Dariusz Szczubiał – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dariusz Szczubiał

Trener
Data i miejsce urodzenia	5 września 1957 Zabrze
Wzrost	190 cm
Kariera
Aktywność	1976–1997
Kariera klubowa Lata Kluby Wyst. do 1975 MKS Zabrze 1975–1978 Baildon Katowice 1978–1987 Zagłębie Sosnowiec 1987–1990 Oroszlányi Bányász 1990–1991 Victoria Sosnowiec 1991–1993 Stal Bobrek Bytom 1993–1994 Baildon Katowice 1994–1995 Polonia Przemyśl 1995–1997 Linodrut Zabrze
Kariera reprezentacyjna Lata Reprezentacja Wyst. 1976  Polska U-18 1981–1991  Polska
Kariera trenerska Lata Drużyna 1997–1998 Linodrut Zabrze 1998–2001 Pogoń Ruda Śląska 2000–2003 Polska 2003 Polonia Azbud Warszawa 2004–2006 Polpharma Starogard Gdański 2006–2007 MKKS Rybnik 2007–2008 AZS Koszalin 2008–2010 Znicz Jarosław 2010–2011 Kotwica Kołobrzeg 2011–2013 ASK Siarka Tarnobrzeg 2013 Kotwica Kołobrzeg 2013–2014 Siarka Tarnobrzeg 2015 Polpharma Starogard Gdański 2017 AZS Koszalin
Dorobek medalowy Polska Liga Koszykówki złoto 1984/85 koszykówka złoto 1985/86 koszykówka srebro 1994/95 koszykówka brąz 1980/81 koszykówka brąz 1983/84 koszykówka brąz 1990/91 koszykówka brąz 1991/92 koszykówka Jako trener brąz 2003/04 koszykówka
Multimedia w Wikimedia Commons

Dariusz Szczubiał (ur. 5 września 1957 w Zabrzu) – polski koszykarz występujący na pozycji rozgrywającego, od zakończenia kariery zawodniczej trener koszykówki, mistrz i reprezentant Polski, trener reprezentacji Polski seniorów (2000-2003).

Kariera sportowa[edytuj | edytuj kod]

Zawodnik[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Jest wychowankiem MKS Zabrze, w którego barwach występował w latach 1969-1975^[1], w 1975 został zawodnikiem II-ligowego Baildonu Katowice^[2]. Z katowickim klubem wywalczył w 1977 awans do ekstraklasy, po sezonie 1977/1978, w którym jego drużyna spadła do II ligi, przeszedł do II-ligowego Zagłębia Sosnowiec. Z Zagłębiem wywalczył awans do ekstraklasy w 1979, w latach 1985 i 1986 wywalczył mistrzostwo Polski, w 1981 i 1984 brązowy medal mistrzostw Polski, w 1983 Puchar Ligi. W 1983 został przez pismo Sport wybrany najlepszym graczem ligi w sezonie 1982/1983. W sezonach 1984/1985 i 1985/1986 był wybierany przez Przegląd Sportowy do piątki najlepszych zawodników ligi.

W latach 1987-1990 występował w węgierskiej drużynie Oroszlányi Bányász, z którą zdobył brązowy medal mistrzostw Węgier w 1988 i wicemistrzostwo Węgier w 1989. Następnie powrócił do Polski, w sezonie 1990/1991 był graczem Victorii Sosnowiec, z którą zdobył brązowy medal mistrzostw Polski, w latach 1991-1993 występował w Stali Bobrek Bytom, z którą w 1992 zdobył brązowy medal mistrzostw Polski. W sezonie 1993/1994 reprezentował barwy II-ligowego Baildonu Katowice, w sezonie 1994/1995 był graczem Polonii Przemyśl i zdobył z nią wicemistrzostwo Polski. W 1995 został grającym trenerem występującej w III lidze drużyny Linodrutu Zabrze i w 1996 wywalczył z nią awans do II ligi. Karierę zawodniczą zakończył po sezonie 1996/1997.

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

Z reprezentacją Polski juniorów zajął 6. miejsce na mistrzostwach Europy w 1976. Z reprezentacją Polski seniorów wystąpił na mistrzostwach Europy w 1981 (7. miejsce), 1985 (11. miejsce), 1987 (7. miejsce), 1991 (7. miejsce) oraz nieudanym turnieju kwalifikacyjnym do Igrzysk Olimpijskich w Seulu (1988).

