Dmitrij Kozłow (wojskowy) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dmitrij Kozłow
Дмитрий Тимофеевич Козлов
Ilustracja
generał porucznik generał porucznik
Pełne imię i nazwisko

Dmitrij Timofiejewicz Kozłow

Data i miejsce urodzenia

23 października?/4 listopada 1896
Razgulajka, obwód niżnonowogrodzki

Data i miejsce śmierci

6 grudnia 1967
Mińsk

Przebieg służby
Lata służby

1915–1954

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Armia Czerwona
Armia Radziecka

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
wojna domowa w Rosji,
II wojna światowa:

Odznaczenia
Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego SztandaruOrder Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Medal „Za obronę Leningradu” Medal „Za obronę Stalingradu” Medal „Za obronę Kaukazu” Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945” Medal jubileuszowy „Dwudziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal „Za zwycięstwo nad Japonią” Medal jubileuszowy „XX lat Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej” Medal jubileuszowy „30 lat Armii Radzieckiej i Floty” Medal jubileuszowy „40 lat Sił Zbrojnych ZSRR” Krzyż Wojenny Czechosłowacki 1939 Order Czerwonego Sztandaru (Mongolia - baretka do 1961 roku)

Dmitrij Timofiejewicz Kozłow (ros. Дми́трий Тимофе́евич Козло́в, ur. 23 października?/4 listopada 1896 we wsi Razgulajka w obwodzie niżnonowogrodzkim, zm. 6 grudnia 1967 w Mińsku) – radziecki dowódca wojskowy, generał porucznik.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Od 1915 roku służył w rosyjskiej armii, skończył szkołę chorążych, uczestniczył w I wojnie światowej, od 1918 był żołnierzem Armii Czerwonej i członkiem RKP(b). Brał udział w wojnie domowej jako dowódca batalionu i pułku. W 1924 roku ukończył kursy „Wystrieł”, a w 1928 Akademię Wojskową im. Frunzego. Był dowódcą pułku piechoty, szefem sztabu dywizji piechoty, dowódcą dywizji piechoty, naczelnikiem szkoły piechoty w Kijowie, dowódcą-komisarzem 44 Dywizji Piechoty, dowódcą korpusu i od 1939 roku wykładowcą taktyki ogólnej w Akademii Wojskowej im. Frunzego. Podczas wojny ZSRR z Finlandią 1939-1940 dowodził korpusem piechoty, w latach 1940-1941 był zastępcą dowódcy wojsk Odeskiego Okręgu Wojskowego, szefem Głównego Zarządu Obrony Powietrznej Armii Czerwonej i dowódcą wojsk Zakaukaskiego Okręgu Wojskowego. 26 listopada 1935 roku otrzymał stopień komdiwa, a 4 czerwca 1940 roku generała porucznika. Podczas wojny z Niemcami dowodził Frontem Zakaukaskim (23 sierpnia-30 grudnia 1941), Frontem Kaukaskim (30 grudnia 1941-28 stycznia 1942) i Frontem Krymskim (28 stycznia-30 maja 1942), przeprowadził operacje wyzwolenia Rostowa nad Donem, obrony Sewastopola i Półwyspu Tamańskiego, operację desantową mającą na celu wyzwolenie Teodozji, Kerczu i Półwyspu Kerczeńskiego, później dowodził 6 Armią (6 czerwca-7 lipca 1942) i 24 Armią (30 sierpnia-1 października 1942) Frontu Stalingradzkiego. W październiku 1942 został pomocnikiem i zastępcą dowódcy Frontu Woroneskiego, od maja do sierpnia 1943 roku był pełnomocnikiem Stawki Najwyższego Naczelnego Dowództwa na Froncie Leningradzkim, potem zastępcą dowódcy wojsk Frontu Zabajkalskiego, a w latach 1946-1954 zastępcą dowódcy wojsk kolejno Zabajkalskiego, Amurskiego i Białoruskiego Okręgu Wojskowego, 1954 roku zakończył służbę wojskową. Był odznaczony trzema Orderami Lenina, pięcioma Orderami Czerwonego Sztandaru Pracy, medalami ZSRR i oznaczeniami zagranicznymi.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Dmitrij_Kozłow_(wojskowy)&oldid=71969009”