Dietetyk – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dietetyk (fr. diététique, łac. diaetetica, gr. d~aita) – wykwalifikowany specjalista ochrony zdrowia, który posiada szeroką wiedzę w zakresie żywienia człowieka zdrowego i chorego. Poprzez dobór odpowiedniej diety prowadzi profilaktykę chorób dietozależnych oraz jest odpowiedzialny za leczenie żywieniowe w różnych stanach chorobowych. Zajmuje się również upowszechnianiem wiedzy w zakresie prawidłowego żywienia.[1] Dietetyk w ogólnym rozumieniu jest interdyscyplinarnym specjalistą medycznym zajmującym się wpływem żywności i żywienia na zdrowie człowieka.

Zadania dietetyka[edytuj | edytuj kod]

  • planowanie, nadzorowanie i wdrażanie, opartego na podstawach naukowych, żywienia indywidualnego, zbiorowego oraz leczniczego w różnych grupach ludności
  • profilaktyka i leczenie dietetyczne chorób dietozależnych
  • ocena stanu odżywienia, sposobu żywienia i zapotrzebowania na składniki odżywcze pacjentów oraz wydawanie stosownych opinii
  • rozpoznawanie, zapobieganie i współuczestniczenie w leczeniu otyłości i niedożywienia, w tym niedożywienia szpitalnego
  • prowadzenie dokumentacji dotyczącej żywienia i stanu odżywienia pacjentów;
  • prowadzenie oświaty zdrowotnej w zakresie zasad prawidłowego żywienia m.in. wśród dzieci, młodzieży, kobiet ciężarnych i karmiących oraz osób w wieku podeszłym[1]
  • ocena wzajemnego wpływu farmakoterapii i żywienia
  • planowanie żywienia indywidualnego i zbiorowego dla wszystkich grup ludności
  • planowanie żywienia dla osób w różnym wieku
  • planowanie jadłospisów - opracowywanie diet żywieniowych
  • opracowywanie procesu przygotowywania potraw i obróbki termicznej produktów żywnościowych
  • nadzorowanie żywienia w placówkach żywienia zbiorowego[potrzebny przypis].

Edukacja[edytuj | edytuj kod]

Obecnie w Polsce kształcenie w zawodzie dietetyka odbywa się na poziomie wyższych studiów zawodowych na kierunku dietetyka:

  • licencjackich – pierwszego stopnia (trwają nie krócej niż 6 semestrów, z obowiązkową praktyką zawodową)
  • magisterskich – drugiego stopnia (trwają nie krócej niż 4 semestry, z obowiązkową praktyką zawodową[2]

W latach wcześniejszych (rozpoczęcie studiów przed 1 października 2007 r.) kształcenie w zawodzie dietetyka, zgodne z obecnymi wymaganiami[3] odbywało się na kierunkach: technologia żywności i żywienie człowieka (specjalność żywienie człowieka) oraz zdrowie publiczne (specjalność dietetyka)[2].

W toku studiów realizowane są m.in. takie przedmioty jak: anatomia człowieka, fizjologia człowieka, farmakologia, biochemia, mikrobiologia, chemia spożywcza, towaroznawstwo spożywcze, psychologia kliniczna, choroby wewnętrzne, żywienie w chorobach wewnętrznych, żywienie w chirurgii, pediatria, żywienie niemowląt, alergologia, żywienie w alergiach, podstawy onkologii, żywienie w chorobach onkologicznych, podstawy diabetologii, żywienie w cukrzycy, interakcje leków z żywnością, dietoterapia, toksykologia żywności, higiena i bezpieczeństwo żywności, analiza i ocena jakości żywności, diagnostyka laboratoryjna, prawo medyczne, parazytologia, genetyka, kwalifikowana pierwsza pomoc, edukacja żywieniowa, technologia żywności, epidemiologia żywieniowa, immunologia, zdrowie publiczne, metodologia badań, żywienie kobiet ciężarnych i karmiących, dietoprofilaktyka i leczenie dietetyczne chorób niezakaźnych i żywieniowo zależnych, zasady i organizacja żywienia zbiorowego i żywienia w szpitalach, przechowalnictwo żywności[potrzebny przypis].

Rola dietetyka[edytuj | edytuj kod]

  • w Polsce:

W Polsce zawód dietetyka jest wciąż mało popularny i mało rozpoznawalny. Z porad i usług dietetyków korzysta mało osób, co powoli zmienia się na korzyść wraz ze wzrostem świadomości społeczeństwa na temat zdrowego stylu życia i wzrostem standardu życia Polaków.

  • na świecie:

W krajach Europy Zachodniej, Ameryki Północnej i Australii dietetycy stanowią ważny element ochrony zdrowia[potrzebny przypis].

Miejsca zatrudnienia dietetyków[edytuj | edytuj kod]

  • Placówki medyczne:
  • szpitale (układanie diet w zależności od chorób pacjentów, kontrola jakości żywności)
  • przychodnie (porady żywieniowe dla osób chorych (pacjentów) - wymagane skierowanie od lekarza)
  • prywatne gabinety (układanie diet niskoenergetycznych, wysokoenergetycznych ,wysokobiałkowych, niskotłuszczowych itd)
  • sanatoria[potrzebny przypis].

Stowarzyszenia dietetyków[edytuj | edytuj kod]

  • w Polsce:
    • Polskie Stowarzyszenie Dietetyków
    • Polskie Towarzystwo Dietetyki
  • na świecie:
    • The British Dietetic Association, nad którym patronat sprawuje Królowa Wielkiej Brytanii[potrzebny przypis].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Zadania zawodowe | Polskie Towarzystwo Dietetyki [online], ptd.org.pl [dostęp 2020-08-31].
  2. ↑ a b Kształcenie w zawodzie dietetyka | Polskie Towarzystwo Dietetyki [online], ptd.org.pl [dostęp 2020-08-31].
  3. ↑ Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 20 lipca 2011 r. w sprawie kwalifikacji wymaganych od pracowników na poszczególnych rodzajach stanowisk pracy w podmiotach leczniczych niebędących przedsiębiorcami [online], isap.sejm.gov.pl [dostęp 2020-08-31].


Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Dietetyk&oldid=65442282”