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

W latach 1995-1998 był trenerem Linodrutu Zabrze (do 1997 trenerem grającym), z którym w 1996 wywalczył awans do II ligi. W 1998 objął występującą w ekstraklasie drużynę Pogoni Ruda Śląska i prowadził ją do stycznia 2001^[3], w sezonie 1998/1999 zajął 5. miejsce, w sezonie 1999/2000 - 5. miejsce, w sezonie 2000/2001 6. miejsce w lidze. Równocześnie od maja 2000 był trenerem reprezentacji Polski seniorów^[4], ale nie zdołał awansować do turnieju finałowego mistrzostw Europy w 2001 i 2003 i w styczniu 2003 zrezygnował ze swojej funkcji. W tym samym miesiącu został trenerem Polonii Warszawa^[5] i poprowadził ją do 4. miejsca w ekstraklasie w sezonie 2003/2004, ale został zwolniony już po dwóch kolejkach sezonu 2003/2004^[6]. W styczniu 2004 został trenerem I-ligowej Polpharmy Starogard Gdański i wywalczył z nią w 2004 awans do ekstraklasy^[7], w sezonie 2004/2005 zajął w lidze - 7., a w sezonie 2005/2006 - 8. miejsce. W sezonie 2006/2007 był trenerem II-ligowego MKKS Rybnik^[8], w sezonie 2007/2008 prowadził drużynę ekstraklasy AZS Koszalin^[9] i zajął z nią 7. miejsce w lidze. Z koszalińskiego klubu odszedł w listopadzie 2008, po słabym początku sezonu 2008/2008, ale jeszcze w tym samym miesiącu został trenerem Znicza Jarosław^[10], z którym w sezonie 2008/2009 zajął 13., w sezonie 2009/2010 - 9. miejsce w ekstraklasie. W Plebiscycie Urzędu Miasta Jarosławia i Gazety Jarosławskiej został wybrany najlepszym trenerem Jarosławia w 2009^[11]. W sezonie 2010/2011 był trenerem innego klubu ekstraklasy Kotwicy Kołobrzeg^[12] i zajął z nim 11. miejsce w lidze. W sezonach 2011/2012 i 2012/2013 prowadził w ekstraklasie Siarkę (następnie pod nazwą Jezioro) Tarnobrzeg^[13] i zajął z nią odpowiednio 10 i 9. miejsce w lidze. W sezonie 2013/2014 powrócił do Kotwicy Kołobrzeg^[14], ale już w listopadzie 2013 odszedł z klubu i w grudniu ponownie objął zespół Jeziora Tarnobrzeg^[15], zajmując z nim 11. miejsce w lidze w sezonie 2013/2014. W sezonie 2014/2015 nie trenował żadnych drużyn, w sezonie 2015/2016 został trenerem Polpharmy Starogard Gdański^[16], ale został zwolniony w grudniu 2015^[17].

10 maja 2017 został trenerem AZS Koszalin^[18]. 14 listopada opuścił klub^[19].

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Zawodnicze[edytuj | edytuj kod]

Drużynowe

• 2-krotny mistrz Polski (1985, 1986)
• Wicemistrz:
  • Polski (1995)
  • Węgier (1989)
• Brązowy medalista mistrzostw:
  • Polski (1981, 1984, 1991, 1992)
  • Węgier (1988)
• Zdobywca pucharu Polski (1983)
• Finalista pucharu:
  • Polski (1984)
  • Węgier (1988, 1989)
• Awans do:
  • I ligi z Baildonem Katowice (1977), Zagłębiem Sosnowiec (1979)
  • II ligi z Linodrutem Zabrze (1996)

Indywidualne

• Zawodnik Roku polskiej ligi (1983)
• 2-krotnie zaliczany do I składu najlepszych zawodników polskiej ligi (1985, 1986)

Reprezentacja

• Uczestnik:
  • mistrzostw Europy:
    • 1981 – 7. miejsce, 1985 – 11. miejsce, 1987 – 7. miejsce, 1991 – 7. miejsce
    • U–18 (1976 – 6. miejsce)
  • kwalifikacji olimpijskich (1988)
  • trasy reprezentacji Polski po USA (9-20.11.1986)^[20]

Trenerskie[edytuj | edytuj kod]

• Brązowy medalista mistrzostw Polski (2004 – prowadził drużynę tylko w dwóch pierwszych kolejkach sezonu zasadniczego)
• Finalista Pucharu Polski (2006)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• KrzysztofK. Łaszkiewicz KrzysztofK., Polska koszykówka męska 1928–2004, Inowrocław: Wydawnictwo Pozkal, 2004, ISBN 83-89390-20-5, OCLC 749833294 .brak strony (książka)
• Sylwetka na stronie archive.fiba.com
• Osiągnięcia zawodnika na stronie plkhistory.ugu.pl
• Osiągnięcia trenera na stronie plkhistory.ugu.pl