Edward Bielewicz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Edward Bielewicz
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

16 września 1948
Bochnia

Data i miejsce śmierci

14 stycznia 2020
Kraków

Wzrost

176 cm

Pozycja

obrońca

Kariera juniorska
Lata Klub
1963–1967 Górnik/ROW Rybnik
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1967–1969 ROW Rybnik 20 (0)
1969–1974 Hutnik Nowa Huta
1974–1977 Stal Mielec 52 (0)
1977–1981 Cracovia 87 (1)
1981–1983 White Eagle SC
Grębałowianka Kraków
Sparta Skrzeszowice
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
Polska U-23
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1986 Grębałowianka Kraków
1992–1993 Cracovia (asystent)
1994–1999 Hutnik Kraków (trener odnowy)
1994–1999 Hutnik Kraków (trampkarze)
Sparta Skrzeszowice
Słomniczanka Słomniki
?–2001 Partyzant Dojazdów
2001–? Grębałowianka Kraków (juniorzy starsi)
2001–2002 Grębałowianka Kraków
2002–2003 Szreniawa Nowy Wiśnicz
2003–2004 Partyzant Dojazdów
2004 Sokół Kocmyrzów
2005–2007 JKS Zelków
2007–2008 Partyzant Dojazdów
Raba Dobczyce
KS Wróżenice
  1. ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons

Edward Bielewicz (ur. 16 września 1948 w Bochni, zm. 14 stycznia 2020 w Krakowie) – polski piłkarz grający na pozycji obrońcy, zawodnik m.in. ROW Rybnik i Stali Mielec, mistrz Polski z 1976, trener.

Przebieg kariery[edytuj | edytuj kod]

Kariera zawodnicza[edytuj | edytuj kod]

Bielewicz do czternastego roku życia mieszkał w Nowym Wiśniczu[1]. Jego pierwszym piłkarskim klubem był jednak śląski Górnik Rybnik, który w 1964 po serii fuzji został wchłonięty przez nowo powstały ROW Rybnik. W zespole seniorskim zadebiutował wiosną 1968, pomagając w uzyskaniu awansu do ekstraklasy[2]. W barwach rybniczan rozegrał w najwyższej klasie jeden spadkowy sezon 1968/69, w którym wystąpił w lidze sześć razy[3]. Następnie przeniósł się do drugoligowego Hutnika Nowa Huta, gdzie spędził pięć lat, będąc przez pewien czas kapitanem zespołu[4]. W pierwszej połowie lat 70. XX wieku reprezentował Polskę w zespole U-23[5] oraz w młodszych kategoriach wiekowych. Reprezentował Polskę m.in. na ME U-23 w roku 1974, gdzie zdobył brązowy medal Europy[6].

Po spadku Hutnika do III ligi, w 1974 trafił do pierwszoligowej Stali Mielec, z którą osiągnął największe sukcesy. W 1975 mielczanie zdobyli tytuł wicemistrza Polski, a w kolejnym sezonie wygrali ligę (o zdobyciu złotego medalu zdecydowało zwycięstwo w Rybniku 5:2 w ostatniej kolejce), osiągnęli finał Pucharu Polski (w którym przegrali ze Śląskiem Wrocław 0:2) i doszli do ćwierćfinału rozgrywek Pucharu UEFA, odpadając z Hamburger SV (1:1, 0:1). Jesienią 1976 wystąpił w dwumeczu Pucharu Europy z Realem Madryt (1:2, 0:1). Barwy Stali bronił w I lidze 52 razy[7]. Wiosną 1977 przeniósł się do trzecioligowej Cracovii, z którą w kolejnym sezonie awansował do II ligi. W zespole tym w ciągu czterech lat rozegrał blisko sto spotkań, tracąc miejsce w składzie latem 1980.

W 1981 przeniósł się do Stanów Zjednoczonych, gdzie przez dwa lata występował w polonijnym klubie White Eagle SC z Detroit. Jego zespół awansował w tym czasie do pierwszej ligi stanowej, dwukrotnie wygrał też Puchar Michigan. Piłkarską karierę Bielewicz zakończył w Grębałowiance Kraków, w której słynął z doskonałego wykonywania stałych fragmentów gry[8] i z którą uzyskał dwie promocje do ligi okręgowej. W drugiej połowie lat 90. XX wieku występował jeszcze w Sparcie Skrzeszowice[9][10].

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Bielewicz z zawodu był technikiem mechanikiem, od powrotu z USA w połowie lat 80. XX wieku do przejścia na emeryturę w 2003 był zatrudniony w Hutniczym Przedsiębiorstwie Remontowym w Krakowie[1]. Przez lata pracował jako instruktor piłki nożnej, od 1991 był sędzią piłkarskim[11].

Wiosną 1986, będąc jeszcze czynnym zawodnikiem, prowadził jako trener zespół Grębałowianki i awansował z nią do ligi okręgowej. W późniejszym czasie był masażystą w Cracovii, w latach 1992–1993 asystował trenerowi tego zespołu Lucjanowi Franczakowi. W latach 1994–1999 jako trener odnowy był członkiem sztabu trenerskiego Hutnika Kraków, szkolił też klubowych trampkarzy. Prowadził wiele drużyn niższych klas w regionie krakowskim, m.in. Spartę Skrzeszowice (która zaliczyła dwa awanse, z klasy C do klasy A, a następnie spadła do klasy B), Słomniczankę Słomniki[12], Partyzanta Dojazdów (klasa A, 2001, 2003–2004 i 2007–2008)[13][14][15], ponownie Grębałowiankę (od jesieni 2001 juniorzy starsi, od listopada 2001 do lata 2002 również seniorzy z awansem do ligi okręgowej), czwartoligową Szreniawę Nowy Wiśnicz (2002–03)[16], Sokoła Kocmyrzów (klasa A, 2004)[17], JKS Zelków (klasa A, 2005–2007)[18], Rabę Dobczyce i KS Wróżenice.

