Dersu Uzała (film 1975) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dersu Uzała
Дерсу Узала
Rok produkcji

1975

Kraj produkcji

ZSRR
Japonia

Język

rosyjski

Czas trwania

144 min

Reżyseria

Akira Kurosawa

Scenariusz

Akira Kurosawa
Jurij Nagibin

Główne role

Maksim Munzuk
Jurij Sołomin
Swietłana Daniłczenko
Dmitrij Korszikow
Sujmenkuł Czokmorow
Władimir Kremena
Aleksandr Piatkow[1]

Muzyka

Isaak Szwarc

Produkcja

Yōichi Matsue
Nikołaj Sizow

Dystrybucja

Mosfilm

Dersu Uzała (jap. デルス・ウザーラ Derusu Uzāra)radziecko-japoński film w reżyserii Akiry Kurosawy z 1975 r., oparty na autobiograficznych książkach Władimira Arsienjewa: Po Kraju Ussuryjskim (1921) i Dersu Uzała (wyd. 1923).

Kurosawa nakręcił go pod wpływem fascynacji rosyjską kulturą, po przerwie w pracy spowodowanej finansową klęską filmu Dō desu ka den.

Treść filmu[edytuj | edytuj kod]

Obraz przedstawia historię przyjaźni carskiego oficera, Arsienjewa, i jego przewodnika, tytułowego Dersu Uzały, myśliwego z plemienia Nanajów (Goldów), którego Arsienjew poznał w trakcie zorganizowanej przez carskie wojsko wyprawy kartograficznej do Krainy Ussuryjskiej w 1902 roku. Dersu został jego przewodnikiem po tajdze i bliskim przyjacielem. Jako przewodnik Dersu wielokrotnie zadziwiał uczestników wyprawy swymi niezwykłymi umiejętnościami; fascynował też Arsienjewa swoją bezinteresowną troską o życie nieznajomych ludzi i zwierząt.

Dersu nie pojmuje cywilizacji, jest zintegrowany z przyrodą. Wyznaje animizm; za istoty żywe i uduchowione uważa m.in. rzeki, góry, wiatr, deszcz, mgłę oraz Słońce i Księżyc. Jego system wartości jest przejrzysty.

Historia przyjaźni carskiego oficera, Arsienjewa (w roli tej wystąpił Jurij Sołomin), badacza ussuryjskiej tajgi z początku XX wieku i jego przewodnika, tytułowego Dersu Uzały (którego gra Maksim Munzuk), została ukazana bez sentymentalizmu. Film Kurosawy stał się refleksją nad paradoksami cywilizacji. W czasach współczesnych ludzie z plemienia Goldów, z których wywodził się myśliwy, nie potrafią już żyć w tajdze.

Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Film został nagrodzony w 1976 roku Oscarem za najlepszy film nieanglojęzyczny.

Z okazji stulecia kina, w 1995 roku, w Watykanie opracowano listę „wielkich i wartościowych filmów”. Na liście znalazło się 45 filmów, zgrupowanych w trzech kategoriach: ważnych dla przedstawienia prawd religii, propagujących ważne wartości i stanowiących wybitne dokonania artystyczne. Film Kurosawy został zaliczony do kategorii dzieł propagujących ważne wartości[2][3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. imdb.com Full cast and crew for Dersu Uzala (ang.)
  2. usccb.org Film and Broadcasting –Vatican Best Films List (ang.)
  3. Wartościowe filmy, czyli tzw. lista watykańska. www.kultura.wiara.pl. [dostęp 2010-04-06].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • The best of video - poradnik: kino, tv, sat., video. Warszawa: Oficyna Wydawnicza COMFORT, 1994.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]