Dino Staffa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	28 października 1960
Konsekrator	Jan XXIII
Współkonsekratorzy	Diego Venini; Benigno Carrara
Konsekrowani biskupi
Mario Luigi Ciappi	18 czerwca 1977
Współkonsekrowani biskupi
Giovanni Proni	27 maja 1962

Dino Staffa
	Kardynał prezbiter
	Lex Tua lux mea
	Lex Tua lux mea
Kraj działania	Włochy
Data i miejsce urodzenia	14 sierpnia 1906 ; Santa Maria in Fabriago
Data i miejsce śmierci	7 sierpnia 1977 ; Rzym
	Prefekt Sygnatury Apostolskiej
Okres sprawowania	1967–1977
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	25 maja 1929
Nominacja biskupia	3 września 1960
Sakra biskupia	28 października 1960
Kreacja kardynalska	26 czerwca 1967; Paweł VI
Kościół tytularny	S. Cuore di Cristo Re; S. Maria sopra Minerva
	Multimedia w Wikimedia Commons

Dino Staffa (ur. 14 sierpnia 1906 w Santa Maria in Fabriago, zm. 7 sierpnia 1977 w Rzymie) – włoski duchowny katolicki, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej, kardynał.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Kształcił się w seminarium duchownym w rodzinnej diecezji Imola, a następnie w Bolonii (uzyskał tam doktorat z teologii) i Rzymie (doktorat utroque iure). Święcenia kapłańskie otrzymał 25 maja 1929 z rąk biskupa Paolino Giovanni Tribbioli OFMCap., ordynariusza Imoli. Początkowo służył w rodzimej diecezji, lecz od roku 1933 był kapłanem diecezji rzymskiej. W latach 1941-1944 wykładał historię i prawo kanoniczne w Ateneum Laterańskim. Od 20 listopada 1944 audytor Roty Rzymskiej. Na urzędzie tym pozostał do roku 1958, kiedy to 18 grudnia mianowany został sekretarzem Kongregacji ds. Seminariów i Uniwersytetów.

3 września 1960 otrzymał nominację na arcybiskupa tytularnego Cesarea di Palestina. Sakry w bazylice watykańskiej udzielił mu papież Jan XXIII. 7 kwietnia 1967 został proprefektem Sygnatury Apostolskiej. Na konsystorzu z czerwca tego samego roku otrzymał kapelusz kardynalski z tytułem prezbitera Sacro Cuore di Cristo Re. 26 marca 1969 podniesiony do tytułu prefekta Sygnatury Apostolskiej. Na urzędzie tym pozostał już do śmierci. Pochowany został w Imoli.

Prefekci Trybunału Sygnatury Sprawiedliwości	Giovanni Arcimboldi (1484–1488) Antoniotto Pallavicini (1491?–1493) Giovanni Antonio Sangiorgio (1493–1509) Leonardo Grosso della Rovere (1509–1520) Lorenzo Campeggio (1520–1539) Giacomo Simoneta (1539–1539) Bartolomeo Guidiccioni (1540–1549) Girolamo Verallo (1550–1555) Fabio Mignanelli (1555–1557) Antonio Trivulzio (1557–1559) Giacomo Puteo (1559–1563) Ludovico Simonetta (1563–1568) Gianpaolo Della Chiesa (1568–1575) Alessandro Sforza (1575–1581) Alessandro Riario (1581–1585) Giovanni Battista Castrucci (1585–1595) Bartolomeo Ferratini, proprefekt (1595–1599) Cinzio Passeri Aldobrandini (1599–1610) Maffeo Barberini (1610–1623) Berlinghiero Gessi, proprefekt (1623–1623) Francesco Barberini (1623–1628) Antonio Barberini (1628–1633) Berlinghiero Gessi (1633–1639) Francesco Barberini (1639–1640) Giulio Cesare Sacchetti (1640–1661) Flavio Chigi (1661–1693) Fulvio Astalli, proprefekt (1693–1696) Giovanni Giacomo Cavallerini (1696–1699) Fabrizio Spada, proprefekt (1699–1700), prefekt (1700–1717) Bernardino Scotti, proprefekt (1717–1718), prefekt (1718–1726) Lorenzo Corsini (1726–1730) Alamanno Salviati (1730–1733) Neri Maria Corsini (1733–1769) Andrea Corsini (1769–1795) Leonardo Antonelli (1795–1801) Ercole Consalvi (1801–1817) Antonio Dugnani (1817–1818) Diego Innico Caracciolo (1818–1820) Giovanni Battista Quarantotti (1820–1820) Wakat (1820–1825) Giuseppe Spina (1825–1828) Giovanni Francesco Falzacappa (1828–1840) Antonio Domenico Gamberini (1840–1841) Vincenzo Macchi (1841–1854) Mario Mattei (1854–1858) Pietro Marini (1858–1863) Camillo di Pietro (1863–1867) Carlo Sacconi (1867–1877) Teodolfo Mertel (1877–1878) Carlo Luigi Morichini (1878–1879) Wakat (1879–1884) Luigi Serafini (1884–1885) Isidoro Verga (1885–1888) Luigi Pallotti (1889–1890)
Prefekci Sygnatury Łaski	Antoniotto Pallavicini (1491–1503) Giovanni Antonio Sangiorgio (1503–1504) Clemente Grosso della Rovere (1504–1504) Galeotto Franciotti della Rovere (1504–1508) Pietro Accolti, główny referendarz (1508–1511), prefekt (1511–1532) Paolo Emilio Cesi (1532?–1537) Giacomo Simoneta (1537–1539) Pierpaolo Parisio (1539–1545) Niccolò Ardinghelli (1545–1547) Bartolomeo Guidiccioni (1547–1549) Francesco Sfondrati (1550–1550) Giovanni Angelo Medici (1550–1559) Vitellozzo Vitelli (1560–1568) Gianantonio Capizucchi (1568–1569) Antonio Carafa (1569–1591) Paolo Emilio Sfondrati (1591–1618) Scipione Caffarelli-Borghese (1618–1633) Antonio Barberini (1633–1667) Camillo Francesco Maria Pamphili, proprefekt (1645–1647) Giacomo Rospigliosi (1667–1684) Benedetto Pamphili (1685–1730) Antonio Felice Zondadari (1730–1737) Giuseppe Firrao (1737–1744) Prospero Colonna di Sciarra (1744–1765) Giovanni Costanzio Caracciolo (1765–1780) Gregorio Antonio Maria Salviati (1780–1794) Wakat (1794–1826) Giovanni Caccia-Piatti (1826–1833) Luigi Bottiglia Savoulx (1834–1836) Francesco Tiberi Contigliano (1837–1839)
Prefekci Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej (od 1908)	Vincenzo Vannutelli (1908–1914) Michele Lega (1914–1920) Augusto Silj (1920–1926) Francesco Ragonesi (1926–1931) Bonaventura Cerretti (1931–1933) Enrico Gasparri (1933–1946) Massimo Massimi (1946–1954) Giuseppe Bruno (1954–1954) Gaetano Cicognani proprefekt (1954–1959) Francesco Roberti (1959–1969) Dino Staffa (1969–1977) Pericle Felici (1977–1982) Aurelio Sabattani, proprefekt (1982–1983) prefekt (1983–1988) Achille Silvestrini (1988–1991) Gilberto Agustoni, proprefekt (1992–1994), prefekt (1994–1998) Zenon Grocholewski (1998–1999) Mario Francesco Pompedda (1999–2004) Agostino Vallini (2004–2008) Raymond Leo Burke (2008–2014) Dominique Mamberti (od 2014)

Dino Staffa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]