Dziewczęta z Nowolipek (powieść) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dziewczęta z Nowolipek
Ilustracja
Tytułowa ulica w 1935
Autor

Pola Gojawiczyńska

Typ utworu

powieść

Wydanie oryginalne
Miejsce wydania

Polska

Język

polski

Data wydania

1935

poprzednia
brak
następna
Rajska jabłoń

Dziewczęta z Nowolipekpowieść Poli Gojawiczyńskiej, publikowana najpierw w odcinkach na łamach „Gazety Polskiej”, a następnie wydana w formie książkowej w 1935 roku.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Książka opowiada o losach kilku przyjaciółek, dorastających na warszawskiej ulicy Nowolipki i o konfrontacji ich marzeń z rzeczywistością. Utwór zawiera pierwiastki autobiograficzne[1]. W 1937 roku Gojawczyńska opublikowała kontynuację Dziewcząt z Nowolipek, zatytułowaną Rajska jabłoń, obie części cyklu funkcjonują razem pod określeniem „dylogia warszawska”[2].

Powieść podzielona jest na dwie części i składa się z serii epizodów, dotyczących każdej z postaci. Pisana jest za pomocą mowy pozornie zależnej.

Została dwukrotnie zekranizowana: po raz pierwszy w 1937 przez Józefa Lejtesa[3] i po raz drugi w 1985 przez Barbarę Sass (ta ekranizacja obejmuje również treść Rajskiej jabłoni)[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]