Deyver Vega – Wikipedia, wolna encyklopedia

Deyver Vega
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Deyver Antonio Vega Álvarez

Data i miejsce urodzenia

19 września 1992
Quesada

Wzrost

178 cm

Pozycja

napastnik

Informacje klubowe
Klub

Herediano

Numer w klubie

15

Kariera juniorska
Lata Klub
2001–2005 Escuela Carioca
2005–2010 Deportivo Saprissa
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2010–2016 Deportivo Saprissa 113 (20)
2010–2011 Municipal Grecia (wyp.)
2016–2018 Brann 48 (9)
2019–2020 Vålerenga 29 (3)
2020 Sandefjord 14 (1)
2021 Politehnica Jassy 14 (1)
2021–2022 Sandefjord 24 (2)
2023– Herediano 23 (2)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2007  Kostaryka U-16 (2)
2008–2009  Kostaryka U-17 9 (2)
2011  Kostaryka U-20 8 (1)
2011  Kostaryka U-23 2 (0)
2015–  Kostaryka 12 (0)
  1. Aktualne na: 15 kwietnia 2024. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
  2. Aktualne na: 15 kwietnia 2024.

Deyver Antonio Vega Álvarez (ur. 19 września 1992 w Quesadzie) – kostarykański piłkarz występujący na pozycji skrzydłowego, reprezentant Kostaryki, od 2023 roku zawodnik Herediano.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Vega pochodzi z miasta Quesada w kantonie San Carlos[1]. Jego ojciec Deyver Vega senior również był piłkarzem – występował w klubach LD Alajuelense i AD San Carlos[2]. Treningi piłkarskie rozpoczynał w szkółce juniorskiej Escuela Carioca, skąd w wieku trzynastu lat przeniósł się do stołecznego San José, dołączając do akademii młodzieżowej krajowego potentata – Deportivo Saprissa[3]. Kilka sezonów później rozpoczął występy w drugoligowej filii Saprissy o nazwie Saprissa de Corazón, spędził także rok na wypożyczeniu w drugoligowym Municipalu Grecia. Do pierwszej drużyny Saprissy został włączony przez szkoleniowca Alexandre Guimarãesa i w kostarykańskiej Primera División zadebiutował 15 stycznia 2012 w wygranym 3:1 spotkaniu z Puntarenas. Premierowego gola strzelił natomiast 15 kwietnia tego samego roku, z rzutu karnego w wygranej 4:0 konfrontacji z Cartaginés. Szybko został jednym z ważniejszych graczy Saprissy – choć często występował jeszcze jako rezerwowy – i w 2013 roku zdobył z nią puchar Kostaryki – Copa Banco Nacional.

W wiosennym sezonie Verano 2014 wywalczył z Saprissą tytuł mistrza Kostaryki, lecz pozostawał wówczas głównie rezerwowym. Dopiero potem został podstawowym graczem ekipy i pół roku później – w jesiennym sezonie Invierno 2014 – zdobył kolejne mistrzostwo Kostaryki, współtworząc siłę ofensywną zespołu z graczami takimi jak Ariel Rodríguez czy Daniel Colindres. W tym samym roku doszedł także do finału krajowego pucharu – Copa Popular. W sezonie Invierno 2015 wywalczył swoje trzecie mistrzostwo Kostaryki, mając ważne miejsce w taktyce trenera Carlosa Watsona. W styczniu 2016 został odsunięty od składu wobec odmowy przedłużenia wygasającego latem kontraktu i prowadzenia negocjacji transferowych z klubami zagranicznymi[4]. Ogółem barwy Saprissy reprezentował przez cztery lata.

W marcu 2016 Vega został piłkarzem beniaminka ligi norweskiej – SK Brann, podpisując z nim trzyipółletni kontrakt[5]. W ekipie z Bergen występował już jego rodak Bismar Acosta. W Tippeligaen zadebiutował 3 kwietnia 2016 w wygranym 2:1 meczu z Aalesunds, zaś pierwszą bramkę zdobył 7 sierpnia tego samego roku w wygranym 1:0 pojedynku z Strømsgodset. Już w sezonie 2016 zdobył z Brann tytuł wicemistrza Norwegii, zaś w marcu 2017 zajął drugie miejsce w krajowym superpucharze – Mesterfinalen.

