Dmitrij Dochturow – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dmitrij Dochturow

Дмитрий Сергеевич Дохтуров

Portret pędzla George’a Dawe’a (1823-25)
generał piechoty
Data i miejsce urodzenia	26 października 1756 Krutoje
Data i miejsce śmierci	26 listopada 1816 Moskwa
Przebieg służby
Lata służby	1781–1816
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego
Jednostki	Lejb-Gwardyjski Semenowski Pułk
Główne wojny i bitwy	Wojna rosyjsko-szwedzka (1788-1790), III koalicja antyfrancuska, IV koalicja antyfrancuska, Inwazja na Rosję (1812), VI koalicja antyfrancuska, 100 dni Napoleona
Odznaczenia

Dmitrij Sergiejewicz Dochturow (ros. Дмитрий Сергеевич Дохтуров; ur. 15 października^?/26 października 1756 we wsi Krutoje, gubernia tulska, zm. 14 listopada^?/26 listopada 1816 w Moskwie) – generał carskiej armii rosyjskiej, uczestnik wojen napoleońskich.

Od 1781 porucznik, od 1784 kapitan-porucznik, od 1788 kapitan. Brał udział w wojnie ze Szwecją 1788-1790, dwukrotnie ranny. Od 1795 pułkownik, od 1797 generał-major. Był jednym z rosyjskich dowódców lewego skrzydła podczas bitwy pod Austerlitz. Brał również udział w bitwach pod Gołymiem, Eylau i pod Frydlandem. W 1810 został generałem piechoty. W bitwie pod Borodino (1812) dowodził rosyjskim Centrum, a po śmierci Piotra Bagrationa objął dowództwo nad lewym skrzydłem sił rosyjskich.