Debrza – Wikipedia, wolna encyklopedia

Debrza lub debra – forma ukształtowania powierzchni ziemi: wąska, płytka, V-kształtna dolina sucha o znacznym i niewyrównanym spadku.

Samuel Linde w Słowniku języka polskiego podaje, że debrza to dolina wązka między górami, obrosła drzewami, wodą oblana^[1]

Aleksander Brückner wymienia jeszcze formę debrz (dawny drugi przypadek: dbrzy)^[2], co oznacza tyle co wertep, dół z lit. duburas.

Powstaje zazwyczaj na stromym zboczu w obrębie mało spoistego podłoża w wyniku erozyjnej działalności wód okresowych i spełzywania zboczy. W dalszym etapie rozwoju, w wyniku zasypywania osadami, a więc wypłycania, debrza może przechodzić w dolinę wciosową, parów lub wądół.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

• Rezerwat przyrody Debrza
• kamecznica
• holweg (głębocznica)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Aleksander Brückner: Słownik etymologiczny języka polskiego. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1993. ISBN 83-214-0410-3.