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W kwietniu 2009 Vega został powołany przez Juana Diego Quesadę do reprezentacji Kostaryki U-17 na Mistrzostwa Ameryki Północnej U-17. Uprzednio występował w środkowoamerykańskich kwalifikacjach do tego turnieju, podczas których strzelił po golu w meczach z Nikaraguą (9:0) i Salwadorem (2:1). Podczas tych rozgrywek wystąpił we wszystkich trzech spotkaniach w wyjściowym składzie, zaś jego kadra zajęła drugie miejsce w grupie – turniej został wówczas przerwany ze względu na epidemię grypy A/H1N1 w Meksyku. Pięć miesięcy później znalazł się w składzie na Mistrzostwa Świata U-17 w Nigerii, podczas których rozegrał dwa z trzech możliwych meczów (z czego dwa w pierwszym składzie). Kostarykańczycy odpadli wówczas z juniorskiego mundialu już w fazie grupowej.

W marcu 2011 Vega znalazł się w składzie reprezentacji Kostaryki U-20 na Mistrzostwa Ameryki Północnej U-20. Na gwatemalskich boiskach był głównie rezerwowym; wystąpił we wszystkich możliwych pięciu spotkaniach (aż w czterech z nich po wejściu z ławki) i zdobył bramkę w meczu fazy grupowej z Gwadelupą (3:0). Podopieczni Rónalda Gonzáleza dotarli wówczas do finału, ulegając w nim Meksykowi (1:3). Po upływie czterech miesięcy został powołany na Mistrzostwa Świata U-20 w Kolumbii; tam rozegrał trzy z czterech meczów (wszystkie jako rezerwowy), natomiast kostarykańska młodzieżówka odpadła ze światowego czempionatu po porażce w 1/8 finału z gospodarzami – Kolumbią (2:3).

W październiku 2011 Vega w barwach olimpijskiej reprezentacji Kostaryki U-23 prowadzonej przez Carlosa Watsona wziął udział w Igrzyskach Panamerykańskich w Guadalajarze. Zagrał wówczas w dwóch z pięciu meczów (z czego w jednym w pierwszej jedenastce), a Kostarykańczycy odpadli z męskiego turnieju piłkarskiego w półfinale, przegrywając z gospodarzem i późniejszym triumfatorem – Meksykiem (0:3), zajmując ostatecznie czwarte miejsce.

W seniorskiej reprezentacji Kostaryki Vega zadebiutował za kadencji selekcjonera Paulo Wanchope’a, 26 marca 2015 w zremisowanym 0:0 meczu towarzyskim z Paragwajem. Cztery miesiące później został powołany na Złoty Puchar CONCACAF, podczas którego rozegrał dwa z czterech możliwych meczów (jeden w wyjściowym składzie) i odpadł ze swoim zespołem w ćwierćfinale po porażce w dogrywce z późniejszym zwycięzcą turnieju – Meksykiem (0:1). W styczniu 2017 znalazł się w ogłoszonym przez Óscara Ramíreza składzie na Copa Centroamericana. Zagrał tam w trzech z pięciu spotkań (w dwóch w pierwszym składzie), zajmując czwarte miejsce w rozgrywkach.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rodolfo Martín: Deyver Vega reflexiona sobre su caída de la gloria al infierno. [w:] Al Día [on-line]. aldia.cr, 16 października 2012. [dostęp 2018-01-14]. (hiszp.).
  2. “Heredé la chispita de mi papá”. [w:] Diario Extra [on-line]. diarioextra.com, 15 kwietnia 2013. [dostęp 2018-01-14]. (hiszp.).
  3. De niño, Deyver Vega le pedía fotos a Walter Centeno y Alonso Solís. [w:] La Nación [on-line]. nacion.com, 24 grudnia 2014. [dostęp 2018-01-14]. (hiszp.).
  4. Daniel Jiménez: Deyver Vega y Juan Bustos Golobio no jugarán hasta que renueven con Saprissa. [w:] La Nación [on-line]. nacion.com, 1 lutego 2016. [dostęp 2018-01-14]. (hiszp.).
  5. Steffen Opheim: Deyver Vega klar for Brann. [w:] Nettavisen [on-line]. nettavisen.no, 2 marca 2016. [dostęp 2018-01-14]. (norw.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]