Dokowanie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Holownik w suchym doku

Dokowanie – wprowadzenie i prawidłowe ustawienie jednostki pływającej w doku.

Rozpoczyna się od przygotowania doku. Na dnie doku ustawia się, na podstawie planów statku kilbloki w taki sposób, aby zapewniały równomierne podparcie statku i jednocześnie zapewniały dostęp do elementów wyposażenia takich jak kingstony, czujniki logu, echosondy, korki zbiorników dennych. Po przygotowaniu następuje zalanie lub zatopienie doku i wprowadzenie statku. Ze względu na wymaganą dużą dokładność (do kilkunastu centymetrów) statek ustawia się za pomocą jego własnych wind lub wciągarek doku.

W zależności od typu doku, następnymi czynnościami dokowania są: wypompowanie wody z doku suchego lub podniesienie doku pływającego (przez opróżnianie jego zbiorników balastowych). Ponieważ agregaty prądotwórcze większości statków są chłodzone z użyciem wody zaburtowej, w czasie osuszania doku muszą być zatrzymane a statek musi być podłączony do zasilania z lądu. W zależności od potrzeb, przepisów i możliwości podłącza się też wodę do celów pożarowych i ewentualnie sanitarnych, telefon, instalacje gazów technicznych itp. Ponieważ trap statku nie jest przystosowany do użycia w doku, montuje się specjalne trapy będące na wyposażeniu doku. Dokowanie kończy się zabezpieczeniem statku według potrzeb np. przez założenie belek rozporowych. Jeżeli zakres prac tego wymaga, można usunąć (wybić) niektóre kilbloki.