Działania strategiczne – Wikipedia, wolna encyklopedia

Działania strategiczne – wszelkie działania i zachowania się całości sił zbrojnych, zgrupowań strategicznych, a niekiedy i operacyjnych w toku wojny[1].

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Działania strategiczne polegają na określaniu i osiąganiu ogólnych długofalowych celów (strategicznych) państw lub koalicji. Zwykle są one odzwierciedlone w koncepcji strategicznej, która określa cele, zadania oraz sposoby wykorzystania środków politycznych, ekonomicznych, wojskowych i innych.

Wyróżnia się cele strategiczne narodowe i koalicyjne. Cele koalicji odzwierciedlają globalne i dalekosiężne cele państw, uzgodnione i zaakceptowane przez państwa członkowskie. W odniesieniu do sił zbrojnych, działania strategiczne dotyczą określania i osiągania strategicznych celów wojskowych[2].

Działania strategiczne (w sensie wojskowym) są domeną dowództwa strategicznego i przedmiotem dowodzenia strategicznego. Jest ono realizowane przez najwyższe kierownictwo sił zbrojnych, w wymiarze narodowym lub koalicyjnym.

Dowodzenie strategiczne polega na przekształcaniu dyrektyw kierownictwa politycznego dla sił zbrojnych, w dyrektywy strategiczne, określające cele kampanii lub operacji, siły do ich wykonania oraz precyzujące uprawnienia ograniczenia najwyższego dowódcy.
Działania strategiczne prowadzą wyższe związki operacyjne z udziałem wszystkich rodzajów sił zbrojnych[3].

Przedmiotem zainteresowania strategii jest zapobieganie wojnie, a także przygotowanie do niej i jej prowadzenie[4].

Podział działań strategicznych[edytuj | edytuj kod]

Na działania strategiczne składają się[1]:

  • operacja (kampania) strategiczna
  • przegrupowanie strategiczne
  • pogotowie strategiczne

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]