Dorothea Ludolphina Bachmann-Ackermann – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dorothea Ludolphina Bachmann-Ackermann
Data i miejsce urodzenia

ok. 1759
Rheinsberg

Data i miejsce śmierci

12 stycznia 1810
Gdańsk

Zawód, zajęcie

aktorka, śpiewaczka operowa

Dorothea Ludolphina Bachmann-Ackermann (ur. ok. 1759 w Rheinsberg, zm. 12 stycznia 1810 w Gdańsku) – aktorka, śpiewaczka operowa o głosie sopranowym[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1782 roku zaangażowana została razem z dwoma braćmi: Jeanem Peterem Heinrichem oraz Johannem Carlem Wilhelmem do działalności w grupie teatralnej pod nazwą Schuchische Gesellschaft Deutscher Schauspieler[2] prowadzonej przez Karoline Schuch[3][4]. W tym samym roku poślubiła Carla Davida Ackermanna[2] gdańskiego browarnika[5], który także był aktorem i śpiewakiem[1].

Uzyskała doświadczenie artystyczne, występując w operach: Johanna Adama Hillera (Die Liebe auf dem Lande), Carla Dittersa von Dittersdorffa (Doktor und Apotheker), Vicente Martína y Solera (Lilla, oder Schönheit und Tugend), Giovanniego Paisiella (Cyrulik sewilski), Nicolasa-Marie Dalayraca (Nina, oder Wahnsinn aus Liebe), André Grétry’ego (Der Zauberspiegel), Pierre’a Monsigny’ego (Piękna Arsena), Niccolò Picciniego (Czekina albo Cnotliwa panienka), Georga Antona Bendy (Romeo i Julia, Jarmark), Friedricha Ludwiga Bendy (Cyrulik sewilski), Wolfganga Amadeusza Mozarta (Uprowadzenie z Seraju, Czarodziejski flet, Don Giovanni), Giuseppe Sartiego (Im Trüben ist gut fischen), Antonio Salieriego (Axur, król Ormus), oraz w sztukach, między innymi Williama Shakespeare’a (Poskromienie złośnicy, Ryszard III), Richarda Brinsleya Sheridana (Szkoła obmowy), Pierre’a Beaumarchais’go (Szalony dzień, czyli Wesele Figara), Friedricha Schillera (Intryga i miłość, Sprzysiężenie Fieska w Genui), Carla Gozziego (Szczęśliwi żebracy)[2].

Ostatni występ D.L. Bachmann-Ackermann na scenie miał miejsce 13 grudnia 1800 roku w Gdańsku[2].

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

Od drugiego imienia D.L. Bachmann-Ackermann pochodzi nazwa położonej w północnej części Gdańska historycznej posiadłości Ludolfina lub Ludolphina. Majątek należał pod koniec XVIII wieku do jej męża Carla Davida Ackermanna. Układ przestrzenny obejmuje zabudowania gospodarcze i tereny parkowe[6]. W roku 1957 majątek został przejęty przez Skarb Państwa[7]. Dziś w zabytkowym budynku mieści się biblioteka Akademii Wychowania Fizycznego i Sportu[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Indeks nazwisk – Słownik muzyków Rzeczpospolitej XVIII wieku [online] [dostęp 2022-03-18] (pol.).
  2. ↑ a b c d BACHMANN-ACKERMANN DOROTHEA LUDOLPHINA – Encyklopedia Gdańska [online], gdansk.gedanopedia.pl [dostęp 2022-03-07].
  3. ↑ Piotr Kąkol, Piotr Kąkol, Napis, Seria VI (2000), Latona, 2000 [dostęp 2022-03-23].
  4. ↑ Wilhelm Kühlmann, Si – Vi, Walter de Gruyter, 29 września 2011, ISBN 978-3-11-022041-4 [dostęp 2022-03-23] (niem.).
  5. ↑ ACKERMANN CARL DAVID – Encyklopedia Gdańska [online], gdansk.gedanopedia.pl [dostęp 2022-03-23].
  6. ↑ LUDOLFINA – Encyklopedia Gdańska [online], gdansk.gedanopedia.pl [dostęp 2022-03-18].
  7. ↑ Dawna Oliwa [online], www.dawnaoliwa.pl [dostęp 2022-03-23].
  8. ↑ Dwór Ludolfina w Gdańsku [online], trojmiasto.pl, 8 stycznia 2011 [dostęp 2022-03-18] (pol.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Dorothea_Ludolphina_Bachmann-Ackermann&oldid=73001486”