Dariusz Łowicki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dariusz Łowicki

Data i miejsce urodzenia	17 lutego 1967 Pawłowice

Dariusz Łowicki (ur. 17 lutego 1967 w Pawłowicach) – polski żużlowiec.

Licencję żużlową zdobył w 1986 roku. W czasie swojej kariery reprezentował kluby Unii Leszno (1986–1996 oraz 1998), Iskry Ostrów Wielkopolski (1997), TŻ Opole (1999), LKŻ Lublin (2000), WKM Warszawa (2001) oraz po kilkuletniej przerwie ponownie Kolejarza Opole (2005) i Kolejarza Rawicz (2006).

Jest czterokrotnym medalistą drużynowych mistrzostw Polski: trzykrotnie złotym (1987, 1988, 1989) oraz brązowym (1986). W 1994 r. zdobył w Lesznie tytuł wicemistrza Polski par klubowych. W tym samym roku odniósł jeden z największych indywidualnych sukcesów, zajmując IV miejsce w turnieju o "Puchar FSO" w Lesznie, za Romanem Jankowskim, Tonym Rickardssonem i Rifem Saitgariejewem, a przed m.in. Tomaszem Gollobem, Zdenkiem Tesařem, Simonem Wiggem i Zenonem Kasprzakiem^[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Wiesław Dobruszek, "Żużlowe ABC" tom I, Leszno 2004, str. 358
• Sylwetki zawodników: Łowicki Dariusz
• Łowicki, Dariusz [online], speedway.com.pl [dostęp 2021-04-17] .