Dom Księży Emerytów Archidiecezji Warszawskiej – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dom Księży Emerytów Archidiecezji Warszawskiej
Państwo

 Polska

Miejscowość

Kiełpin

Adres

Kościelna Droga 110, 05-092 Łomianki-Kiełpin

Typ budynku

dom opieki

Inwestor

archidiecezja warszawska

Rozpoczęcie budowy

2010

Ukończenie budowy

2013

Właściciel

archidiecezja warszawska

Położenie na mapie gminy Łomianki
Mapa konturowa gminy Łomianki, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Dom Księży Emerytów Archidiecezji Warszawskiej”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Dom Księży Emerytów Archidiecezji Warszawskiej”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Dom Księży Emerytów Archidiecezji Warszawskiej”
Położenie na mapie powiatu warszawskiego zachodniego
Mapa konturowa powiatu warszawskiego zachodniego, blisko prawej krawędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Dom Księży Emerytów Archidiecezji Warszawskiej”
52,359111°N 20,876347°E/52,359111 20,876347
Strona internetowa

Dom Księży Emerytów Archidiecezji Warszawskiej – instytucja archidiecezji warszawskiej z siedzibą w Kiełpinie, zapewniająca miejsce zamieszkania, a także opiekę medyczną, emerytowanym księżom archidiecezji.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Po reformie administracyjnej Kościoła katolickiego w Polsce z 1992 roku, w wyniku której doszło do podziału archidiecezji warszawskiej, dotychczasowy archidiecezjalny Dom Księży Emerytów w Otwocku przeszedł pod jurysdykcję nowo powołanej diecezji warszawsko-praskiej, zaś podobna instytucja w Sochaczewie znalazła się w granicach diecezji łowickiej. Przez kolejnych 20 lat księża z archidiecezji nadal byli przyjmowani do domu w Otwocku[1]. W latach 2010-2013 na należącej do archidiecezji działce w Kiełpinie wybudowany został nowy Dom Księży Emerytów[2].

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Funkcjonowanie domu finansowane jest ze składek duchowieństwa archidiecezji, z emerytur pensjonariuszy oraz ze środków pochodzących bezpośrednio z budżetu archidiecezji[3]. Zamieszkanie w domu jest całkowicie dobrowolne. Kardynał Kazimierz Nycz, arcybiskup metropolita warszawski, zachęca podległych sobie księży, aby po przejściu na emeryturę w miarę możliwości pozostawali jako rezydenci w parafiach i tam służyli pomocą duszpasterską[3]. Do domu w Kiełpinie trafiają tylko kapłani, którzy z różnych powodów, często ze względu na stan zdrowia, nie mogą lub nie chcą być już rezydentami. Co do zasady minimalny wiek pensjonariusza powinien wynosić 70 lat, jednak dopuszcza się wyjątki.

Dom jest w stanie przyjąć jednocześnie 42 pensjonariuszy. Księża mieszkają w jednoosobowych pokojach lub segmentach, z własną łazienką i kuchnią lub aneksem kuchennym. W części wspólnej znajdują się m.in. kaplica, refektarz i sala rehabilitacyjna[2]. Mieszkańcom zapewniana jest opieka adekwatna do ich stopnia samodzielności, w tym lekarska i pielęgniarska. Dyrektorem domu jest prezbiter archidiecezji, zaś reszta personelu składa się z sióstr albertynek oraz osób świeckich, a także z wolontariuszy. Patronem obiektu jest św. Albert Chmielowski[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Trudna emerytura [online], niedziela.pl [dostęp 2019-02-02] (pol.).
  2. a b c DOM KSIĘŻY EMERYTÓW - Strona główna [online], www.dkeaw.pl [dostęp 2019-02-02].
  3. a b Sutanna na emeryturze [online], www.gosc.pl [dostęp 2019-02-02].