13 stycznia 2020 na boisku pod balonem obiektu sportowego na os. Kalinowym w Krakowie, którego był opiekunem dostał zawału serca. Przewieziono go do szpitala, gdzie zmarł w trakcie nocnej operacji[19]. Miał 71 lat[20]. Pozostawił po sobie żonę i córkę.

Statystyki[edytuj | edytuj kod]

Klub[edytuj | edytuj kod]

Klub Sezon Liga Liga Puchar Europa[a] Inne[b] Suma
Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki
ROW Rybnik 1967/1968 II liga 14 0 – – – 14 0
1968/1969 I liga 6 0 – – 6 0
Ogólnie 20 0 – – – – 20 0
Stal Mielec 1974/1975 I liga – –
1975/1976 I liga 5 0 –
1976/1977 I liga 2 0 0 0
Ogólnie 52 0 7 0 0 0
Cracovia 1976/1977 III liga 8 0 – – – 8 0
1977/1978 III liga 20[c] 1[d] – – – 20 1
1978/1979 II liga 30 0 – – – 30 0
1979/1980 II liga 27 0 1 0 – – 28 0
1980/1981 II liga 2 0 1 0 – – 3 0
Ogólnie 87 1 2 0 – – – – 89 1
Ogólnie w karierze 7 0 0 0

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

ROW Rybnik
Stal Mielec
Cracovia

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Uwzględniono: Puchar Europy – 2 (0), Puchar UEFA – 5 (0).
  2. ↑ Uwzględniono: Puchar Ligi.
  3. ↑ Brak danych o składzie z dwóch meczów.
  4. ↑ Brak danych o strzelcach z dwóch meczów.
  5. ↑ W grupie IV, rozgrywano osiem grup.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Sebastian Gratkowski: Bielewicz: Panie Edku – ratuj!. futmal.pl, 2019-03-08. [dostęp 2020-01-14].
  2. ↑ SEZON 1967/68 -2 liga – ZAWODNICY SEZON 1967/68. ksrow.rybnik.pl, 2020-01-14. [dostęp 2020-01-14].
  3. ↑ SEZON 1968/69 – 1 liga – ZAWODNICY SEZON 1968/69. ksrow.rybnik.pl, 2020-01-14. [dostęp 2020-01-14].
  4. ↑ ZMARŁ EDWARD BIELEWICZ. nh2010.pl, 2020-01-14. [dostęp 2020-01-14].
  5. ↑ Jerzy Nagawiecki: Wyglądając pierwszego sukcesu (1), [w: Futbol Małopolski]. mzpnkrakow.pl, 2015-08-01. [dostęp 2020-01-14].
  6. ↑ [MŁODZIEŻ NA MEDAL] Młodzieżowe mistrzostwa Europy 1972-74 - Reprezentacje młodzieżowe [online], PZPN - Łączy nas piłka [dostęp 2021-06-15] (pol.).
  7. ↑ Józef Witek: BIELEWICZ EDWARD, [w: Encyklopedia miasta Mielca]. encyklopedia.mielec.pl. [dostęp 2020-01-14].
  8. ↑ Bernard Łach: Osiągnięcia sportowe Klubu Sportowego Grębałowianka w latach 1954–2001. ksgrebalowianka-juniorzymlodsi.futbolowo.pl. [dostęp 2020-01-14].
  9. ↑ Sezon 1996/1997. spartaskrzeszowice.futbolowo.pl. [dostęp 2020-01-14].
  10. ↑ Manewr trenera Płonki. dziennikpolski24.pl, 1999-05-04. [dostęp 2020-01-14].
  11. ↑ EDWARD BIELEWICZ NIE ŻYJE. mzpnkrakow.pl, 2020-01-14. [dostęp 2020-01-14].
  12. ↑ KLASA A, GRUPA I, WIOSNA '99. dziennikpolski24.pl, 1999-03-23. [dostęp 2020-01-14].
  13. ↑ Bielewicz trenerem. dziennikpolski24.pl, 2001-11-13. [dostęp 2020-01-14].
  14. ↑ 2003/04 – Partyzant Dojazdów. 90minut.pl. [dostęp 2020-01-14].
  15. ↑ 2007/08 – Partyzant Dojazdów. 90minut.pl. [dostęp 2020-01-14].
  16. ↑ Płonka za Bielewicza. dziennikpolski24.pl, 2002-08-08. [dostęp 2020-01-14].
  17. ↑ 2004/05 – Sokół Kocmyrzów Baranówka. 90minut.pl. [dostęp 2020-01-14].
  18. ↑ JKS Zelków z nowym trenerem. futmal.pl, 2005-01-22. [dostęp 2020-01-14].
  19. ↑ Zmarł Edward Bielewicz, były piłkarz Hutnika i Cracovii. gazetakrakowska.pl, 2020-01-14. [dostęp 2020-01-14].
  20. ↑ Zmarł Edward Bielewicz. 90minut.pl, 2020-01-14. [dostęp 2020-01-14].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Edward_Bielewicz&oldid=72023915”