gen. Michela Aouna. Jednocześnie zdecydowanie sprzeciwiał się porozumieniu z Taif i odmówił uznania nowego prezydenta Eliasa Hrawiego.

W dniu 21 października 1990 r. został zamordowany wraz z żoną i dziećmi przez nieznanych sprawców w bejruckim mieszkaniu. O zbrodnię oskarżono Samira Dżadżę, którego skazano za to morderstwo na karę dożywotniego pozbawienia wolności. Jednak wobec późniejszego ułaskawienia Dżadży sprawa śmierci Szamuna pozostaje wciąż niewyjaśniona.